WK-Update 5: Een bron van inspiratie

Guido is sinds dinsdag vertrokken uit Berlijn, maar de festiviteiten en wedstrijden in de stad gaan nog door tot en met morgen. Daarom neem ik, Alwin, het stokje van hem over en zal ik jullie bijpraten over mijn belevenissen in Berlijn.

Gisterochtend stond de 50km snelwandelen op het programma, misschien wel het zwaarste nummer van de WK. Een uitputtingsslag was het zeker: op het 2km lange parcours over de boulevard `Unter den Linden` heb ik de maaginhoud van meerdere snelwandelaars op het wegdek zien belanden. Anderen konden hun voedsel nog net binnenhouden, maar moesten hun 'snelwandelpas' afbreken en over gaan op 'normaal wandelen', zoals u en ik doen. Het is in ieder geval fascinerend om te zien wat er gebeurt met het lichaam na pakweg 40 kilometer. Nog een geluk dat het vandaag niet ruim boven de dertig graden was zoals gisteren (de warmste dag van het jaar in Duitsland); dan het slagveld nog wel eens veel groter kunnen zijn!

Uitzondering op de regel was echter de Rus Sergiy Kirdyapkin, die stoicijns doorliep en de 50km in 3.38 afraffelde. De Australier Luke Adams, een goede bekende van Guido van de trainingskampen in Sankt Moritz, deed een goede poging voor een ereplaats. Dapper nam hij de leiding in de eerste helft van de race en trok het veld uit elkaar. Tot ruim 35 km lag hij nog aan de leiding samen met zijn landgenoot Jared Tallent, maar in de slotfase verloor hij teveel tijd. Toch eindigde hij op de zesde plaats in een nieuw pr van 3.43.39. Het was mooi te zien hoe hij na zijn tegenvallende 18e plaats op de 20km revanche wilde nemen en dit beloond zag met een nieuw pr. Vele TDR-ers kijken, vanwege de deelname van Luke, tegenwoordig naar het snelwandelen.

Na het snelwandelen ben ik nog even rond blijven hangen bij het 'Kultur-Stadion', een klein evenemententerrein rond de Brandenburger Tor met allerlei activiteiten vanwege het WK. Het 'IAAF Hour' was net begonnen: een soort van talkshow met bekende gasten uit de atletiek. Vandaag schoven onder andere Mike Powell en Hicham El Gerrouj aan. Natuurlijk de gelegenheid om prachtige ervaringen te horen van deze atleten! Helaas bleef alles erg op de vlakte en kregen we vooral duizenden keren te horen hoe geweldig men de sfeer in Berljn vond. Na drie vragen aan Hicham ('Wat vind je van de WK', 'Hoeveel wereldrecords heb je gelopen' en 'Ben je er ook bij in Daegu in 2011'?) was het alweer tijd voor hem om te vertrekken: de tijd was om. Vervolgens werden Lars Riedel en Ariane Friedrich binnengehaald, ook voor een interview van krap een half uurtje. Erg jammer, een gemiste kans als je het mij vraagt.

Hicham merkte nog op hoe belangrijk iconen zijn zoals Mike Powell en Usain Bolt. Hiermee sloeg hij de spijker op de kop: het stadion, dat de afgelopen week elke dag vele lege plekken kende, was donderdag plotseling stijf uitverkocht. Naar alle waarschijnlijkheid had dit te maken met de 200m mannen, waarbij Usain Bolt in actie kwam. Na zijn wereldrecord op de 100m wilden velen een tweede wereldrecord op de 200m live meemaken. Je kan alles zeggen van Usain wat je wilt, misschien staat zijn 'machogedrag' je niet zo aan, maar een ding is zeker: Bolt is het ideale icoon om de atletiek naar de mensen te brengen. Zijn naam hoeft niet eens aangekondigd te worden in het stadion of iedereen begint al te applaudiseren en de meeste fans in Jamaica-kleding, die ik langs zie lopen in en om het stadion, zijn Duitsers!

Iemand die een stuk minder geliefd is bij het publiek, is de 800m-winnares (of moet ik zeggen winnaar?) Caster Semenya. Bij het voorstellen van de atleten bleef het ijzig stil bij de Zuid-Afrikaanse en tijdens de ereronde gingen de handen aanzienlijk harder op elkaar voor de nummers twee en drie dan voor Semenya. De uitslag van het 'geslachtsonderzoek' moet nog volgen, maar het publiek heeft haar keuze duidelijk al gemaakt.

Vandaag zijn de laatste twee dagen van het WK ingegaan en mogen de marathonlopers aantreden. Vandaag de mannen, zondag de vrouwen. Gisteren heb ik de sfeer al even geproefd en deze is top te noemen. Het publiek moedigt alle atleten zeer enthousiast aan en als er een Duitser langs komt gaat het dak eraf! Van Pollmacher, Beckman, Sauter en Cierpinski, de Duitse marathonlopers, verwacht ik dan ook net dat schepje er bovenop. Van de vader van laatstgenoemde, Waldemar Cierpinski, heb ik trouwens gisteren een mooie documentaire gezien. In de Akademie van de Kunsten waren sportdocumentaires uit de DDR te zien en daar zat dit pareltje dus ook bij. De trainingsomgeving van Cierpinski was te zien en hij vertelde hoe hij als tienjarige geinspireerd was geraakt door Abebe Bikila, op de Olympische Spelen in Rome. Vanaf toen wilde hij nog maar twee dingen: in dezelfde soepele stijl als Bikila lopen en meedoen aan de Olympische Spelen. Het heeft uiteindelijk geresulteerd in twee gouden medailles op de spelen van Montreal en Moskou.

Zo tussen de wedstrijden door ontdek je dus nog wel eens leuke en interessante dingen. Berlijn ten tijde van het WK is misschien wel de beste plek ter wereld voor een atleet als ik om inspiratie op te doen voor de toekomst. Want die vele honderden atleten, uit zowel het verleden als het heden, vertellen allemaal hun eigen verhaal. Daar hoor je als je jezelf als atleet wil ontwikkelen, je voordeel uit te halen. Al is het maar puur vanuit inspiratie. Gelukkig wordt dit ook gestimuleerd binnen TDR. Maar daarnaast hebben Guido en ik ervoor gezorgd dat ik deze week ook regelmatig mijn rust pakte, sommige dagen twee maal trainde en ook prima baantrainingen heb afgewerkt. Er staat immers over twee weken nog wel een NK 10km op het programma! Maar nu snel naar de binnenstad. Inspiratie opdoen bij wat voor mij het koningsnummer is: de marathon voor de mannen.

Alwin