Nieuws
Raika Lenaarts wint opnieuw
KERKRADE- De Abdijcross is dit jaar voor het eerst opgenomen in het nationaal crosscircuit. Het parcours, gelegen achter de abdij van Kerkrade, was vooral uitdagend te noemen. De steile afdaling, gevolgd door een uitdagende klim maakte de wedstrijd extra zwaar. Raika Lenaarts wist - na haar zege in de Sylvestercross -opnieuw overtuigend de korte cross te winnen. Verder waren er voor TDR drie podiumplaatsen en maar liefst zes top 5-klasseringen. Korte crossDoor het uitlopen van het programma werd door de wedstrijdleiding beslist om de korte cross mannen en vrouwen tegelijkertijd van start te laten gaan. Ondanks het samenvoegen wisten concurrentes Raika Lenaarts en Lesley van Miert elkaar al vroeg in de wedstrijd te vinden. In de stolfase van een tactisch steekspel wist Lenaarts met een ferme versnelling los te komen van Van Miert en de wedstrijd te winnen. "Het was een tactische race waarin ik veel kopwerk heb gedaan. Lesley probeerde met een versnelling nog weg te komen maar dat wist ik goed te counteren. Ik ben blij dat ik nog fris genoeg was voor een versnelling op de sintelbaan." Met deze uitslag versterkt Lenaarts haar leiderspositie in het klassement van het Nationaal CrossCircuit.Bij de mannen korte cross wist Mark Nouws sterk te presteren. Na een zeer harde start wist Nouws op kleine afstand de kopgroep te volgen. In de slotfase van de wedstrijd wist hij de derde positie te bemachtigen en op tien seconden van winnaar Thijs Groen (7.53) te finishen. Jordi Baars liep na lange tijd weer zijn eerste wedstrijd en finishte als 17e (8.42). Daarachter eindigde als 24e Jim Kruiver (9.09) en als 25e Joran Klaver (9.21).Lange CrossBij de vrouwen lange cross was de organisatie zeer blij met de toevoeging van het TDR-kwartet Jill Holterman, Inge de Jong, Hellen Hofstede en Ilse Pol. Van de vier wisten er uiteindelijk twee in de top 5 te eindigen. De kopgroep werd aangevoerd door de Keniaanse Masila Ndunge, gevolgd door een sterk lopende Andrea Deelstra. Uiteindelijk finishte Deelstra (26.32) als tweede achter de Keniaanse (26.23) en eindigde Ruth van der Meijden (26.51) als derde. Hofstede moest de kopgroep laten gaan en behaalde een vierde plaats (27.12). "Ik ben wel diep gegaan, maar erg tevreden. De vorm moet nog komen maar het is mooi dat ik dit zo goed aan kon," aldus Hofstede. Kort daarachter finishte Ilse Pol als vijfde (27.22) en Jill Holterman als 9e en eerste neo-seniore (27.48). Inge de Jong liep na een zware trainingsweek een goede wedstrijd en bereikte de eindstreep als 12e (29.22).De lange cross bij de mannen werd zoals verwacht gewonnen door Nederlands Kampioen Khalid Choukoud (30.09). Op papier zouden maar liefst acht Marokkanen aan de start staan, maar uiteindelijk zijn er twee van hen in actie gekomen. Ronald Schröer wist na een sterk gelopen wedstrijd voor de twee Marokkaanse deelnemers als tweede over de meet te komen (30.33). "Heerlijk gelopen. Het was wel duidelijk dat Choukoud zich inhield, want toen hij zijn versnelling plaatste moest ik er duidelijk af. We hebben er samen een mooie wedstrijd van gemaakt." Niels Verwer liep eveneens sterk en finishte als vijfde en eerste neosenior (31.17). "Ik ben nu sterker dan vorig jaar deze tijd. Een goed uitgangspunt," aldus Verwer. Rens Dekkers liep een mooie inhaalrace en wist trainingsmaatje Edwin de Vries (15e in 32.11) net voor te blijven: 14e in 32.05. Pip Tesselaar koos ervoor om te starten bij de senioren. De master kwam vandaag niet uit de verf en finishte als 34e in een tijd van 34.30.
Lees verderNils Pennekamp snel in trainingswedstrijd
POTCHEFSTROOM - Zaterdagochtend plaatselijke tijd heeft TDR-atleet Nils Pennekamp een snelle 800m genoteerd in een trainingswedstrijd in het Zuid-Afrikaanse Potchefstroom. Op de lokale atletiekbaan dook Pennekamp in zijn eerste race van het seizoen direct onder de 1.50: 1.49.45. De Castricummer wist daarmee de wedstrijd te winnen door enkele lokale lopers, een Serviër en trainingsgenoot Kristof van Malderen achter zich te laten. Pennekamp liep met name de tweede ronde zeer overtuigend. "We kwamen in 54 half door op de eerste 400m," laat hij weten. "Vijftig meter voor het ingaan van die tweede ronde viel er een gaatje met de haas. Ik ben er direct ingedoken, heb de kop gepakt en ben doorversneld. Vooral het gevoel hard door te kunnen lopen in de slotfase geeft veel vertrouwen." Pennekamp bleef bovendien niet ver van zijn persoonlijk record verwijderd, dat op 1.48.82 genoteerd staat. De TDR-atleet blijft nog één week in Potchefstroom om vervolgens een serie indoorwedstrijden te lopen. Hij start zijn indoorreeks op 29 janauari in Düsseldorf, komt daarna waarschijnlijk in actie in Luxemburg (4 februari) en gaat via de IFAM-meeting in Gent (18 februari) richting het NK Indoor in Apeldoorn (25 en 26 februari). Kristof van Malderen kende een minder fortuinlijke seizoensstart. Na 700m stapte de Belgische atleet uit de wedstrijd. De 1500m-specialist, die na een uitstekende trainingsstage in Kenia direct doorvloog naar Zuid-Afrika, zit middenin een trainingsblok. "De trainingen verlopen uitstekend, maar blijkbaar konden mijn lichaam en hoofd de shock van de verzuring niet aan," laat Van Malderen in een reactie weten. De atleet zat tijdens de wedstrijd achter Pennekamp, liep tegen een muur van verzuring aan en beëindigde zijn wedstrijd. "Ik zal me hier voortaan beter op voor moeten bereiden. Dit zet me alleen maar op scherp. Ik weet wat ik fout heb gedaan." Van Malderen heeft dit jaar hoge doelen. Na een mislukt outdoorseizoen als gevolg van de mazelen is de 1500m-loper erop gebrand een goede reeks indoorwedstrijden neer te zetten. "Een belangrijke stap richting het outdoorseizoen is om indoor weer op het niveau te belanden waar ik was," aldus Van Malderen. "Mijn doel daarbij is het WK indoor." Outdoor heeft Van Malderen twee grote doelen voor ogen: het Europees Kampioenschap in Helsinki en als grote droomdoel kwalificatie voor de Olympische Spelen. "Maar daarvoor zal ik het Belgisch record moeten verpulveren. Dat zal helemaal de kers op de taart zijn." Coach Guido Hartensveld laat weten: "Ik ben heel tevreden over de afgelopen trainingsperiode. In Nairobi, aan het einde van de stage in Kenia, zeiden we nog tegen elkaar dat we ‘weinig verkeerd hadden gedaan'", lacht hij. "Wanneer we zo blijven doorgaan kan het zeker wat moois worden."
Lees verderAtleten testen zich in Soest
SOEST- De Sylvestercross is al jaren een traditie voor atletiekminnend Nederland. De sterk bezette wedstrijd op oudjaarsdag is ook voor de atleten van Team Distance Runners een mooi testmoment gedurende de winter. Lenaarts wint korte cross De korte cross voor de dames werd een prooi voor Raika Lenaarts. De 1500m-specialiste toonde zich na 3200 meter de sterkste. Lenaarts bereikte de finish na 12.06 min., zes seconden voor Lesley van Miert. "Ik moest vandaag heel diep gaan om te winnen. Ik moest het echt uit mijn tenen halen maar ik ben heel tevreden!" aldus Lenaarts Ook Nils Pennekamp wist een zeer verdienstelijke uitslag te behalen. De Castricummer werd vierde in 10.55 min., slechts acht seconden achter de Belgische winnaar Mario van Wayenberghe. "Het was voor mij de eerste keer op dit parcours en ik moet zeggen dat het me erg goed bevalt. Het is geen makkelijk parcours, maar wel een erg mooie wedstrijd." concludeerde Pennekamp tevreden. Ik dezelfde race wist Mark Nouws tot een zesde plek te komen op zes seconden van Pennekamp. Met deze prestatie wist de 1500m-loper eerste te worden bij de neo-senioren. "Ik vind dit een erg gave wedstrijd. Het losse zand ligt me erg goed," verklaarde Nouws zijn sterke prestatie. Ronald Schröer sterk Ronald Schröer en Niels Verwer stonden aan de start van de lange cross voor mannen. Beide TDR atleten zetten een knappe prestatie neer. Schröer wist een 10e plek te behalen in de race over 10,4 kilometer. Verwer reikte tot de 14e plaats, op 23 seconden van zijn teamgenoot. "Een prima prestatie vandaag," aldus Schröer na afloop. "De komende weken zullen in het teken staan van het opvoeren van de omvang om door te groeien op de halve marathon en de 10 kilometer." Jill Holterman In de lange cross voor vrouwen wist Holterman tot een 14e plek te komen (24.28 min. over 6000m). Na de race had de atlete van AV Zaanland het volgende commentaar: "Ik ben lekker op weg nu, deze race was weer een mooie opsteker op weg naar volgend jaar. Ik ben klaar voor nieuwe uitdagingen!"
Lees verderKenia Update 2: Walk the walk
Nu de wintermaand december is aangebroken zoekt een aantal atleten van Team Distance Runners (TDR) het warmere Kenia op om hun trainingskilometers af te leggen. Iten is de basis voor een trainingskamp, waar ze in het High Altitude Training Center van Pieter Langerhorst en Lornah Kiplagat onderdak vinden. Ook nu weer belt de redactie van de TDR-website met coach Guido Hartensveld om zijn gedachten op papier te zetten. Zo gaat een traditie voort van vele trainingsstages en wedstrijden waarbij de TDR-coach een kijkje in de keuken geeft. Durven dromen Ik wil het dit keer, in het verlengde van het vorige gesprek, hebben over dromen. Dromen en het durven te dromen. Zoals gezegd lopen hier in Iten heel veel atleten rond met grote ambities. En dat is heel goed. Maar wat ik de vorige keer heb willen aangegeven: lang niet iedereen staat stil bij de consequenties die vastzitten aan die dromen. Een goed plan is nodig. Het maken van de juiste keuzes. En daadkracht. Madonna stelde het publiek tijdens haar recente concertreeks de volgende vraag: "The world is full of people who talk the talk. But how many out there walk the walk?" Ik vind het prachtig om te kunnen werken met mensen die durven te dromen. Laat ik er twee uitpikken: Kristof van Malderen en Michel Butter. Voor hen beide gloort heel ver aan de horizon Olympische deelname. Elke dag staan ze op met de gedachte dat doel na te leven. Laat ik voorop stellen dat het moeilijk is om de kans in procenten uit te drukken, maar stel je voor dat de kans 20% is dat ze de Spelen halen. Voor ons voelt alleen al het feit dat we in een positie zitten waarin er een mogelijkheid is om de Spelen te halen heel goed aan. En ik vind het goed dat Kristof en Michel hun ambitie durven uit te spreken. Wat me soms tegenstaat aan het Nederlandse volk is de maaiveldcultuur. Des te meer je je durft uit te spreken, des te harder kun je vallen. Maar in de sport hebben we ongekende behoefte aan die mensen die dromen én daarnaar handelen elke dag. Mooi pleidooi van Hans Koeleman hierover trouwens: alle grote daden zijn ooit begonnen met sterke dromen. Dromen mag, dromen moet! De Kenianen beschikken toch ook wel over een bepaalde hardheid. Ze kunnen in iedere geval de waarheid goed verdragen. Of zullen dat alleen de toppers zijn? Zo was wereldkampioene halve marathon Florence Kiplagat van de week op de baan voor haar eerste baantraining. Ze was net weer begonnen met de snelheidstraining. Het was duidelijk te zien dat ze nog lang niet in shape is. Coach Canova had het ook al aangegeven. Ik besprak dit gegeven met zijn asistent. "Het mooie is dat je haar dat heel direct kan zeggen. Ze accepteert dit en weet wat er nog moet gebeuren." "Yes, you're right. I know," had ze geantwoord. "I got to loose another 4 kilo's." In Europa ligt dat toch gevoeliger. Of je praat iemand een eetstoornis aan of je krijgt bergen kritiek over je heen. Let wel, we hebben het hier wel over de absolute wereldtop, de norm dus. Overigens een atlete van nauwelijks 50kg. Dat dan weer wel. Zijn wij te soft geworden? Mo Farah is nu ook hier. Op Let'sRun.com hoorde ik recent een radiointerview van Mo met de BBC. Daarin vertelt hij dat hij zijn gezin met de kerst heeft achtergelaten in Oregon. Vervolgens wordt hem gevraagd waarom. "De Spelen komen eraan, dus het is nodig," is zijn antwoord. "Hoe ziet dat er dan uit, je leven daar in Kenia?" vragen ze hem. "Eten, slapen, trainen. Dat is het. Er is hier totaal geen afleiding. Geen tv, niks," antwoordt Mo. De volgende dag heb ik hem natuurlijk wel even lopen dollen. In het complex is welgeteld één kamer met schotel-tv. Speciaal geinstalleerd voor Mo zodat ‘ie zijn favoriete Arsenal kan blijven volgen. "Goed interview Mo, vooral van die tv," liep ik hem te dollen. Het is niet erg het soms mooier voor te doen dan het is. Een beetje bluf doet de sport soms wel goed. Zolang Mo zelf maar "The walk blijft lopen", zeg maar. Doet wat ‘ie moet doen. Nou geloof me, deze jongen werkt echt keihard en het licht op zijn kamer is echt wel vroeg uit. De Keniaanse kampmanager snapte die bluf trouwens niet. "Is de tv stuk?" vroeg ie me toen ik het stukje liet horen, met een grote grijns op m'n gezicht. Hij kon het gedeelte "No TV, nothing" niet plaatsen. Mexico De kerstperiode is niet allen mooi om terug te kijken, maar ook om vooruit te blikken. De route om onze plannen te verwezenlijken wordt steeds vaster ingevuld. Die details moeten kloppen. Zo keren we eind maart terug naar het Mexicaanse La Loma. Michel Butter en Kristof zullen iets eerder vertrekken om nog een paar extra weken samen te kunnen trainen en Michel zal van daaruit dan naar Boston of Londen afreizen. Kristof zal na het trainingskamp, hopelijk met nog wat anderen, afreizen naar Stanford. Met het oog op de Olympische Spelen en de Europese Kampioenschappen is het belangrijk om het seizoen goed te starten. We kijken of er na Stanford nog een snelle 1500m in de Verenigde Staten is waar Kristof kan starten. Wat betreft het trainingskamp in Meixco hebben we ook een aantal lastige afwegingen moeten maken. Wat is de ideale groepssamenstelling voor een stage? Binnen TDR werkt het zo dat mensen zelf mogen inschrijven voor een trainingsstage. Daarbij hebben we het doel helder omschreven: we kijken naar de toppers. De groep mag niet te groot worden en we willen ideale subgroepjes vormen rond de belangrijkste atleten. Ik kan mezelf niet in tien stukjes delen en het mag de toppers aan niets ontbreken. Het moet de mindere atleten ook niet te makkelijk gemaakt worden, zo vroeg in de carrière. Een softiecultuur is uiteindelijk dodelijk voor de atleet, denk ik. Boven alles is het natuurlijk een goede zaak dat, ondanks het gegeven dat het overgrote deel van de atleten hun trainingsstages zelf moet zien te bekostigen, er zoveel animo is voor de Mexico-stage. Een trainingsstage wordt dus blijkbaar als grote meerwaarde en als inspirerend ervaren. Maar we moeten intern ook kritisch blijven en de pretenders van de true contenders scheiden. Om de criticasters van stages voor subtoppers toch een punt te geven: wij zijn intern zeer kritisch op atleten die een groot verschil vertonen tussen hun leefsituatie thuis en die op stage. De progressie mag niet te groot zijn, want dan wordt het op stage gaan een trucje. Aan de andere kant is het goed dat atleten hun horizon willen verbreden. Maar we zullen wel streng moeten zijn op toeristengedrag. Je ziet het verschil al snel tussen atleten die voortdurend scherp zijn op optimizing recovery en diegenen die er gewoon bij willen zijn en constant andere dingen aan hun hoofd hebben. Maar zoals ik al eerder heb gezegd: er is niks mis met dromen, die durven uit te spreken en uit je comfort zone te stappen. Want denk maar niet dat een trainingsstage een comfort zone is. Vaak ga je op je bek, maar is topsport niet het voortdurend opwerpen van weerstanden en atleten daar harder van laten worden? Het gaat om het overwinnen van tegenslagen. Ook in trainingskampen heb je te maken met tegenslagen. Zo hebben we nu te maken met enkele ziektegevallen. Het is daarbij belangrijk niet in de negatieve sfeer te belanden en positief te blijven. Favoriete trainingsstage Gedurende deze stage raken we af en toe in mooie discussies. Een paar dagen geleden kwamen we op de vraag: "wat is je favoriete trainingsstage, je favoriete locatie?" De atleten kwamen daar niet goed uit. Elke stage heeft zo zijn charme. Texel brengt goede herinneringen naar boven bij velen. We zijn er vaak in de herfst, maar het was ook de plaats waar we ons voorbereidden voor het EK in Barcelona. Overdag lopen in de hitte, 's avonds het EK voetbal met prachtige wedstrijden van het Nederlands Elftal. Monte Gordo is een stage waar altijd veel atleten aan deelnemen. Er heerst een goede sfeer, veel atleten omschrijven het als een tweede thuis en voor sommigen is het leren omgaan met verleidingen als BAR42. Het doet ook erg Hollands aan, met eettentjes als "Ed & Willem". Sankt Moritz is altijd een prachtige trainingsstage en kan worden gezien als de mooiste loopomgeving. Vele buitenlandse toppers omschrijven dit stukje Europa toch als een beetje "heaven on earth". Lopen in een ansichtkaart. Prachtig, maar erg duur. Het is geluk hebben met het weer en alleen een optie in de zomer. La Loma in Mexico biedt ideale faciliteiten, een prima hoogte en goed weer. Helaas is er het tijdsverschil met Europa. Dullstroom in Zuid-Afrika is gezelliger dan Kenia. Het ligt 300m lager, maar je kunt er tussen de middag terecht voor een goed broodje en een koffie. Iten is wel het loopcapital van de wereld en heeft het mooie kamp van Lornah. Toch is alles hier heel basic. Onze conclusie is dat juist de afwisseling het mooi maakt; alles op z'n tijd. Het is goed om op trainingskamp te gaan, maar je moet het hier niet alleen maar van hebben. De belangrijkste conclusie is dan ook dat je het vooral thuis moet doen. Stages zijn de extra's, de puntjes op de i. Om met mijn hooggewaardeerde collega Canova te spreken: "It's the cherry on the cake, but first you got to have the cake. I you don't have a cake, where you gonna put the cherry?" Ik heb hem deze uitdrukking al voor meerdere doeleinden horen gebruiken, haha. Jubileumprogramma Egmond Mede op verzoek van Le Champion hebben we hier trouwens wat filmbeelden geschoten. In het kader van de 40e verjaardag van de Egmond Halve Marathon zullen die vertoond worden tijdens een inspirerende avond op zaterdagavond 7 januari in Hotel Zuiderduin. Die avond staan er vele thema's op het programma en is er ook ruimte voor TDR ingepland. Onze toppers zullen geïnterviewd worden. En Dennis Kaspori van Losse Veter zal er ongetwijfeld weer een spetterende video van maken. Bij deze is iedereen van harte uitgenodigd: zaterdagavond 7 januari, 20 -22 u, Hotel Zuiderduin: het jubilieumprogramma van de Halve van Egmond.
Lees verderKenia Update 1: Pretenders or true contenders?
Nu de wintermaand december is aangebroken zoekt een aantal atleten van Team Distance Runners (TDR) het warmere Kenia op om hun trainingskilometers af te leggen. Iten is de basis voor een trainingskamp, waar ze in het High Altitude Training Center van Pieter Langerhorst en Lornah Kiplagat onderdak vinden. Ook nu weer belt de redactie van de TDR-website met coach Guido Hartensveld om zijn gedachten op papier te zetten. Zo gaat een traditie voort van vele trainingsstages en wedstrijden waarbij de TDR-coach een kijkje in de keuken geeft. Ontwikkeling HATC-kamp Het is zondag 18 december 2011 en we zijn inmiddels alweer ruim een week in Iten, Kenia. Hoewel ik er al een aantal jaar niet meer ben geweest, heb ik Kenia sinds de jaren '90 een keer of negen bezocht. Waar je voor distance runners naar op zoek bent is rust, hoogte en een goed klimaat. Het is dan ook geen wonder dat Iten, op bijna 2400m hoogte, als epicentrum van de Keniaanse en mondiale top op het gebied van hardlopen wordt beschouwd. De laatste keer dat we het kamp van Lornah hebben bezocht, is dus een aantal jaar geleden geweest. Ik moet zeggen dat ik diep respect heb voor de manier waarop het kamp is doorgegroeid. De ambitie van Pieter en Lornah is om nog meer te groeien, maar ze hebben al grote stappen gemaakt. Het kamp is totaal niet te vergelijken met de jaren negentig, maar zelfs ook niet met een jaar of vijf terug. Ik weet nog goed hoe ik in de jaren negentig aan het brainstormen was met Pieter over de dilemma's die hij toen had. Hij wilde internet en alles wat Westerse afleiding gaf buiten de deur houden. Het ging erom dat de Keniaanse eenvoud in tact bleef. Trainen, eten, slapen en bijvoorbeeld geen alcohol binnen het kamp. Maar tegelijkertijd moest het kamp wel draaien op volume; van louter Westerse toppers kon het niet rondkomen. Nu ik hier ruim een week ben zie ik dat die balans meer dan geslaagd is. Pieter en Lornah maken het de ‘liefhebbers' zoveel mogelijk naar hun zin, maar je merkt ook dat er veel aandacht is voor de toppers. Zo hebben ze spontaan ervoor gezorgd dat er een aparte vleugel is voor ons en kunnen we terecht in de nieuwe eetzaal. Die uitbreiding is min of meer het gevolg van een samenwerking tussen het kamp en UK Athletics. Een zeer sterk initiatief vanuit de London Marathon en UK Athletics subsidieert namelijk het altitude program van de Britse (sub)toppers. Drie tot vier keer per jaar worden de hoogtestages in Iten en Font Romeu volledig vergoed, inclusief begeleiding en dergelijke. True contenders or pretenders? Nu is het rustig, maar de maanden voor ons was UK Athletics hier zes weken met onder andere de topatleten Mo Farah, Helen Clitheroe (die zich dankzij dit programma op 37-jarige leeftijd verbeterde naar 8.39.81 op 3000m en de Europese indoortitel won), Hannah England (zilver op WK 1500m in Daegu) en Paula Radcliffe. Paula en Lornah zijn goede vriendinnen en uit de verhalen die Lornah vertelt heeft Paula hier prima kunnen trainen. Het is mooi om die verhalen uit te wisselen, want al filosoferend constateren we dat er hier een goede mix is tussen de true contenders en de pretenders. De atleten van de UK Athletics werden perfect afgeschermd voor de pers (het is ongekend hoeveel Engelse paparazzi ‘in de struiken liggen' om een glimp van Radcliffe op te vangen). Maar ik moet zeggen dat er ook veel zogenaamde gelukszoekers hier zijn. Solisten, liefhebbers of hoe je ze ook noemt. Op zoek naar geluk of naar wat eigenlijk? Zo gaan er hier mooie verhalen rond over een over-enthousiaste Nederlander met zijn fototoestel. Een belangrijk deel van de Engelsen schijnen met een smoes naar een andere eetruimte te zijn verplaatst, om maar niet op de foto te hoeven. Ook is er een Canadese triatlete die hier een aantal maanden verblijft. Ik heb haar nog niet terug kunnen vinden op de world ranking, maar ze is in haar hoofd erg bezig met randzaken als sponsoring, weblogs en klaagt veelvuldig over gebrek aan steun van de bond. Haar droom is van haar hobby haar beroep te maken en vindt dat ze hier veel meer in gesteund dient te worden. We zien haar de hele dag met haar laptop terwijl het toch echt in het zwembad moet gebeuren. Op mijn vraag wat ze van de atleten van UK Athletics had geleerd, antwoordde ze: "I don't like them, they stick in a group. And they just stick to their program" Ik dacht nog: "Oh jee, dat wordt geen innig huwelijk met TDR." Pieter heeft tientallen verhalen over al die individuen die de afgelopen jaren het kamp hebben bezocht. Hij kan er een boek over schrijven. Hij is spijkerhard in zijn oordeel over het verschil tussen de toppers en subtoppers. Volgens hem zag je de toppers zoals Radcliffe amper: ze rusten op hun kamer. De pretenders zijn bezig met van alles en nog wat. De contenders schijnen vooral gefocussed te zijn op het elke dag weer beter te worden en dat is te zien aan hun preoccupatie met rust. Zonder dat ze hun ‘balans' uit het oog verliezen. Kortom: ze houden zich zoveel mogelijk bezig met ‘de kern'. Zo ook binnen onze groep zie je de verschillen. Ik moet zeggen dat ik meer dan tevreden ben over hoe onze atleten met het trainingsprogramma bezig zijn. Wereldtoppers Zoals gezegd trekt deze omgeving diverse wereldtoppers. Michel, Kristof en Rens kwamen vanochtend de coach van 800m-topper Kaki tegen. "Kun je hier duurlopen doen?" vroeg hij hen. "Perfect. Je kan overal heen," antwoordden de jongens. "Maar er liggen zoveel stenen hier," antwoordde de man. De broers Lewandowski zijn ook hier: 800m-loper Marcin met zijn broer en coach Thomas. Ze zoeken deels de samenwerking met wereldrecordhouder David Rudisha. Kristof had van de Poolse mede-atleten wel eens gehoord dat Lewandowski echt in een tunnel leeft. Hooguit een maand per jaar is hij in Polen te vinden. Dit jaar volgt hij hetzelfde reisschema als Kristof: van Kenia naar het Zuid-Afrikaanse Potchefstroom. Toch wel bijzonder om 11 maanden per jaar met je broer op reis te zijn en je droom na te jagen. Dat ongekend hoge niveau vind ik het mooie aan de topsport. Laat duidelijk zijn dat distance running op het allerhoogste mondiale niveau verschrikkelijk hard en compromisloos is. Het is dan ook mooi om te zien dat die topatleten zich gedragen als true contenders. En niks tegen op de pretenders, die moeten er ook zijn. Toch zijn het echt wel verschillende belevingswerelden. Het was ook leuk om Hugo van den Broek te ontmoeten in zijn eigen omgeving. We hebben een prachtige samenwerking van 15 jaar gehad. Een heel mooie reis, die heeft geleid tot 2.12.08 op de marathon. Prachtig om te zien hoe snel die klik er weer is. Hugo is nog hongerig als altijd en coacht ook Hilda's zusjes: Elvin en Valentine. We zullen elkaar zeker nog vaak gaan opzoeken en samen trainen. Het is niet alleen fantastisch om topatleten te ontmoeten, maar ook om met topcoaches in aanraking te komen. Op de tweede dag van de stage werd ik omhelsd door wat door velen de beste coach ter wereld wordt genoemd: Renato Canova. En dat zeg ik niet zonder de nodige trots. Renato wist nog precies waar we elkaar spraken: Amsterdam Marathon 2004, Sankt Moritz 2006 over European distance running, een keer op een congres in Antalya (2006) en de laatste keer in Amsterdam dit jaar na de marathon. Bizar hoe iemand van zijn leeftijd die dingen nog weet te onthouden. Ik zou ervoor tekenen als ik zo oud was! We spreken elkaar hier regelmatig. Renato was erg onder de indruk van de 2.12.59 van ‘Michael Buttler' en zijn snelle laatste twee kilometer in die marathon. "Dat betekent dat je de juiste balans in de energiesystemen te pakken hebt," vertelde hij. Butter terug naar Kenia Ook Michel Boeting is een paar keer langs geweest. We hebben de indoor- en outdoorplanning van Kristof en de outdoorplanning van Helen doorgenomen. Michel Butter en ik zijn naar Kaptagat afgereisd, waar Michel Boeting het kamp voor zijn atleten heeft. Het is de bedoeling dat Michel Butter na Egmond terugkeert naar Kenia en iets gaat doen wat hij nooit eerder heeft gedaan. Volledig geïsoleerd en met topatleten omringd zal hij een extra hoogtestage van vijf weken gaan beleggen. Michel en ik zijn er samen van overtuigd die 20 procent kans op de Spelen in Londen volledig aan te grijpen. Het kan hoe dan ook geen kwaad om uit de comfortzone te komen. In het kamp van Michel Boeting zitten de atleten Nixon Chepseba (3e tijd op de 1500m in 2011: 3.30.94), Lucas Rotich (26.43.98 op de 10.000m), Vincent Chepkok (12.51.45 op de 5000m), Daniel Salel en een aantal marathonlopers waarvan Emmanuel Mutai (winnaar London 2011,nummer twee New York 2011 en winnaar Major Marathons circuit) de bekendste is. Wat meteen opvalt is de gemoedelijke sfeer, het kameraadschap en de nederigheid. Chepseba staat zijn spijkerbroek met de hand te wassen omdat hij de volgende dag een bruiloft heeft. Lucas Rotich staat de Keniaanse klei uit zijn automatten te schrobben. Dat terwijl ze het ook kunnen laten doen voor een paar euro. Ze douchen hier trouwens met een teiltje water en de wc is een gat in de grond. "It's completely manual", grapten ze tegen onze Michel toen hij vroeg waar het toilet was. We willen er eigenlijk ook zo normaal mogelijk over doen. Back to basics is het doel, maar laat het dan ook de laatste keer zijn dat we het hier over hebben. Straks gaat Michel het nog bijzonder vinden of wordt het een gimmick. Overigens, de meeste jongens in het kamp zijn getrouwd, maar verblijven zes dagen per week geïsoleerd in het kamp. True contenders dus. In de middag zijn we met Michel Boeting nog naar Eldoret gereden, voor een meeting met Patrick Sang, de coach. Daar hebben we trainingsideeën uitgewisseld. Als je naar z'n track record kijkt, is het natuurlijk duidelijk dat Sang een absolute wereldcoach is. Hij is niet alleen goed opgeleid en een intelligent en betrokken persoon, maar het is meteen duidelijk dat hij ook opvallend veel aandacht heeft voor het individu. Kan ook niet anders, anders zou er lang niet zoveel succes geweest zijn bedenk ik me. Gelukkig liggen onze ideeën niet zo ver uit elkaar, spreken we dezelfde taal en is het niet moeilijk om op één lijn te komen. Het is de bedoeling Michel ook uitdrukkelijk met de groep mee te laten trainen. Een goede voorbereiding is daarbij het halve werk. We hebben al wat "key sessions" doorgesproken en we weten waar we naar toe kunnen werken: o.a. een 40km duurloop op 15 januari en baantrainingen van 12 tot 15km (netto) volume. Dit wordt om 9 uur in de ochtend uitgevoerd en de atleten worden onderweg uit de pick up gedropt en lopen het laatste half uur naar de baan. Klein detail: om 6 uur doen ze rond het kamp al een ‘warming up' van 45 minuten. "Make sure you know your body well, listen to it and use your heart rate monitor for extra control. Train smart and follow your own principles." Tevreden keerden we huiswaarts naar Iten. Michel is gretig en heeft vertrouwen in ons plan. We weten zeker dat we elke steen hebben omgedraaid in de aanloop naar die cruciale voorjaarsmarathon en voelen ons true contenders. We realiseren ons hoe dankbaar we zijn voor het hoogwaardige netwerk dat TDR (en Michel Boeting in het bijzonder) heeft opgebouwd. Volgende keer meer verhalen uit Kenia!
Lees verderTDR-traditie voortgezet met prestaties Verwer en De Vries
VELENJE - In Slovenië werd op zondag 11 december het EK Cross gehouden. Voor Nederland stond een behoorlijk aantal atleten aan de start in verschillende categorieën. In totaal kwamen 15 landgenoten in actie, waarvan Adriënne Herzog (dames senioren) en Khalid Choukoud (mannen senioren) sterke prestaties leverden door respectievelijk als vijfde en achtste te eindigen. Team Distance Runners (TDR) vaardigde deze editie twee atleten af, te weten Niels Verwer bij de mannen onder 23 jaar en Edwin de Vries bij de mannen junioren. TDR kent een zeer rijke traditie als het gaat om deelname aan het Europese crosstoernooi. Maar liefst 11 verschillende atleten hebben in 13 van de afgelopen 14 edities deelgenomen. Slechts in 2001 deed er geen TDR-atleet mee aangezien er toen geen juniorenploegen werden afgevaardigd. Junioren: Edwin de Vries zeer degelijk De 114 junioren legden dit jaar een parcours af van 6000 meter. De race werd gewonnen door de Rus Ilgizar Safiulin, gevolgd door de Brit Richard Goodman en de Rus Vladimir Nikitin (17.51). De juniorenploeg eindigde op de 9e plaats in het landenklassement met goede prestaties van Maikel van der Steen (27e in 18.34) en Hans Dilling (36e in 18.42). TDR-atleet Edwin de Vries werd 55e en derde Nederlander ineen tijd van 18.57. De Vries, die voor het eerst meedeed aan het EK Cross, toonde zich na afloop zeer tevreden: "Ik heb alles gegeven, het voelde als een lange sprint. Elke 10 seconden scheelde meer dan 10 plekken. Ik had voor mijn gevoel geen stap harder gekund dus dat is een goed teken. Ik denk dat ik best trots mag zijn." Vergeleken met de prestaties van zijn (voormalig) teamgenoten kan De Vries met recht tevreden terugkijken. Nederlands marathonkampioen Michel Butter eindigde in 2003 namelijk als 67e bij de junioren, om een jaar later als 71e te finishen. Tom Wiggers was in 2005 de beste TDR-atleet met een 73e plaats en eindigde in 2006 als 37e. Mannen onder 23 jaar: Niels Verwer In de race van de neosenioren moesten 99 atleten 8000 meter afleggen. De wedstrijd werd gewonnen door de Fransman Florian Carvalho (23.44). Zilver en brons waren voor respectievelijk James Wilkinson (23.47) en Sondre Nordstad Moen (23.48). Abdi Nageeye werd de beste Nederlander op een zeer sterke zesde plaats (23.54). Jesper van der Wielen eindigde als 12e (24.04). Castricummer Niels Verwer, die vorig jaar nog als 50e eindigde, finishte nu op 16 seconden van Van der Wielen en werd hiermee 30e (derde Nederlander) in 24.20. Verwer toonde zich zeer content met zijn prestatie en laat zien dat hij weer een jaar verder is in zijn ontwikkeling. "Ik ben blij met mijn EK cross, 30e en goed opgebouwd. De verschillen waren erg klein maar dat is het mooie van crossen, de strijd man tegen man. Nu ga ik lekker doortrainen om met vol vertrouwen het zomerseizoen in te gaan. Als baanatleet gaat het daar uiteindelijk om." De categorie onder 23 jaar is pas in 2006 ingevoerd. In dat jaar eindigde Michel Butter als 15e, het jaar daarna klasseerde hij zichzelf als 16e. In 2008 en 2009 werd Tom Wiggers respectievelijk 22e en 19e.
Lees verderLenaarts en Pennekamp bezorgen TDR opnieuw eremetaal
TILBURG - Vandaag werd in het Tilburgse bos ‘de Oude Warande' gestreden om de nationale crosstitels. De 53e editie van de internationale Warandeloop vormde het strijdtoneel. Een bijzondere situatie, aangezien het Nederlands Kampioenschap Cross hiermee voor het eerst geïntegreerd werd in een internationale wedstrijd. Dit betekende bovendien dat de datum van het kampioenschap verschoof van het voorjaar naar het najaar en het kampioenschap dienst deed als selectiemoment voor het EK Cross. Opvallend dit jaar was de afwezigheid van Michel Butter, die met een achttal teamgenoten op sponsorstrip naar Cyprus was. PwC had haar jaarlijkse hardloopreis dit keer naar de Cyprus 4Day-Challenge gepland. "Het bracht voor mij geen enkele twijfel om hiervoor te kiezen, zeker niet na de marathon," aldus Butter. "Het is niet meer dan vanzelfsprekend om wat terug te doen voor onze sponsor." Coach Guido Hartensveld vertelt: "We moeten ongelooflijk trots zijn op onze sponsor. Ik vind het belangrijk voor mijn atleten om dat te beseffen. Het hoort bij de persoonlijke ontwikkeling." De ploeg die in Tilburg present was, was er met volle overgave op gebrand om de medaillereeks niet te doorbreken. Reeds sinds 2001, toen Suzanne Wiertsema als derde eindigde op de korte cross, werd door TDR iedere NK-editie één of meerdere medailles behaald. Met brons en zilver van Nils Pennekamp en Raika Lenaarts slaagde de equipe erin om die reeks vast te houden. Het was alweer het 12e achtereenvolgende jaar dat het team zich in de prijzen liep. Mannen Korte Cross Nils Pennekamp leverde een sterke prestatie op de korte cross voor de mannen. De Castricummer wist zijn strijdplan tot in de puntjes uit te voeren. "Ik wilde behouden starten, om gaandeweg de race op te schuiven naar de kop van de wedstrijd," licht hij toe. Na de eerste kleine ronde bevindt Pennekamp zich op de tiende positie. Een rondje later schuift hij op naar de vijfde positie binnen de kopgroep. Wanneer Tijs Groen en René Stokvis de benen nemen moet Pennekamp passen, maar samen met de Belgische 800m-loper Jan van den Broeck weet hij prima tempo te houden. Het resulteert in een vierde plaats en een bronzen medaille op het Nederlands Kampioenschap. De TDR-atleet legt de 2500m af in 7.10, achter Stokvis (zilver in 7.08), Jan van den Broeck (7.07) en Tijs Groen (goud in 7.04). "Hier ben ik zeer tevreden mee," blikt Pennekamp terug. "Ik bewijs dat ik met de beste korte crossers van Nederland mee kan en daarmee heb ik een prima basisniveau voor de 800m te pakken." Jim Kruiver, Stevo Todorovic en Joran Klaver eindigen respectievelijk als 80e, 96e en 107e van de maar liefst 129 deelnemers. Dames Korte Cross Ook bij de dames was er eremetaal voor TDR op de korte cross. 1500m-loopster Raika Lenaarts snelde naar het zilver. De wedstrijd werd gedomineerd door Anne van Es - Van den Hurk, die vanaf de beginfase het tempo aanvoerde. Lenaarts kon gemakkelijk volgen. "Het verbaasde dat geen van de andere meiden besloot er voorbij te gaan," vertelt ze. "Het tempo lag immers helemaal niet zo hoog. Tenminste, zo voelde het aan. Het ging heel ontspannen." In de grote laatste ronde weten Van Es - Van den Hurk en Lenaarts weg te komen bij hun concurrenten. Lenaarts heeft haar zinnen op de titel gezet. "'Ik moet voor het laatste, technische crossgedeelte voor haar zitten,' dacht ik. Helaas slaagde ik daar niet in. Op het crossgedeelte was Anne simpelweg beter." De TDR-atlete finisht op een prachtige tweede plaats in 8.04, op zeven seconden van de winnares. Lesley van Miert, de regerend kampioene, finisht als derde (8.12). "Super! Top om vandaag zilver te behalen. Het voelde heel makkelijk aan. Een mooie eerste indicator om van de zomer weer een stap te maken op de 1500m." Ook Manon Kruiver leverde een prima prestatie. Kruiver eindigde op de 4e plaats (8.16) en wist hiermee sterke atletes als Machteld Mulder, Lotte Jacobs en Evelien Ruijters achter zich te laten. Ik ben tevreden. Ik vond dat de meiden hard weg gingen bij de start, daarom hield ik bewust wat afstand. Vervolgens ben ik doorversneld en kon ik een heleboel meiden oprapen." Kruiver presteert al jarenlang sterk op het NK Cross, waarbij ze in totaal zes medailles behaalde (goud en brons meisjes B, tweemaal goud meisjes A, zilver en brons dames korte cross). Mannen Lange Cross Niels Verwer ging van start op de lange cross bij de heren en kwam prima uit de voeten. Vlak achter een grote groep Nederlanders, met daarin onder andere de uiteindelijke winnaar Khalid Choukoud, hield Verwer een strak tempo aan. Met iedere kilometer die voorbij ging, wist hij een paar plaatsen goed te maken. "Ik ben goed van voren gestart en heb me daarna wat terug laten zakken om continu mensen in te kunnen halen. Op de lange rechte stukken kon ik prima doorhalen." De opmars van Verwer is goed voor een 12e plaats in het internationale veld en een zesde plaats op het NK. Ook zijn klassering bij de neo-senioren (onder 23 jaar) is prima: derde. De Atletiekunie had voorafgaand aan de wedstrijd laten weten dat het de insteek heeft om een team met neo-senioren uit te zenden naar het Europees Kampioenschap Cross. De jongere deelnemers aan de lange cross hadden dan ook alle reden om te strijden voor een goede klassering. Naast Verwer eindigen Jesper van der Wielen (3e, zilver NK) en Abdi Nageeye (5e, brons NK) voorin het veld. Het gat met de vierde Nederlandse neo-senior was echter groot door het uitstappen van Jurjen Polderman. Het is hierdoor afwachten wat de Atletiekunie zal beslissen, aangezien een team uit minimaal vier deelnemers dient te bestaan. "Ik heb er zelf alles aan gedaan, ben heel tevreden," aldus Verwer. "Nu maar afwachten wat er beslist wordt." Ook Edwin de Vries had zijn zinnen gezet op het EK Cross. De Vries, pas senior geworden, kan in Slovenië op 11 december nog eenmaal uitkomen bij de junioren. Volgens de Nederlandse regels diende hij vandaag echter uit te komen bij de senioren. In die wedstrijd eindigde hij als 43e (17e Nederlander). Daarbij diende hij twee andere lopers uit zijn geboortejaar voor te laten gaan, te weten Maikel van der Steen (37e, 13e NK) en Hans Dilling (41e, 16e NK). "Ik heb gemengde gevoelens," vertelt De Vries. "Ik ben tevreden over mijn positie in het veld, maar het is minder dat ik twee andere lopers uit mijn geboortejaar moest laten voorgaan." De Atletiekunie staat voor een lastige keuze met het selecteren van junioren voor het EK Cross. Zij moet de atleten voor een juniorenteam namelijk zowel schiften uit de lopers in de seniorenrace als de juniorenrace. "In Mol (3 weken geleden, red.) zat ik vóór de nummers twee en drie van de juniorenrace vandaag. Voor mijn gevoel hoor ik in de ploeg." Ook waar het om het leveren van atleten voor het EK Cross gaat, kent TDR een imposante reeks. Van de laatste 13 EK-edities (sinds 1998) leverde TDR in 12 gevallen deelnemers. Enkel in Thun (2001) waren er geen TDR-atleten bij. Of het team erin slaagt deze reeks voort te zetten, zal morgen blijken wanneer de Atletiekunie haar crossselectie bekendmaakt. Dames Lange Cross Helen Hofstede was één van de kanshebbers op eremetaal bij de dames lange cross. Adrienne Herzog en Miranda Boonstra werden als favorieten voor het goud getipt. Daarachter was een grote groep die mogelijkheden had op het brons. Naast Hofstede werden onder andere Andrea Deelstra, Marij te Raa en Ruth van der Meijden daartoe gerekend. Hofstede had enkele maanden geleden nog het idee om op de korte cross in actie te komen, maar wijzigde haar plannen op basis van de afgelopen weken. Daarin wist ze zichtbare progressie te boeken op de langere afstanden, met twee prima prestaties in Mol (derde) en Papendal (eerste). "De vooruitgang die Helen geboekt heeft, is goed te zien ten opzichte van de andere TDR-meiden," vertelt coach Guido Hartensveld. "Op basis daarvan heeft Helen besloten om toch voor de meer prestigieuze afstand te kiezen." Hofstede kwam vandaag echter totaal niet uit de voeten. In een tijd van 30.29 finishte ze als 28e (10e Nederlandse). "Ik snap er niks van waarom het vandaag niet ging, Een off-day," reageerde ze na afloop. Hartensveld benadrukte echter dat Hofstede prima op weg is. "De training gaan perfect, Helen heeft een prima niveau." Hofstede kon dat beamen. Lara Nicod noteerde een redelijke wedstrijd. Na 30.48 kwam ze als 33e over de finish (13e Nederlandse).
Lees verderRens Dekkers in top-20 New York Marathon
NEW YORK - Rens Dekkers is met een tijd van 2u22'49″ op een achttiende plaats geëindigd tijdens de New York City Marathon. Dekkers koos voor New York nadat hij drie weken geleden in de Amsterdam marathon door lichamelijk ongemak niet het uiterste uit zichzelf kon halen. De atleet van Team Distance Runners had toen last van zijn maag met als gevolg dat hij meerdere keren moest overgeven en wandelen. Dekkers, die volgens zijn trainer Guido Hartensveld in een uitstekende vorm verkeerde, wilde toch iets met zijn vorm doen. Met een ‘mini-schema' bereidde Rens Dekkers zich voor op een marathon waar hij kon strijden. ‘New York is een strijdmarathon, dat ligt Rens.' Dat bleek ook vandaag. Dekkers moest na de start keuzes maken. ‘De kopgroep was geen optie, daarachter zaten een paar atleten die 2u13′ wilden lopen. Dat vond ik te gewaagd.' Hij startte een groep daarachter en schoof gedurende de marathon steeds plaatsen op in het klassement en kwam uiteindelijk over de streep als achttiende. Zijn doel was een top-20 klassering omdat die lopers een award krijgen. ‘Ik ben hier heel blij mee,' liet Dekkers weten. ‘Ik heb niet het gevoel dat ik Amsterdam met deze prestatie heb weggepoetst. Natuurlijk was ik teleurgesteld over Amsterdam, maar New York is New York. Ik zag dit als een kans. Ik heb hier niet uit frustratie gelopen. Zelf had ik niet het gevoel dat ik iets recht te zetten had, maar ik wilde iets met die vorm doen. En ik wilde graag alles geven. Dat heb ik vandaag gedaan.' Bron: www.losseveter.nl
Lees verderMichel Butter haalt uit in Amsterdam: 2.12.59
AMSTERDAM - Michel Butter heeft met een ruim persoonlijk record de nationale titel op de marathon in de wacht gesleept. In Amsterdam wist de Castricummer tot aan de slotfase rustig te blijven, om in de laatste kilometer sterk te versnellen. Met een krachtige eindsprint wist de TDR-atleet nog binnen de 2.13 te blijven: 2.12.59. Ook Pip Tesselaar kroonde zich tot nationaal kampioen. In 2.22.53 was hij de snelste bij de masters. Nederlands Kampioenschap Amsterdam toonde zich vandaag de geschikte locatie voor een aantrekkelijk kampioenschap. De hoofdstad bood een deelnemersveld met kwaliteit in de breedte, waar naast een peloton Afrikaanse lopers een aanzienlijk aantal snelle Europeanen aan de start verscheen. In het drukbezochte Olympisch Stadion heerste een gezellige sfeer en de weersomstandigheden waren nagenoeg perfect. Veel deelnemers profiteerden door snelle tijden te noteren. Voor Team Distance Runners kwamen vier marathonlopers in actie. Rens Dekkers en Ronald Schröer zijn volop bekend met de klassieke afstand. Beide atleten namen in 2010 deel aan het Europees Kampioenschap en startten vandaag voor de tiende maal op de marathon. Pip Tesselaar heeft twee marathons op de teller staan. De master gaf in de wedstrijdvoorbereiding aan de afstand steeds beter onder controle te krijgen. Voor Michel Butter was het de tweede marathon. De Castricummer toonde in het voorjaar zijn potentie met winst in de Utrecht Marathon. Daar zegevierde Butter echter in een tactische wedstrijd. De grote vraag was dan ook of de langeafstandsloper tevens een snellere race aankon. Wedstrijdverloop In de beginfase was een weinig verrassend wedstrijdverloop zichtbaar. Koen Raymaekers startte op een eindtijd van 2.10, Michel Butter en Patrick Stitzinger liepen op een verwachte finishtijd van 2.13/2.14 en Rens Dekkers, Ronald Schröer en Olfert Molenhuis gingen weg op een prestatie van 2.16. Na 10 kilometer werden echter de eerste vertekeningen zichtbaar. Koen Raymaekers had moeite het tempo strak te houden en moest op 13km lossen uit zijn groep. Enkele kilometers verder zat de wedstrijd erop voor de atleet uit Cothen. "Tussen 15 en 16 kilometer zag ik Koen langs de kant staan," vertelt Butter. "Ik kreeg wel even de adrenaline in mijn lijf toen ik me realiseerde dat mijn kansen voor de nationale titel flink stegen. Maar ik wist mezelf rustig te houden. De marathon was immers nog maar net begonnen." Luis Feiteira Butter en Stitzinger trokken vervolgens gelijk op. In een groep met de Portugezen Luis Feiteira en Alberto Chaica, de Braziliaan Paulo Roberto Paulo, de Ier Mark Kenneally en de Brit Phil Wicks hielden ze een fors tempo aan. Hazen van dienst Tom Wiggers en Alexander Hahn leidden het zevental naar een doorkomst van 1.06.33 halverwege. Butter voelt zich comfortabel bij het tempo. Rond de 30 kilometer lost hij Stitzinger af en vindt hij het tijd om te versnellen. De Castricummer wordt echter een halt toegeroepen door zijn Portugese collega. De ervaren Luis Feiteira, met een persoonlijk record van 2.11.57, maant Butter tot bedaren. "'No, no! It's too many kilometres yet. Wait!," riep ‘ie mij toe. Daarop heb ik besloten te wachten." Een verstandige beslissing, zo bleek. "Ik kreeg last van wat lichte kramp," vertelt Butter. "Ik heb me toen laten zakken naar achterin de groep, terwijl de Braziliaan, Ier en Portugees het tempo aanvoerden. Aan het einde van de wedstrijd ben ik vervolgens het tempo weer gaan opvoeren." Versnelling Bij het uitkomen van het Vondelpark, na ruim 40 kilometer, plaats Butter een versnelling à la Utrecht. Net als in zijn debuutmarathon gooit de atleet zijn beenfrequentie flink omhoog. Met een krachtige tred voltooit hij de laatste kilometers. "Eén kilometer voor het einde zag ik dat de 2.12 nog binnen bereik was. Daar had ik dan wel een kilometer van 2.56 voor nodig. Ik werd flink emotioneel bij het ingaan van het stadion, maar wist het tempo erin te houden." Onder luid gejuich houdt Butter net voldoende over: in 2.12.59 passeert de nieuwe Nederlands Kampioen de finishlijn, een verbetering van ruim vierenhalve minuut ten opzichte van zijn vorige besttijd. Stitzinger finisht als tweede in het Nederlands Kampioenschap (2.15.20), terwijl Olfert Molenhuis in een persoonlijk record het brons behaalt (2.16.20). "Prachtig om zo te kunnen finishen. Dat ik net aan de gunstige kant van de minuut blijf, doet met toch wel extra goed. Ik denk dat ik een flinke sprong heb gemaakt op de Europese ranglijst," vertelt Butter tijdens de persconferentie. Op de Europese seizoenslijst van 2011 is te zien dat Butter met zijn nieuwe persoonlijk record stijgt van de 69e naar de 17e plaats. Verleden jaar zou de 2.12.59 goed zijn geweest voor een 19e plaats gemeten over het hele seizoen. Butter schaart zich met zijn prestatie dus bij de beste twintig marathonlopers van Europa. In Amsterdam laat hij een aantal sterke Europeanen achter zich. Luis Feiteira, voorheen een sterk 1500m-loper en de nummer tien van de WK Marathon in Berlijn, klokt af op 2.13.12. Mark Kenneally, in 2009 de nummer acht van de Europese Crosskampioenschappen, eindigt in 2.13.55. Alberto Chaica, de nummer vier van het WK Marathon in 2003 en nummer acht van de Olympische Marathon van Athene, finisht uiteindelijk in 2.15.22. Na Hugo van den Broek (2.12.08; 2004) is Butter de tweede TDR-atleet die de marathon in de 2.12 weet af te leggen. Tegenspoed Rens Dekkers en Ronald Schröer ervoeren hun tiende marathon als een lastige. Beide atleten kenden een goede voorbereiding, maar werden op de dag van de wedstrijd geplaagd met tegenspoed. De eerste halve marathon verliep alles volgens schema. Halverwege hadden Dekkers en Schröer in gezelschap van Olfert Molenhuis in 1.08.20 een prima doorkomst. Daarna ging het tempo echter achteruit. "Vanaf de drankpost op 20 kilometer heb ik mijn bidons gemist," vertelt Schröer. "Ik heb telkens goed gekeken en ben zelfs stil gaan staan om te zoeken, maar ze stonden er simpelweg niet tussen. Ik kon niet meer drinken en dat heeft me opgebroken. Fysiek voelde ik me nog prima, maar ik hoefde maar een beetje aan te zetten of de kramp schoot er al in." Schröer voltooit zijn wedstrijd en komt in 2.20.55 als 30e overall en vierde Nederlander over de finish. "Erg jammer. Ik lag namelijk goed op schema voor een nieuw persoonlijk record." Rens Dekkers finisht uiteindelijk als 43e overall en 11e Nederlander in 2.23.55. "Dit was een heel nieuwe ervaring voor me," vertelt hij. "Al mijn eerdere marathons zijn succesvol geweest en bij mijn tiende zit ik voor het eerst met een rotgevoel." Tot de halve marathon ging het ook bij Dekkers prima, maar vanaf 30 kilometer komt de marathonloper in de problemen. "Ik kreeg last van flinke buikkrampen. Een keer of drie, vier heb ik moeten wandelen. Maar deze marathon wilde ik absoluut finishen." Dekkers moest een flinke teleurstelling verwerken na de finish, maar toonde zich al snel veerkrachtig: "Dit hoort er ook bij," reageert hij. "Het kan nu eenmaal niet zo zijn dat je na 20 marathons kan zeggen dat ze allemaal perfect gingen." Topdag Pip Tesselaar kende een topdag. De master ging de marathon in met een persoonlijk record van 2.27.40 en keerde terug in het Olympisch Stadion met een nieuwe toptijd van 2.22.53. "Het ging perfect," glunderde Tesselaar, die zichtbaar had genoten. "Ik startte in de groep met de eerste dame en dat was ideaal. Na een doorkomst van 1.11.33 kon ik de tweede helft nog wat doorversnellen." Tesselaar zag zijn concurrenten voor het Nederlands Kampioenschap stuk voor stuk afhaken. "Uit de grote groep viel de ene na de andere loper terug, maar ik kon lang mee. Na 40 km lag alleen nog Noël Keijsers tien seconden voor. Met een sterke einde kon ik ook hem nog passeren en de titel pakken. Super, het liep precies zoals ik wilde." Tesselaar had zich tot ultiem doel gesteld onder de 2.23 te duiken. Naast de nationale titel kon de 42-jarige dus ook nog eens naar huis met een toptijd.
Lees verder