Nieuws
Michel Butter stapt uit in Rovereto met kuitklachten
ROVERETO - Michel Butter is gisteravond uitgestapt in het Italiaanse Rovereto waar hij een 5.000m liep. De TDR-atleet kreeg last van zijn kuit en besloot na 2.000m uit te stappen. ‘Al vroeg in de wedstrijd splitste het veld in twee groepen. Op 1.000m zette ik aan om aansluiting bij de eerste groep te krijgen. Op dat moment voelde ik voor het eerst mijn kuit. Ik schrok daar van en liet het tempo weer iets zakken. Maar de stijfheid werd erger en bij twee kilometer ben ik eruit gegaan.' De atleet is op dit moment vooral teleurgesteld. ‘Het was natuurlijk fantastisch toen ik hoorde dat ik hier mocht starten. Je voelt je dan toch schuldig als je vervolgens uitstapt. Ik zag het niet aankomen. Er was niets dat er op wees. Ik heb zaterdag een mooie wedstrijd gelopen, zondag nog een uurtje gelopen en gisteren nog een half uurtje losgelopen en daarna het vliegtuig ingestapt. De kuit voelde wel een beetje stijf aan toen ik het vliegtuig uitstapte maar het voelde niet alsof ik me er zorgen over moest maken.' Zijn trainer Guido Hartensveld heeft hem inmiddels gesproken maar kan nog niet zeggen wat er precies aan de hand is. ‘Meteen na de wedstrijd kreeg ik al smsjes dat Michel niet gefinisht was. Ik had meteen het vermoeden dat het om een blessure ging. Het is geen atleet die zomaar uitstapt. Bovendien is hij in vorm op dit moment. We moeten komende dagen kijken hoe de kuit zich gedraagt.' Over de vraag of Butter aanstaande zondag zijn nationale titel op de 10km zal verdedigen in Tilburg kan nog niets gezegd worden. ‘Ik wil natuurlijk graag starten. Het zou mijn derde titel op rij kunnen worden' aldus Butter. ‘We zullen het de komende dagen goed in de gaten houden. We nemen geen risico. Tilburg is de laatste wedstrijd voordat hij een rustperiode in gaat,' voegt Hartensveld toe.Bron: www.losseveter.nl
Lees verderFraaie pr's voor Butter en Van Malderen
MERKSEM - De twee sterkste baanatleten van TDR - Michel Butter en Kristof van Malderen - hebben aan het eind van het seizoen laten zien nog steeds over een hoog niveau te beschikken. Beide testten op het Antwerps Atletiekgala te Merksem, met het oog op een aantal andere internationale wedstrijden, de snelheid op onderliggende afstanden. Dit pakte goed uit: voor zowel Van Malderen als Butter was een podiumplaats en persoonlijk record weggelegd. Kristof van Malderen eindigde als tweede op de 800m, achter de Duitser Moritz Waldmann, en verbeterde zijn persoonlijk record. Met een tijd van 1.50.56 werd de 1.50-grens echter nog niet doorbroken. Van Malderen: "Daarvoor moet ik er nog een paar lopen. Technisch klopte het nog niet helemaal, maar de vorm is prima." Zondagochtend om acht uur stapte de atleet op het vliegtuig naar Zagreb, alweer hij maandag aantreedt tijdens een Grand Prix Meeting met een sterk, internationaal deelnemersveld. "Een wedstrijd als deze in Zagreb heb ik nu nodig om mijn pr verder omlaag te brengen. Ik zie het als een kans met het oog op het belangrijke seizoen van 2010." Hierna zal de TDR-atleet vrijdag zijn baanseizoen afsluiten als startloper van de Belgische 4x1500m-ploeg tijdens de Memorial Van Damme. "Voor mij is het natuurlijk een droom om daar te starten. Ik zal nog één keer alles geven, ik verkeer in ieder geval in een goede vorm. We hebben een goede kans op het Belgisch record, maar dan moeten de andere jongens wel beter lopen dan afgelopen weekend." Ook Michel Butter verkeert overduidelijk in goeden doen. In Merksem ging hij brutaalweg mee met het leidende Keniaanse duo Daniel Salel en Nixon Chepseba, in een openingsronde van 56.6 seconden. Daarna had Butter geluk dat als gevolg van het wegvallen van de haas en de winderige omstandigheden het tempo terugviel naar 61 en 62 seconden per ronde. De laatste 200m kon hij niet meer mee met zijn Keniaanse concurrenten, maar Butter eindigde in een nieuw persoonlijk record van 3.42.66 op de derde plaats. Hij keek zeer tevreden terug op de race en zijn huidige niveau. "Het is inderdaad wat Michel Boeting tegen me zei: "Dit was echt met mijn hart." Als ik geen lef had getoond, dan was ik komen te zwemmen in de achtervolgende groep. En daarvoor ben ik niet naar Merksem gekomen." Dinsdagavond staat de Beverwijker aan de start in het Italiaanse Rovereto voor een snelle 5000m. "De perfecte race heb ik nog niet gelopen. In Heusden ging het in het begin keihard, maar bleef ik daarna iets te lang hangen. En in Brasschaat deed ik weer te weinig kopwerk. Nu ben ik erop gebrand om wel de perfecte race eruit te halen. Ik ben blij dat het zo goed gaat. Het kan nog een lang weekje worden zo." Butter doelt op het NK 10km op de weg, waar hij voor de derde keer op rij kampioen zou kunnen worden. "Ik ga ervan uit dat ik goed genoeg herstel, het kan niet aan de vorm liggen. Maar daarnaast is het oproepen van prestaties ook een mentale kwaliteit." Manon Kruiver en Niels Verwer leverden teleurstellende prestaties. Beide atleten kampten met ziekteverschijnselen (hoofdpijn, maagkrampen en braken). Waar Verwer zijn race na 800m staakte ("Het ging niet meer; al voor de race moest ik braken en was ik misselijk"), maakt Kruiver de race wel af: 2.21.98. Tom Wiggers bleef op de 5000m met 14.16.45 acht seconden boven zijn snelste seizoenstijd en toonde zich daarmee niet tevreden. "Meer zat er niet in. Ik heb zowat alles alleen gelopen. Geen pr voor mij dit seizoen op de 5000m." Wiggers had graag de 14minuten-grens doorbroken. Dit jaar liep hij de 5000m op het EK voor neo-senioren, in een seizoen dat verder grotendeels gericht was op de 1500m. Trackmeeting Breda Een zevental atleten was actief op de Trackmeeting in Breda. Machteld Mulder testte haar snelheid op de 400m. In 55.60 bleef ze binnen een seconde van haar persoonlijk record en won ze de race. Ook Diana Spaargaren kwam redelijk in de buurt van haar pr: 58.76. De prestaties van de 800m-lopers waren ronduit slecht: Bjorn Blauwhof (2.03.13), Marije Wever (2.29.60) en Lisanne de Witte (2.31.90) bleven ver verwijderd van hun beste tijd. Jordi Baars verstevigde met een pr op de 3000m (8.48.42) zijn positie hoog in de ranglijsten bij de b-junioren. Mark Nouws noteerde in dezelfde race 9.02.06.
Lees verderRobert Ton wint Hemmeromloop
HEM - Robert Ton heeft zondagmiddag de 10km gewonnen tijdens de Hemmeromloop, een stratenloop door het Noord-Hollandse dorp Hem. Ton verschalkte de Keniaan Gilbert Yegon en kwam in een tijd van 30.47 winnend over de streep. Yegon was snel gestart en nam vanaf het begin van de wedstrijd de leiding. In het vervolg moest de Keniaan het hoge tempo echter laten zakken en slonk zijn voorsprong. In een achtervolgende groep, met Robert Ton, Erik Negerman en Pim Molenaar, deed TDR-atleet Ton veel kopwerk. Na 3km verliet Ton de groep om Yegon vervolgens in te halen en direct achter zich te laten. Op de streep bedroeg de voorsprong van de Amsterdammer bijna tweehonderd meter. Achter Yegon (31.23) behaalde Negerman de derde plaats (31.43). "Een heerlijke overwinning," aldus Ton. "Het was mooi om niet alleen als eerste Nederlander te eindigen, maar ook die Keniaan te pakken. Het plan was om met het oog op het NK 10km niet helemaal voluit te gaan. Dat heb ik dan ook gedaan en het verliep prima; ik had het gevoel nog wel even door te kunnen bij de finish."
Lees verderWK-Update 5: Een bron van inspiratie
Guido is sinds dinsdag vertrokken uit Berlijn, maar de festiviteiten en wedstrijden in de stad gaan nog door tot en met morgen. Daarom neem ik, Alwin, het stokje van hem over en zal ik jullie bijpraten over mijn belevenissen in Berlijn. Gisterochtend stond de 50km snelwandelen op het programma, misschien wel het zwaarste nummer van de WK. Een uitputtingsslag was het zeker: op het 2km lange parcours over de boulevard `Unter den Linden` heb ik de maaginhoud van meerdere snelwandelaars op het wegdek zien belanden. Anderen konden hun voedsel nog net binnenhouden, maar moesten hun 'snelwandelpas' afbreken en over gaan op 'normaal wandelen', zoals u en ik doen. Het is in ieder geval fascinerend om te zien wat er gebeurt met het lichaam na pakweg 40 kilometer. Nog een geluk dat het vandaag niet ruim boven de dertig graden was zoals gisteren (de warmste dag van het jaar in Duitsland); dan het slagveld nog wel eens veel groter kunnen zijn! Uitzondering op de regel was echter de Rus Sergiy Kirdyapkin, die stoicijns doorliep en de 50km in 3.38 afraffelde. De Australier Luke Adams, een goede bekende van Guido van de trainingskampen in Sankt Moritz, deed een goede poging voor een ereplaats. Dapper nam hij de leiding in de eerste helft van de race en trok het veld uit elkaar. Tot ruim 35 km lag hij nog aan de leiding samen met zijn landgenoot Jared Tallent, maar in de slotfase verloor hij teveel tijd. Toch eindigde hij op de zesde plaats in een nieuw pr van 3.43.39. Het was mooi te zien hoe hij na zijn tegenvallende 18e plaats op de 20km revanche wilde nemen en dit beloond zag met een nieuw pr. Vele TDR-ers kijken, vanwege de deelname van Luke, tegenwoordig naar het snelwandelen. Na het snelwandelen ben ik nog even rond blijven hangen bij het 'Kultur-Stadion', een klein evenemententerrein rond de Brandenburger Tor met allerlei activiteiten vanwege het WK. Het 'IAAF Hour' was net begonnen: een soort van talkshow met bekende gasten uit de atletiek. Vandaag schoven onder andere Mike Powell en Hicham El Gerrouj aan. Natuurlijk de gelegenheid om prachtige ervaringen te horen van deze atleten! Helaas bleef alles erg op de vlakte en kregen we vooral duizenden keren te horen hoe geweldig men de sfeer in Berljn vond. Na drie vragen aan Hicham ('Wat vind je van de WK', 'Hoeveel wereldrecords heb je gelopen' en 'Ben je er ook bij in Daegu in 2011'?) was het alweer tijd voor hem om te vertrekken: de tijd was om. Vervolgens werden Lars Riedel en Ariane Friedrich binnengehaald, ook voor een interview van krap een half uurtje. Erg jammer, een gemiste kans als je het mij vraagt. Hicham merkte nog op hoe belangrijk iconen zijn zoals Mike Powell en Usain Bolt. Hiermee sloeg hij de spijker op de kop: het stadion, dat de afgelopen week elke dag vele lege plekken kende, was donderdag plotseling stijf uitverkocht. Naar alle waarschijnlijkheid had dit te maken met de 200m mannen, waarbij Usain Bolt in actie kwam. Na zijn wereldrecord op de 100m wilden velen een tweede wereldrecord op de 200m live meemaken. Je kan alles zeggen van Usain wat je wilt, misschien staat zijn 'machogedrag' je niet zo aan, maar een ding is zeker: Bolt is het ideale icoon om de atletiek naar de mensen te brengen. Zijn naam hoeft niet eens aangekondigd te worden in het stadion of iedereen begint al te applaudiseren en de meeste fans in Jamaica-kleding, die ik langs zie lopen in en om het stadion, zijn Duitsers! Iemand die een stuk minder geliefd is bij het publiek, is de 800m-winnares (of moet ik zeggen winnaar?) Caster Semenya. Bij het voorstellen van de atleten bleef het ijzig stil bij de Zuid-Afrikaanse en tijdens de ereronde gingen de handen aanzienlijk harder op elkaar voor de nummers twee en drie dan voor Semenya. De uitslag van het 'geslachtsonderzoek' moet nog volgen, maar het publiek heeft haar keuze duidelijk al gemaakt. Vandaag zijn de laatste twee dagen van het WK ingegaan en mogen de marathonlopers aantreden. Vandaag de mannen, zondag de vrouwen. Gisteren heb ik de sfeer al even geproefd en deze is top te noemen. Het publiek moedigt alle atleten zeer enthousiast aan en als er een Duitser langs komt gaat het dak eraf! Van Pollmacher, Beckman, Sauter en Cierpinski, de Duitse marathonlopers, verwacht ik dan ook net dat schepje er bovenop. Van de vader van laatstgenoemde, Waldemar Cierpinski, heb ik trouwens gisteren een mooie documentaire gezien. In de Akademie van de Kunsten waren sportdocumentaires uit de DDR te zien en daar zat dit pareltje dus ook bij. De trainingsomgeving van Cierpinski was te zien en hij vertelde hoe hij als tienjarige geinspireerd was geraakt door Abebe Bikila, op de Olympische Spelen in Rome. Vanaf toen wilde hij nog maar twee dingen: in dezelfde soepele stijl als Bikila lopen en meedoen aan de Olympische Spelen. Het heeft uiteindelijk geresulteerd in twee gouden medailles op de spelen van Montreal en Moskou. Zo tussen de wedstrijden door ontdek je dus nog wel eens leuke en interessante dingen. Berlijn ten tijde van het WK is misschien wel de beste plek ter wereld voor een atleet als ik om inspiratie op te doen voor de toekomst. Want die vele honderden atleten, uit zowel het verleden als het heden, vertellen allemaal hun eigen verhaal. Daar hoor je als je jezelf als atleet wil ontwikkelen, je voordeel uit te halen. Al is het maar puur vanuit inspiratie. Gelukkig wordt dit ook gestimuleerd binnen TDR. Maar daarnaast hebben Guido en ik ervoor gezorgd dat ik deze week ook regelmatig mijn rust pakte, sommige dagen twee maal trainde en ook prima baantrainingen heb afgewerkt. Er staat immers over twee weken nog wel een NK 10km op het programma! Maar nu snel naar de binnenstad. Inspiratie opdoen bij wat voor mij het koningsnummer is: de marathon voor de mannen. Alwin
Lees verderWK-update 4: De koffers zijn gepakt
BERLIJN - Gisteren was mijn laatste volledige dag in Berlijn. De koffers zijn gepakt en ik zit aan een laatste ontbijt. Om 12.25u wacht het vliegtuig en om 16.00u zit ik weer lekker op mijn fietsje door de Schoorlse bossen om de 2000'tjes van de langeafstandslopers te begeleiden. En om 19.00u sta ik weer langs de baan in Heerhugowaard. De trainingen van de marathonlopers verlopen overigens uitstekend. Afgelopen zondag heeft TDR-tv prachtige opnames gemaakt van een marathonspecifieke training waarin goed te zien is welke aandacht we, in dit geval onder leiding van voedingsexpert Peter Res, schenken aan dit aspect. Ik ben zelf ook benieuwd want dit was één van de weinige keren dat ik er zelf niet bij was. Niet alleen ik zal vandaag afreizen naar Nederland. Ook Kristof is vanmorgen teruggegaan met zijn ouders en vriendin Raika. Berlijn is op dit moment voor Kristof, ook al zijn er zo'n twintig atletiekbanen te vinden, niet helemaal de juiste trainingsomgeving. Daarom heb ik gistermiddag contact gehad met de Belgische bond en een verzoek ingediend om hem eerder terug te laten keren. Er komen nog een aantal mooie wedstrijden aan, zoals de Memorial van Damme, en zo kan Kristof zich optimaal voorbereiden. Gistermiddag ook nog contact gehad met Ruben Jongkind, coach van Bram Som. We zouden elkaar ontmoeten, maar ik had toch besloten om niet al te lang hier te blijven. Ruben zegt dat ze er veel vertrouwen in hebben. Hopelijk kan Bram de rust en vastberadenheid die hij het hele seizoen al uitstraalt ook hier bewaren, nu hij onderdeel uitmaakt van een ploeg. 's Avonds in het stadion prachtige atletiek gezien. Samen met Kristof natuurlijk speciaal naar de halve finales 1500m zitten kijken. Stuk voor stuk prachtige series van een heel hoog niveau. Nadat Kristof en ik ons trots hebben laten fotograferen voor het prachtige Olympiastadion door Karel, ben ik samen me Karel en Dennis en Vivian (van Losse Veter) nog even de stad in geweest. Daar kwamen we de jongens van FloTrack, een Amerikaanse atletiekwebsite met filmbeelden en interviews van wedstrijden, tegen. Ze vertelden hoe ze eerst zijn tegengewerkt door de Amerikaanse bond en nu, een paar jaar later, een soort van partnership met de bond ontwikkeld hebben. Nu kan men niet meer om FloTrack heen. Kennelijk moet het vaak eerst zo gaan. Naast het feit dat ze enorme fans zijn van ‘Susy K' (die samen met Adrienne Herzog vandaag aan de start staat van de series 1500m), hadden alle aanwezigen gemeen dat ze eenzelfde passie voor de sport koesterden. Net zoals Ryan van FloTrack zei: "We all try to promote the sports, let's do it together." Zou ook voor Losse Veter een mooie stap zijn. Op het moment dat de Nederlandse atleten (en Belgische natuurlijk in het geval van Kristof) internationaal worden neergezet is dat alleen maar beter. Maar eerst en vooral zal er nog harder gelopen moeten worden. Veel harder wat mij betreft. Het waren drie prachtige dagen hier in Berlijn, ik heb genoten van de sport. De komende dagen zal ik alles dan ook aandachtig gaan volgen voor de televisie. Ik zit echter nog te twijfelen om komend weekend terug te keren naar Berlijn. De mannen marathon, zaterdagochtend, vind ik het mooiste nummer dat er is en daar zou ik heel graag bij willen zijn. Maar voorlopig neem ik afscheid van het epicentrum van de wereldatletiek en kijk ik terug op een prachtig toernooi. Guido.
Lees verderWK-Update 3: I was there
Gisteravond was een voor de atletiek historische avond en ik was daarbij. Exact 365 dagen na het vorige wereldrecord schreef de fenomenale Jamaicaan Usain Bolt opnieuw geschiedenis. De snelste man op aarde doet tegenwoordig 9.58 seconden over 100 meter. Het was het sluitstuk van een atletiekdag die voor ons toch vooral ‘the day after' was. De kleine uurtjes na Kristof's race waren Alwin, Raika, Kristof's familie, Kristof en ik nog kort even wat gaan drinken. Toen de anderen naar bed gingen zijn Kristof en ik nog even twee uurtjes doorgegaan. Kristof slaat de ene red bull na de ander weg (het kon me trouwens niet verwonderen dat hij vervolgens de hele nacht geen oog dicht deed) en ik neem nog wat Erdinger Weiss. Het zijn vaak boeiende gesprekken en analyses. Hoe later op de avond, hoe meer de teleurstelling wegzakt en hoe meer we al onze plannen smeden voor 2010. We hebben het over de Belgische media, de voorbereiding van de laatste dagen in Berlijn en zijn gevoel op de wedstrijddag. Kristof is overigens de laatste twee uur voor de wedstrijd prima begeleid door mijn collega Dirk de Maesschalk. Een rustige en kundige man, wat Kristof op dat moment wel nodig heeft. We halen veel positieve energie uit het feit dat de topvorm er op het juiste moment was en dat Kristof de juiste mindset had op het moment dat hij de arena betrad. Toch had hij in alle hectiek net niet alles op een rijtje, waardoor hij het hoofd net niet meer koel hield en het tactische plaatje wellicht niet helemaal meer helder zag. Het blijft altijd nuttig om te kijken welke hoofdzaken en bijzaken hierin een rol gespeeld hebben. In en rond het stadion is het op de wedstrijddagen altijd een gezellige drukte. Gisteravond was er veel te doen om de zogeheten ‘Bolt Arms'. De macht en concurrentie tussen de twee grote Duitse sponsoren was pijnlijk voelbaar. Puma had een paar duizend gele ‘Bolt Arms' laten fabriceren, die je op je rug kon binden, hiermee de overwinningspose van Bolt nabootsend. Concurrent Adidas, tevens partner van het evenement, kreeg hier lucht van en stak daar een stokje voor: alle stewards en suppoosten kregen bij de ingang de taak extra streng hierop te fouilleren en deze resoluut in beslag te nemen. De kliko's puilden uit met lichaamsdelen van Bolten en ik zag vele huilende kinderen, of ouders die zich gedroegen als kinderen en waarvan het speeltje werd afgepakt. Adidas leek succesvol in zijn actie, want in het stadion waren nauwelijks meer ‘Bolt Arms' te zien. Onze eigen sponsor Nike was uiteraard niet toegestaan op het promoplein, maar presenteert zich daarentegen op fantastische wijze in het centrum, pal onder de Gedachnichskirche. Op de hun bekende wijze pakken ze groots en spectaculair uit met een mini-tartaanbaan, waar je tegen een virtuele Asafa Powell kan sprinten en de nieuwe Lunar Glide kan testen. Je elektronisch gemeten tijd verschijnt op een groot scorebord van 3 bij 3 meter. Het was er een drukte van jewelste. Ook de nieuwe sportsband werd gepresenteerd en de Human Race, die in 2009 opnieuw wordt gehouden, werd aangekondigd. Voor het Olympiastadion is een enorm plein ingericht met diverse eet- en drinktentjes, maar ook stands van de sponsoren en partners van het evenement die allerlei leuke activiteiten organiseren. Daarnaast presenteren de kandidaatsteden voor de Olympische Spelen van 2016 zich in een daarvoor speciaal ingericht gedeelte. Zo liet ik mij al dromend meenemen in de presentaties van Madrid, Rio, iets Japans en Chicago, een stad waar ik sinds het PWC Connected Running Project en de megaprestatie van Martin Lauret op de marathon natuurlijk bijzondere herinneringen voor koester. De organisaties van de komende atletiektoernooien zijn al wel bekend. Zo wordt het WK Indoor in Doha (Qatar) georganiseerd en het WK Outdoor in Daegu, Korea, ‘the land of morning calm'. Vanochtend heb ik een duurloop gedaan door de straten en parken van Berlijn. Ik doe dat natuurlijk graag over twee jaar nog eens over in Korea, het land dat bekend staat om zijn ‘impressive landscapes', ‘beauty' en ‘serenity'. Verder, en nu draaf ik maar even door en vergeet ik even de politieke toestand aldaar, staat het bekend als een ‘nation of energetic and passionate people, who are proud of their rich history, tradition and culture, which date back almost 5000 years'. Maar voor mij en veel andere TDR-atleten ligt de ultieme uitdaging natuurlijk in de zomer van 2010, in Barcelona. Ik heb een heel stapeltje folders meegenomen met ‘B10 Barcelona 2010', ‘Bthere!' ,‘It will B Amazing' en ‘Bpart of the big splash!, Europe's greatest athletics show will take place in Barcelona in 2010'. Alle bovengenoemde locaties zag Kristof's vader overigens wel zitten, dagelijks genietend van de eerste tot en met de laatste minuut in het stadion. En zich amuserend in de stad merkt hij fijntjes op dat hij het niet erg zal vinden als zijn zoon in bovengenoemde steden de arena zou betreden. Ik vertrouwde hem toe dat hij hopelijk Monaco en wie weet de Fifth Avenue Mile in New York kan gaan meepakken als trouwe supporter van zijn zoon. Grappig dat de crosscup, waar de kranten elke maand vol van staan, ineens heel ver weg lijkt. Veel Belgen snapten niet waarom Kristof afgelopen winter niet elke twee weken tot zijn enkels door de modder liep te zwoegen. Hij heeft zich daarom ook vaak moeten verdedigen. Ik weet dat zijn succesvolle laatste maanden als 1500m-loper hem extra zoet smaken, puur omdat het veel meer is dan succes. Hij heeft namelijk zijn identiteit gevonden: een 1500m-loper op weg naar de Europese (sub)top. Guido.
Lees verderVan Malderen ontgoocheld na uitschakeling
BERLIJN - Kristof van Malderen is op de Wereldkampioenschappen Atletiek te Berlijn gestrand in de series van de 1500m. De TDR-atleet eindigde als zevende in de derde reeks, waar de eerste vijf direct doorgingen naar de halve finale, en kwam ook op basis van zijn eindtijd niet in aanmerking voor een halve finaleplaats. De Belg kwam uiteindelijk twee plaatsen en vier tienden van een seconde tekort om door te gaan, maar kan terugkijken op een uitstekend optreden. Van Malderen had op papier de 11e tijd staan van de 13 deelnemers in zijn reeks. De serie kende een traag wedstrijdverloop; uiteindelijk zouden de langzaamste tijden genoteerd worden van de vier verschillende series. Al snel werd dan ook duidelijk dat enkel een klassering bij de eerste vijf lopers recht zou geven op een ticket voor de halve finale. Een kleine tactische fout in de eerste ronde maakte dat de eerste uren na de finish vooral teleurstelling en frustratie overheersten bij de 26-jarige 1500m-loper. "We hadden het er nog zo over gehad: het enige wat belangrijk is, is om rustig aan de buitenkant achterin het veld te zitten," aldus Van Malderen. "Maar in een reflex dook ik naar de binnenkant en werd ik prisoner of the first lane." Na een eerste ronde van 64 seconden, zat hij zich de resterende ronden al druk te maken om zich uit zijn benarde positie te bevrijden. "Ik dacht: ‘ik moet hier zo snel mogelijk weg.'" In een poging binnenlangs naar voren te komen stuitte de Bakkummer tot twee keer toe op zijn voorganger. Pas voorbij 1300m kon hij, na even in te houden, achterlangs oprukken. Toen was een sprintend vijftal al buiten bereik en kon Van Malderen het maximaal tot een zevende plaats brengen, in een eindtijd van 3.46.03.Direct na de wedstrijd voelde Van Malderen een teleurstelling als nooit tevoren. "Ik had het gewoon kunnen flikken hier, zo goed was ik," besefte de loper. Hij kon zich echter troosten met het feit dat hij een aantal lopers met snelle tijden achter zich wist te laten: onder andere Johan Cronje (3.33), Jeremy Roff (3.34) en Yoann Kowal (3.35) moesten het onderspit delven tegen de Belg. Hoewel de atleet baalde dat hij de finale nipt had misgelopen, had hij met volle teugen genoten van zijn WK-optreden: "Ik had een goed gevoel bij het betreden van het stadion en dat werd door de sfeer die er heerste alleen maar beter. Ik groeide met de minuut." Enkele uren later, na een uitgebreide analyse, begon het gevoel te overheersen dat het optreden meer dan een houvast bood voor de toekomst. "Mentaal en fysiek stond Kristof er in topvorm, alleen tactisch schakelde hij zichzelf al direct uit. Maar als ik zie dat zijn slotronde evengoed in 54 seconden gaat en wie hij hier achter zich laat, dan kan ik niet anders dan heel blij zijn met de ontwikkeling die hij gemaakt heeft," sprak coach Guido Hartensveld. "Vorig jaar was Kristof een 3.43-atleet met als doel om dit seizoen de 3.40 te breken. Inmiddels heb ik echt het gevoel dat hij die 3.40 achter zich heeft gelaten. Die 3.39 is een vaste basis geworden, hij kan tegenwoordig wedstrijden winnen en het is duidelijk dat hij vandaag geflirt heeft met tegenstanders en tijden van veel sneller dan zijn 3.39. Bovendien zie ik nog veel aanknopingspunten voor verbetering." Van Malderen tot slot: "Het mooiste is misschien nog wel dat ik ongelooflijk plezier heb in de afstand zelf. Vergeet niet dat het pas 15 maanden geleden is dat Guido me overtuigde om deze afstand eens serieus te gaan nemen. Wat dat betreft sta ik dus echt nog aan het begin. Maar de 1500 voelt inmiddels wel als "mijn" afstand, dat gevoel zit nu diep van binnen. Mijn grootste motivatie is ook het gevoel dat ik echt iets kan betekenen op deze afstand. Dat is de drijfveer waarom ik sport. In de kantlijn meedoen past niet in mijn aard. Nog een treetje erbij en het gaat steeds leuker worden. Ik kan niet wachten tot Barcelona."
Lees verderWK-Update 2: The Tunnel to Glory
Aan alles is te merken dat het toernooi nu echt begonnen is. Ook de grootsheid van het op twee-na grootste sportevenement ter wereld is in heel veel kleine details terug te vinden. Overal in de stad kom je billboards tegen, de kranten staan er vol mee en mensen op straat beginnen over 'die Weltmeisterschäften' en zelfs vaak vragen ze me welk onderdeel ik ga doen. Veelal moet ik met handen en voeten uitleggen dat ik op 8 minuten van het AZ-stadion woon (Louis van Gaal is hier populair als trainer van Bayern München), coach ben van een Belg, niet bij de andere Belgen zit en zelf net niet het niveau heb (ik kom zo'n 20 minuten tekort op de 10 kilometer) om deel te nemen. Gisteren aan de hotelbar vroeg iemand of 'Bram Blom' nog meedeed met het polsstokspringen en wie dan de Nederlandse favorieten waren. Ik probeerde een serieus verhaal af te steken over blessures en het wegvallen van echte medaillekandidaten in de Nederlandse ploeg. Vervolgens begon hij heel serieus te vertellen dat het toch echt de eigen schuld was van Yuri, dat hij aan de 'poedersuiker' zat. Ik weer uitleggen dat ringen en polstokspringen toch echt twee verschillende dingen zijn. De beide atletenhotels zijn zwaar beveiligd om de atleten ongestoord te kunnen laten verblijven. Geen paparazzi's, geen groupies, geen vip-spotters, maar ook geen papa's, mama's, vriendjes, vriendinnetjes of opa's en oma's. Zelfs geen personal coach. Kortom: eens te meer het bewijs dat topatleten een persoonlijkheid moeten bezitten met een goed stel zelfstandige, eigen benen om op te staan. Gelukkig heeft Kristof dat. Kristof heeft gisteren de gehele route die hij straks gaat afleggen heel bewust doorlopen: met de bus naar het warming-up veld, daar een warming-up gedaan, toen langs de eerste call-room, waar zijn verkenningstocht aanvankelijk ophield. 'Open huis' was slechts mogelijk in de ochtenduren. Maar gelukkig was de steward zo vriendelijk om hem toch even door te laten. Van wat hij toen meemaakte was hij echt onder de indruk: een lange donkere gang van ruim vier minuten wandelen van het inloopveld naar het hol van de leeuw (wanneer je vanuit de tweede callroom je hoofd om de hoek steekt hoor en zie je de 50.000 man publiek al). In die donkere gang hangen allerlei lampen en er staat tientallen keren aan beide kanten 'Good Luck!' op de muur gekalkt. Teruggekomen bij de steward vertelde Kristof zijn ervaringen, waarop de steward hem de volgende woorden meegaf: ''Tomorrow this will be your tunnel to glory!'' Nog een paar uur en dan loopt hij daar. Kristof zal aantreden in de derde van in totaal vier series en zijn wandeling in de tunnel maken met mannen als Augustine Choge (3.29.47), Tarek Boukensa (3.30.92), Amine Laalou (3.31.56) en Lopez Lomong (3.32.94). Verder nog wat 'mindere goden' van 3.33 en 3.34 (de Engelsman Andrew Baddeley, de Zuid-Afrikaan Johan Cronje, de Australier Jeremy Roff en de Ethiopier Henok Legesse. Gelukkig doen ook de exotische landen zoals Tahiti, Togo, Nicaragua, Madagaskar en niet te vergeten de Maagdeneilanden mee. Met tijden van 4.04 en 4.12 zouden ze flink hun best moeten doen op de trainingen van het TDR Jeugdplan. Laat duidelijk zijn dat dit een mondiaal toernooi is. Van de 54 deelnemers zijn er slechts acht exoten langzamer dan Kristof. Maar zo moeten we natuurlijk niet kijken. Vanochtend hebben we samen wat losgelopen en hebben we vooral samen de conclusie getrokken dat hij vooral voor zichzelf een goede race moet lopen. We hebben altijd gezegd dat het bij toernooien gaat om 'op je best te zijn' en dus 'iets extra's' moet kunnen afleveren. Zaken als slechte airco, volle bus, drukke eetzaal, zware benen en alle andere gebruikelijke klachten voor het 'moment supreme' tellen niet meer. De tactische bespreking, met het analyseren van de deelnemerslijsten, hebben we maar simpel gehouden. Spaar je energie in het begin, maar ga niet achter een 'jeugdplan-atleet' lopen en maak je move op tijd; de verschillen zullen klein zijn. Elke plek telt en top-8 in de serie zou geweldig zijn. Zometeen nog even naar de 20km snelwandelen kijken, om de Australier Luke Adams aan te moedigen. Onze wegen hebben zich al tijdens verschillende trainingsstages gekruist, we hebben een leuke click en delen bovendien dezelfde passie voor goede rode wijn. Weten jullie dat een topsnelwandelaar indrukwekkende tijden als 1.18 op de 20km loopt? Die gasten trainen ook bizar hard met trainingen als 15x1000m in 3.40/3.45. Door hem ben ik het snelwandelen gaan volgen. Een leuke bezigheid en even wat afleiding in de uurtjes naar de series 1500m. Guido.
Lees verderWK-Update 1: De coach en zijn trainingspak
Er werd hard gelachen maandag op de training toen ik met een big smile in mijn België-trainingspak aan kwam zetten. Ik deed dat ook wel om reacties bij mijn atleten uit te lokken, maar eerlijk gezegd ben ik heel trots om een atleet op het WK te hebben lopen. En ja, ik maak nu eenmaal altijd graag grapjes. Na een hectische dag is Kristof maandagavond vorige week uiteindelijk toegevoegd aan de Belgische ploeg voor het WK. Kristof heeft de laatste twee jaar een uitstekende progressie doorgemaakt. En daarnaast heeft hij bewezen dit seizoen ook in staat te zijn om wedstrijden met een sterk eindschot te beslissen. Met als resultaat al tweemaal een tijd van 3.39 op de 1500m en een aantal prachtige overwinning voor eigen publiek in de Flanders Cup en het Belgisch Kampioenschap. De vergelijking met Bob Winter (mijn vorige atleet onder de 3.40) dient zich wel eens aan. Het leuke is dat Kristof dikwijls naar Bob en andersom Bob ook wel naar Kristof vraagt. Laat ik duidelijk zijn dat het twee totaal verschillende atleten zijn: in karakter en vooral ook als type atleet. Voor mij persoonlijk is het logisch dat ik deze dagen vaker terugdenk aan de periode met Bob en het gevoel dat ik had op de dag van de wedstrijd: hoe we samen met een kop koffie de serie-indelingen doornamen. Dat gevoel komt nu weer helemaal terug en ik kijk al uit naar zaterdagochtend. Ook realiseer ik me hoe belangrijk het is op je allerbest te zijn op een groot toernooi. Limieten zijn limieten, maar vormen in feite slechts een eerste hindernis. Ook weet ik uit ervaring dat niets vervelender is dan onder je kunnen te presteren op een toernooi: dan is er plotseling niet veel meer aan. Het doet me beseffen dat ik het pas echt leuk vind als we presteren en daar draait het natuurlijk allemaal om. Hoe het ook mag lopen, één ding weet ik zeker: Kristof is in een bloedvorm en is zich aan het opladen om die zaterdagavond te etaleren. Terugkomend op het begin en mijn Belgische trainerskleding. Die mocht ik afgelopen zondag in ontvangst nemen tijdens de perspresentatie van het Belgische team in het Koning Boudewijn Stadion in Brussel. Tijdens de presentatie werd de teneur al gauw duidelijk: de ploegleiding sprak van een onthoofde ploeg zonder ‘Tia' en ‘Kim'. Ik weet niet hoe de Nederlandse presentatie is verlopen, maar ik kan me zeker niet voorstellen dat die termen daar zijn gevallen, al missen ook wij de nodige kopstukken. Afgelopen weekend verbleef ik met een groep atleten in Hulst, in het atletenhuis van Michel Boeting, als uitvalsbasis voor de Flanders Cup wedstrijden in Ninove. Kristof woont op een kwartiertje rijden, dus konden we 's middags mooi de laatste serieuze training voor het WK afwerken. TDR-tv heeft daar een filmpje van gemaakt en aan het eind is mooi te zien wat Kristofs geheim is om de laatste ‘puntjes op de i' te zetten. Ik raad jullie dan ook allemaal aan even te kijken en geloof me: het is echt de moeite waard! Laat ik nog één laatste keer terugkomen op mijn Belgische outfit: ik ben er toch trotser op dan ik wil toegeven. Gisteravond heb ik me namelijk nog uitgebreid laten fotograferen in mijn België-kleding door onze fotograaf Karel Delvoye. Ik ben benieuwd naar het resultaat en laat zeker een uitvergroting maken om op te hangen in mijn kantoor in het atletenhuis. Ik reis zelf vrijdag af naar Berlijn en zal voor de TDR-website dagelijks een verhaaltje schrijven met daarbij elke keer een andere foto van een toch wel erg trotse coach in Belgisch trainingspak. Guido.
Lees verder