Nieuws
Ronald Schr?er en Esther Schipper winnen laatste testwedstrijd
TEXEL - Op het zonnige Texel kwam vandaag een kwartet marathonlopers van Team Distance runners in actie. De halve marathon betekende voor hen de allerlaatste test voor de hele afstand, over twee weken in Chicago. Na de spectaculaire start vanaf de veerboot, volgeladen met 1600 atleten, wist Ronald Schröer net als afgelopen jaar als eerste te finishen. Ook bij de vrouwen ging de winst naar TDR; Esther Schipper bereikte als eerste Den Burg.Alle vier de atleten hadden er voor de start al een flinke warming-up opzitten. De vrouwen kregen in Den Helder de opdracht 17 kilometer af te leggen, terwijl Schröer zelfs al 23 kilometer in de benen had toen hij de veer op kwam. Dit omdat coach Guido Hartensveld de wedstrijd wilde gebruiken als zwaarste specifieke marathontraining in de voorbereiding op Chicago. Na een pauze van 25 minuten op het onderdek, waar snel wat gedronken en van kleding gewisseld werd, ging de eigenlijke wedstrijd omstreeks half twee van start. Voor de 23-jarige Schröer verliep deze uiterst goed. Hij scherpte zijn eigen parcoursrecord aan tot 1.10.15, wat door de Texelse burgemeester werd beloond met een echt Texels schapenwollen dekbed. "Ik sta er sterker voor dan vorig jaar", aldus Schröer; "toen liep ik maar 10 kilometer vooraf, nu meer dan het dubbele en toch noteer ik een snellere tijd. Aan het eind werd het echt zwaar maar het was goed om alvast het gevoel van de slotfase van de marathon te ervaren." Teamgenoot Peter Res, die in tegenstelling tot Schröer niet in Chicago maar in Amsterdam de marathon zal lopen, werd gedeeld tweede. Hand in hand met de Mexicaan German Silva, ambassadeur van de wedstrijd, kwam hij over de finish. De Mexicaan is tweevoudig winnaar van de marathon van New York en ambassadeur van de wedstrijd. Beiden noteerden 1.14.32. Bij de vrouwen ging de overwinning naar Esther Schipper. Haar tijd van 1.25.26 betekende net geen nieuw pr, maar zij was desondanks zeer tevreden. "Ongelofelijk, de marathontrainingen zijn me op het lijf geschreven. Ik voelde me ondanks de 36 kilometer die ik achter de rug had nog erg fris en kon zelfs wat versnellen op het eind. Dit is zeker een mentale opsteker", aldus de Alkmaarse. Achter haar liep Barbara Zutt naar de tweede plaats. Voor Zutt, vorige week nog eerste Nederlandse bij de Dam tot Damloop, verliepen de 21 kilometer alles behalve van het spreekwoordelijke leien dakje. "In Den Helder liep het nog lekker soepel en ik dacht, ‘kom maar op!' Misschien dat ik op de boot te veel zoetigheid gedronken heb, maar het werd echt een lijdensweg." De 27-jarige inwoonster van Oudkarspel kon de eerste tien kilometer nog met Schipper mee, maar kwam daarna serieus in de problemen. Terwijl zij haar maaginhoud aan het Texelse wegdek toevertrouwde, liep de achterstand op haar jongere teamgenote in de laatste kilometers op naar zo'n drieëneenhalve minuut. Als eindtijd liet zij 1.29.01 noteren."Een ding is zeker, ik zal voorzichtig moeten starten in Chicago want dit wil ik daar niet nog een keer meemaken." Op de 10 kilometer, die als bijnummer geprogrammeerd stond, kwamen twee TDR'ers in actie; Tom Wiggers bij de mannen en Margriet Berkhout bij de vrouwen. Bij de mannen werd het een tactisch steekspel, waarin het tempo de eerste kilometers laag lag. Pas in het gezellige centrum van Den Burg werd de wedstrijd beslist, in het nadeel van de 21-jarige TDR-atleet Wiggers, die enkele centimeters te kort kwam. Zowel winnaar Mike Barsayan als Wiggers noteerden een tijd van 31.08. Bij de dames stelde Margriet Berkhout teleur met haar derde plaats in 38.15. "Ik weet niet wat het was. Ik kon gewoon niet harder vandaag", aldus de juniore. Winnares werd Saskia van Vught in een tijd van 35.40. Team Distance Runners zal snel terugkeren op het waddeneiland: eind oktober zal er in samenwerking met Stichting Texel Atletiek een trainingsstage ter voorbereiding op het crossseizoen worden belegd.
Lees verderNog geen 28-er op de 10.000m voor Michel Butter
ZAANDAM - Zaterdagavond nam een delegatie TDR-atleten deel aan de jubileumwedstrijd bij AV Zaanland. De vereniging uit Zaandam is dit jaar 75 jaar jong en koos ervoor om dit te vieren door veel gezelligheid te combineren met een avondje atletiekspektakel. Met name op de 800m en 10.000m slaagde de organisatie erin om een sterk deelnemersveld aan te trekken. Er heerste een goede sfeer en de weersomstandigheden waren ideaal. Voor vele TDR-atleten was de wedstrijd dan ook een uitgelezen mogelijkheid om scherpe tijden neer te zetten.Van Malderen sterk op 800m Kristof van Malderen heeft zich dit jaar volledig op de 1500m gericht. Zijn bovenliggende (lange) afstanden waren altijd al sterk ontwikkeld, dat in tegenstelling tot zijn kracht en sprinttechniek. "Daar hebben we dit jaar veel aandacht aan besteed," aldus Van Malderen. Daarnaast werd ervoor gekozen om tweemaal een 800m te lopen. Één in het voorseizoen en eentje later in het seizoen. In Zaandam stond Van Malderen sterke concurrentie te wachten van thuisfavoriet Hugo de Haan. Gegangmaakt door Jordy Hindriks stevenden de atleten op de finish af. Hugo de Haan won de wedstrijd in 1.50.45, met Van Malderen in zijn kielzog (1.50.87). De Belg was zeer tevreden met zijn prestatie: "Vroeger was ik altijd een beetje huiverig voor de 800m, maar ik besef dat het belangrijk is en dat bevalt me wel. Verder heb ik erg veel plezier gehad van het wedstrijdseizoen en geniet met volle teugen van de 1500m trainingen." Kruiver pakt de draad goed opVoor Manon Kruiver was het zaak om haar tijden op de 1500m in het naseizoen aan te scherpen. In het voorjaar raakte de Tuitjenhornse ziek, waardoor haar seizoen pas laat op gang kwam. Een goede trainingsstage in Sankt Moritz bracht Kruiver naar de gewenste vorm, waarna ze op jacht ging naar haar persoonlijke record van 4.24.79. In Zaandam slaagde ze in haar missie en haalde met een tijd van 4.20.96 maar liefst vier seconden van haar pr af. "Ik ben hier ontzettend blij mee. Ik voel al weken dat het erin zit, maar in de vorige wedstrijden maakte ik teveel fouten. Het is jammer dat het een gemengde race is, maar dit is lekker." In de snelste 1500m serie waren geen hazen voorhanden. Na een langzame eerste ronde namen Wesley Pauel en Pim Molenaar het initiatief om het tempo op te schroeven. De TDR-atleten maakten vrijwel direct het verschil met hun concurrenten en raakten in een spannende strijd verwikkeld. Uiteindelijk trok Molenaar aan het langste eind en finishte in 4.03.71, terwijl Pauel een tijd van 4.03.95 noteerde. Butter eindigt seizoen met pr op 10 000m De 10.000m was met een sterk deelnemersveld het hoofdnummer van de avond. Er waren veel TDR-atleten aangetrokken om de atleten naar snelle tijden te helpen. Zo fungeerden Robert Ton en Ronald Schröer als tempomakers voor de 30.00-groep. Zij beschouwden hun haaswerk als een testloop en leverden de groep na zeven kilometer exact af op het gewenste schema. Wat de wedstrijd betreft waren alle ogen gericht op Michel Butter, die kon rekenen op de steun van zijn teamgenootje Martin Lauret. Na de race in het Belgische Ninove was wel duidelijk dat de topvorm van Butter inmiddels was verdwenen. Desalniettemin nam de Beverwijker de wedstrijd zeer serieus. "Met name omdat ik me realiseerde dat de 25 rondjes op de baan niet vergelijken zijn met een 10 kilometer op de weg. Ik was erg gemotiveerd om die ervaring op te doen. Ik wilde mijn pr van 29.12 aanscherpen. Dat liep ik vorig jaar bij het EK onder de 23 jaar in Debrecen, waar ik wel in absolute topvorm verkeerde. Daarnaast moet ik eerlijk zeggen dat ik wel een 28'er in mijn hoofd had." Bekend was dat Lauret en Butter weggingen op een schema van nipt onder de 29 minuten. Helaas was de Belg Frank Bollen zonder afmelding afwezig en moest Hugo van den Broek de twee TDR-atleten al in een vroeg stadium laten gaan. Voor Lauret en Butter werd het aldus een race tegen de klok. De eerste 5 kilometer verliepen feilloos, met een doorkomsttijd van 14.23. Daarmee werd enige marge opgebouwd voor de beoogde eindtijd van 29.00. Kort daarna ontstonden de eerste problemen. Butter: "De eerste rondjes voel je nooit, maar na verloop van tijd kreeg ik toch moeite met het aanvangstempo." Lauret was alert en liet het tempo geleidelijk zakken. De zevende kilometer was met 2.59 de langzaamste van de wedstrijd. "Dat was echt een breekpunt en hing ik aan het elastiek,", aldus Butter. Daarna herpakte de Beverwijker zich goed. Uiteindelijk stapte een indrukwekende Lauret drie rondes voor het einde uit de wedstrijd. "Het was mooi zo. Zondagmorgen heb ik weer een duurloop van 35 kilometer," sprak de marathonloper. In de daarop volgende ronde werd direct duidelijk dat het doel van een tijd onder de 29 minuten er niet meer in zat. Puur op karakter probeerde Butter zijn pr nog aan te scherpen. "Ik wilde in ieder geval ook op de 10.000m mijn record verbeteren; daar moest ik wel enorm voor afzien." Met een snelle slotronde wist Butter nog een tijd te realiseren van 29.09.88. Van den Broek eindigde uiteindelijk als tweede in 29.44.95. Butter zal na een lang seizoen nu een rustperiode ingaan. "Ik heb veel geleerd dit seizoen. Ik ga nu even lekker relaxen. Daarna zal ik mijn pijlen volledig richten op het Europees Kampioenschap Cross in Brussel," aldus Butter.
Lees verderOverwinningen Res en Zutt in stratenloop Tuitjenhorn
TUITJENHORN - De jaarlijkse reeks van de ‘Rabo Golden 3' is dit jaar weer gestart met de Ronde van Tuitjenhorn. Met dit jaar de 59e editie is deze loop de oudste stratenloop van Noord-Holland. De overwinningen werden een prooi voor de TDR-atleten Peter Res en Barbara Zutt. Voor Peter Res, Barbara Zutt en Esther Schipper werd de stratenloop ingebouwd in het marathonschema. De atleten hebben hun zinnen gezet op de Chicago Marathon in oktober. De Ronde van Tuitjenhorn was voor hen een welkome afwisseling in een periode van veel trainingsarbeid. Bij de mannen ontstond al vrij snel na de start een kopgroep van zes man, met daarin drie TDR-atleten en drie atleten van atletiekvereniging HERA. Peter Res domineerde samen met Yennick Wolthuizen de wedstrijd in de beginfase, maar na een versnelling halverwege door Res viel de kopgroep snel uit elkaar. Michiel de Ruiter was de enige die nog kon volgen, maar na de volgende demarrage moest ook De Ruiter capituleren. Res liep vervolgens onbedreigd naar de overwinning in een tijd van 21.23 over 6,9 km. De Heemskerker: "Winnen is leuk, zo vaak gebeurt dat niet. Ik was blij weer scherper te zijn dan de 32.27 die ik vorige week in Berlijn op de klokken zette." Bij de dames ging de overwinning simpel naar Barbara Zutt. "Ik liep lekker ontspannen in een groepje met mannen. Ik deed zelfs kopwerk op de stukken met tegenwind omdat het zo makkelijk ging" aldus Zutt na afloop. Opvallend was de prestatie van teamgenoot Esther Schipper, die slechts tien seconden op Zutt prijs hoefde te geven met een tijd van 24.44.
Lees verderBerlin City Run prooi voor Lauret
BERLIJN - Martin Lauret heeft zaterdagavond de 17e editie van de Berlin City-Nacht op zijn naam geschreven. Lauret maakte deel uit van een groep van 8 TDR-ers die per trein naar de Duitse marathonstad afreisde. De organisatie van deze stratenloop over 10km is dezelfde als die van de Real Berlin Marathon. De formule van deze wedstrijd blijkt een garantie voor succes, want deze editie kende liefst 9200 deelnemers en naar schatting 50.000 toeschouwers. Het parcours liep dwars door het centrum met start en finish op de Kurfürstendamm. Speciale verlichting, vele sambabands langs het parcours en opzwepende muziek door de luidsprekers zorgden voor een bijzondere ambiance. De organisatie maakte ook hier een bewuste keuze zich louter te beperken tot Duitse en Nederlandse topatleten. De afwezigheid van Afrikaanse lopers gaf de TDR-ers de gelegenheid om mee te strijden om de podiumplaatsen. Bij de mannen wist Martin Lauret de wedstrijd op zijn naam te schrijven met een eindtijd van 29’07”. Bij de vrouwen was er een prima 3e plaats voor Barbara Zutt. Bij de mannenwedstrijd was Martin Lauret vooraf duidelijk in zijn doelstelling. Winst was de missie. “Zo’n wedstrijd had ik nog nooit in mijn carrière gewonnen. Leek me een fantastische ervaring”. Daarnaast maakte zijn coach er geen geheim van dat er een verborgen motief schuilde achter deze trip naar Berlijn. “Volgend jaar, 22 augustus, 11.00 uur ’s ochtends zit al bij Martin in zijn hoofd. Dan wordt in Berlijn bij het WK Atletiek de marathon gelopen. Hij wil daar bij zijn en dan kan het heel verstandig zijn om er al eens te hebben gelopen.” Nadat de haas na 4km het veld verliet bestond de kopgroep nog uit 6 atleten, waaronder teamgenoot Ronald Schröer. Onder impulsen van Lauret viel de kopgroep daarna volledig uit elkaar. “Ik trok toen hard door en liep een kilometer van 2’50”. De 2e tijdwagen had een klok met daarop steeds de tijd van de laatste kilometer. Dat was het enige waar ik me nog op richtte want mijn laatste tegenstander moest er op ruim 7km vanaf.” De laatste kilometers was het vooral genieten. “Echt niet te beschrijven. Het was één grote orkaan van geluid. Door de invallende duisternis kon ik de afstand op het laatst moeilijk inschatten, maar toen ik die gekleurde lampen zag wist ik dat de buit binnen was. Wat een kick om zoiets te winnen!” De Duitsers Cierpinski (inderdaad zoon van Olympisch kampioen Waldemar) en Stefan Koch (goed voor 2.15 op de marathon en 1.03 op de halve afstand) completeerden het podium. Voor TDR-er Ronald Schröer was er een 7e plaats in 30’20”. “Prachtig evenement, goed voor de ervaring, maar het liep niet zo soepel vandaag. Op zich verklaarbaar, want we zijn inmiddels begonnen met de marathontraining. Die 33km van dinsdag zit misschien wel in de benen.” Kort daarachter liep Robert Ton naar een uitstekend persoonlijk record: 30’43”. De Amsterdamse student zal zich de komende maanden gaan toeleggen op de langere wegwedstrijden. Christian de Lie liep met 31’19” (17e plaats) zijn snelste seizoenstijd, op ruim 1 minuut gevolgd door Peter Res (32’28”; 27e). Bij de vrouwen gebruikten de Duitse deelneemsters aan de Olympische marathon deze wedstrijd als laatste testloop voor Peking. Suzanne Hahn-Ritter won in 33’11”, gevolgd door Melanie Kraus (33’56”). TDR atlete Barbara Zutt was zeer tevreden met haar 3e plaats in 35’45”. “Ik heb sinds Sankt Moritz weer duidelijk de stijgende lijn te pakken. Ik liep erg makkelijk en heb zin in de komende weken.” Opvallend was ook het persoonlijk record van Esther Schipper. Haar 36’38” was goed voor de 5e plaats. “Heerlijk gelopen! Ik maak dit jaar opnieuw meer kilometers en dat slaat bij mij altijd erg aan.” Inge de Jong liep na een rustperiode een tijd van 37’24” en was daarmee niet geheel tevreden.
Lees verderSterke 3000m voor Margriet Berkhout
HEILOO - Margriet Berkhout heeft vrijdagavond een sterke 3000m neergezet. Bij de instuifwedstrijden te Heiloo verbeterde de Warmenhuizense atlete haar persoonlijk record met enkele seconden en wist ze bovendien voor het eerst onder de 9.30 te duiken: 9.29.84. De omstandigheden in Heiloo waren lastig te noemen: de harde wind maakte het voor de atleten erg zwaar, vooral wanneer zij op de langste afstand van de avond (3000m) alleen kwamen te lopen. Berkhout had echter het voordeel dat zij over een tempomaker beschikte: achter de rug van haar lange teamgenoot Yennick Wolthuizen bleef de A-juniore veel wind bespaard. In een goed opgebouwde race, waarin Berkhout telkens net iets boven het schema 9.30 doorkwam, wist de TDR-atlete met een snellere laatste kilometer uiteindelijk net onder de 9.30 te eindigen. Met dit persoonlijk record komt Berkhout hoog in de statistieken: ze dringt namelijk door tot de top 10 van de allertijdenlijst bij de meisjes Junioren A. Haar tijd van 9.29.84 is goed voor de negende tijd ooit gelopen in Nederland. Kristof van Malderen kwam vrijdagavond eveneens in actie op een 3000m, in het Duitse Wattenscheid. De Belg mocht starten in de internationale DLV-meeting. In een veld met Duitsers, Kenianen en enkele Spanjaarden bleef van Malderen met een tijd van 8.04.60 enkele seconden boven zijn persoonlijk record.
Lees verderLauret indrukwekkend in Cardiff
CARDIFF - De Great Wales Run in Cardiff is onderdeel van het BUPA Great Run circuit. De bekendste wedstrijd van het circuit is de jaarlijks in september gehouden BUPA Great North Run. Hier omheen wordt een reeks van andere wegwedstrijden in het Verenigd Koninkrijk gebouwd, waaronder deze sterk bezette 10 kilometer in Wales. Marathonlopers Martin Lauret en Ronald Schr?er gingen de concurrentie aan met vele Engelse toppers. TDR-atleten Lauret en Schr?er verdienden voor de wedstrijd een invitatie. In Cardiff troffen zij een wedstrijd aan van uitzonderlijke klasse op het gebied van organisatie, ambiance, rdiff troffen zij een wedstrijd aan van uitzonderlijke klasse op het gebied van organisatie, parcourseen prijnscheut ik kon parcours en het deelnemersveld. Schr?er: "Het is echt ongelooflijk hier. Na een vertraging van drie uur op Schiphol was na aankomst mijn koffer zoek, maar de organisatie hier stelde alles in het werk om mijn spullen te vinden. Ze wilden ze zelfs via Nike wedstrijdschoenen laten overkomen, maar dat bleek gelukkig niet nodig. Het geeft wel aan met hoeveel respect de organisatie met de atleten omgaat". De startlijst kende naast een aantal sterke Afrikanen en Amerikanen een flink aantal sterke Europeanen waaronder bijna de gehele Engelse top. Martin Lauret leverde opnieuw een bijzondere prestatie. Nadat hij vorige week zijn 10 jaar oude persoonlijk record op de 5000 meter in Heusden verbrak, liep hij ditmaal zijn 10 kilometer wegtijd aan flarden. Zijn 28.49 leverde een ijzersterke zesde plaats in het internationale veld op. De wedstrijd werd gewonnen door de Ethiopi?r Esethu Wondimu in een tijd van 27.45. "Ik voelde me vooraf al ontzettend sterk, was erop gebrand mijn pr van 29.13 te verbeteren en wist dat een tijd van onder de 29 minuten mogelijk was. Als ik zie dat ik op dit zware parcours en onder deze warme omstandigheden deze tijd loop, dan geeft me dat een supergoed gevoel. Ik liep in het begin samen met Dan Robinson, die in Londen dit jaar 2.13 liep en in Peking op de marathon zal starten, maar heuvelop was ik duidelijk sterker. In de laatste kilometer verloor ik met het keren en draaien nog twee seconden op Martin Fagan. Ik ga thuis maar eens opzoeken wie ik allemaal verslagen heb vandaag, want volgens mij is dat niet misselijk", aldus Lauret aan de telefoon. Ook Ronald Schr?er haalde een flinke hap van zijn pr af. De 23-jarige Castricummer dook voor het eerst onder de 30-minutengrens (29.57). Zijn oude toptijd op de weg stond op 30.31. Net als zijn teamgenoten Lauret en Dekkers heeft de jonge Schr?er verbetering van zijn pr tijdens de Chicago Marathon op 12 oktober voor ogen. Overigens herstelt Dekkers momenteel van een in Sankt Mortiz opgelopen knieblessure en heeft de looptrainingen inmiddels weer voorzichtig hervat.
Lees verderSankt Moritz Update (4)
SANKT MORTIZ - Woensdagmiddag deden we onze laatste serieuze baantraining. Het was weer een prachtig gezicht om zoveel middelmatige atleten te zien genieten van hun gezamenlijke passie. Ons gepruts trekt altijd veel bekijks. De laatste dagen is het vooral toeleven naar de wedstrijd. Een coach uit de kelder van de Europese atletiek heeft zo zijn eigen sores. Zitten zijn atleten in de B, C, D of (het kan nog erger) in de E serie?Intussen weer een aantal leuke ontmoetingen gehad. Een paar dagen geleden was ik uitgenodigd voor een gesprek met Christian Belz, een Zwitser van 13'11" die een paar jaar geleden in Heusden 2e werd op de 5000m (achter de toen nog onbekende Zerzaney Tadesse), diens manager en een vertegenwoordiger van Swiss Post over de opzet van een Zwitsers loopteam. "Wat you have is the future in running" en dus zaten we uren kritisch te filosoferen over wat er nodig is voor een dergelijke opzet. . Ook in Nederland atletiek heb ik de afgelopen jaren trouwens een 5-tal van dit soort gesprekken gehad, waarin ik een adviserende rol speelde bij de opzet van nieuwe teams. Een aantal initiatieven zijn uiteindelijk ook daadwerkelijk van de grond gekomen. Of er uiteindelijk ook structureel succes volgt hangt natuurlijk van vele factoren af, maar vaak zijn er bij de start al zoveel hindernissen dat men niet voor mekaar krijgt wat men voor ogen heeft. Maar vaak ontbreekt daar ook een echte visie over. Het beoogde Swiss Post Running Team had al wel een budget, maar geen eenheid binnen de atleten. Teveel verschillende atleten met elk hun eigen shoe company geeft al geen herkenbare uitstraling. Ook is er geen gezamenlijke trainer. Een 2-tal trainingsweekenden waren geen succes omdat ieder zijn eigen ding bleef doen. Er werd niet gezamenlijk getraind en ook was het nauwelijks mogelijk om voor langere tijd een gezamenlijke trainingsstage te beleggen. Hardlopen blijft dan een individuele sport. Dat kan natuurlijk een keuze zijn. "Wat wij missen is een Unique Selling Point", besloot Belz. Je moet ook niet elke Zwitserse (sub)topper aan boord willen trekken was mijn advies. Dat hebben wij ook nooit gedaan. Als het Swiss Post Running Team zijn ploeg op orde heeft dan zullen we de mogelijkheid om trainingsstages te samen te combineren verder uitwerken. TDR is na een aanloopperiode van bijna 10 jaar uiteindelijk andersom, nl bottom up, begonnen. Lokale atleten groeiden tot regionale top. Talenten of regionale toppers werden nationale toppers. Het opleiden van jong talent werd ons handelsmerk, maar daarnaast is onze track record op het gebied van subtoppers een sprong omhoog laten maken ook steeds sterker. Lukt natuurlijk niet altijd en bij iedereen, dus gaan we bij nieuwe aanmeldingen altijd heel zorgvuldig te werk. Vroeger en recentelijk. Het moet allemaal wel binnen een bepaalde (team)filosofie passen. Atleten verdienen die eerlijkheid en duidelijkheid natuurlijk ook. De laatste jaren heb ik zo vele atleten verder op weg geholpen, door ze juist niet binnen te laten bij TDR. Pas later kwam trouwens de sponsoring en dus het budget om aan kwaliteit en continuïteit in met name de begeleiding te werken. Onze manier is natuurlijk ook maar een manier, maar kent wel veel navolging. Hoewel ik inmiddels op mijn hotelkamer nabij Heusden ben beland, gaan we nog even een paar dagen terug in de tijd. Na mijn laatste trainingsrondje wilde ik nog dolgraag even nagenieten in het smeltwater. Toen ik ter plaatse aankwam was de steiger volgeparkeerd met rolstoelen. De paralympische atleten waren aan het aftercoolen. Maar wat waren ze dan aan het coolen? Ze slingeren dagelijks uren keihard met hun armen aan de wielen, maar ik zag er geen eentje op zn kop in het water staan. En als ze al benen hadden, dan hoeven ze die toch niet te koelen? "What are you cooling?", vroeg ik voorzichtig. "We use the same system for recovery like you, the topathletes", antwoordde hun vrouwelijke begeleidster. Ik keek nog eens naar mijn buikje. We knipoogden en realiseerden ons op dat moment hoezeer we eigenlijk genoten van onze eigen middelmatigheid. Terug bij het ontbijt sprak ik Kristof, die zijn geïrriteerde tibialispees zat te ijsen. "Pistorius heeft deze sorus niet hè", grapte hij. "Topsport is soms zo oneerlijk. Hij kan in training veel grotere risico's nemen dan wij en hoeft zijn carbon na afloop ook niet te martelen in dat smeltwater." Kristof wilde uiteindelijk toch niet ruilen, nog voor geen 50 miljoen.Naar verluid stegen de bezoekersaantallen van onze website de afgelopen weken weer naar recordhoogte. Ik vraag me af wat hiertoe geleid heeft. Chantal, Petra, Tjeerd en de anderen wil ik in ieder geval toch even bedanken voor hun bijdrage. Van de meesten van jullie is de identiteit inmiddels bekend. Waar moet het bloemstukje naartoe? Naar jullie thuisadres, het internetcafé op vakantie, de werkplek? En die Tjeerd doet zo opzichtig zijn best dat we meerdere bloemstukken beschikbaar hebben voor al die verschillende IP adressen. Nog een uurtje, dan ga ik naar de baan. Hopelijk genieten van mooie sport. Van echte toppers of van onze eigen kanjers op weg naar de top.
Lees verderMachteld Mulder in WJK-finale
BYDGOSZCZ - Machteld Mulder heeft zich vanavond voor de finale van de 800 meter op het WK junioren geplaatst. In de eerste serie van de halve eindstrijd bereikte zij achter de Turkse titelfavoriete Merve Aydin als tweede de finishlijn. Dit was voor haar voldoende om zich direct te kwalificeren voor de finale, die aanstaande vrijdag op het programma staat. Voor Mulder was het na de series van gisteren tijd voor de eerste echt serieuze krachtmeting. Ze startte voortvarend en posteerde zich direct bij het uitkomen van de eerste bocht voorin het veld. Hierna volgde echter eenzelfde soort fout als gister; de TDR-atlete liet zich inhalen en raakte ingesloten in de binnenbaan. Nadat Aydin op 300 meter voor de finish versnelde wist zij ondanks haar verwoedde pogingen geen gaatje te vinden. “Ik wilde niet weer helemaal overal omheen lopen zoals gister. Uiteindelijk heb ik me er op 600 meter maar doorheen geduwd, anders zou ik te laat komen”, aldus Mulder. Dat was echter niet het geval, want na eenmaal flink gas geven wist zij gemakkelijk naar de tweede plaats te lopen. Met haar tijd van 2.07.91 finishte ze een seconde achter de Turkse, die opnieuw haar visitekaartje afgaf, maar ruim voor haar andere concurrentes. Trainer Ton Baltus toonde zich ondanks de finaleplek niet helemaal tevreden: “Ik ben blij met het resultaat, maar de uitvoering was niet om over naar huis te schrijven. Ze heeft nu twee keer tactisch slecht gelopen, maar ik vertrouw erop dat ze in de finale niet dezelfde fouten maakt.” Mulder zelf zag haar fouten in maar verheugde zich desondanks op de race van vrijdag: “Het was niet supersterk maar ik sta er gewoon bij, en ik heb alle kansen op een medaille.” De finale wordt aanstaande vrijdag om kwart over zeven gelopen.
Lees verderSankt Moritz Update (3)
SANKT MORITZ - Voor mij begon de dag van 11 juli al om 0.00uur. Ik was jarig en Selma had me cadeautjes beloofd. De volgende dag wilde ik mezelf als eerste trakteren op een lekkere duurloop rond het prachtige meer (10km), gevolgd door een dompeling in het beekje. Heerlijk om 8uur starten en een uur later tot de middel in stromend smeltwater van 5-6 graden staan nagenieten met de besneeuwde bergtoppen als vaste getuigen. Of het nu helpt of niet, voor mij sowieso totaal irrelevant, ik voel me er goed bij en geniet. Ik word er helder van en geef alles wat er hier gebeurt een plekje. Ook formuleer ik een aantal doelen voor mezelf voor die dag.Toen ik vanochtend om 07.15 mijn telefoon aanzette had ik al een opvallend aantal Sms'jes. Natuurlijk een aantal felicitaties, maar ook een aantal met het trieste nieuws dat Simon Vroemen een positief plasje had geleverd. De verleiding is groot om hier nu uitgebreid vanuit deze positie inhoudelijk in te gaan op deze kwestie. Ik heb besloten dat niet te doen. Maar omdat het een big issue is hier in heel topsportend Sankt Moritz, en dus ook binnen TDR, ontkom ik er niet aan om die hele gebeurtenis te noemen in een sfeerimpressie. Al tijdens mijn duurloopje passeer ik Scandinavische atleten: "Vroemen, Vroemen" en eigenlijk is dat gisteren en vandaag niet meer gestopt. Ik spreek de Belgen Van Koolwijk en Desmet en hun coach. TDR atleten zijn kwaad, stellen vragen over wat ik denk en geloof en men gaat op internet op zoek naar berichtgeving. Intussen blijven de Sms'jes binnenstromen. Ja, ik ben jarig dus het was zingen toen ik de ontbijtzaal binnenkwam. Heel lief allemaal. Gedurende de dag spreek ik Bram Wassenaar en Carel van Nisselroy. De meeste Nederlandse topatleten zijn vooral boos. Ook op hun eigen bond. Trouwens, ik zal over deze zinsnede wel weer een reprimande ontvangen. Buitenlandse toppers en rechtstreekse concurrenten van Vroemen, zoals de Zweed Mustafa Mohammed en de Oostenrijker Günther Weidlinger, zoeken me steeds op en vragen me of ik Simon nog gesproken heb. Nee dus. Genoeg hierover.De avond was fantastisch. We hadden het diner verplaatst naar 19.30uur om met een grote groep eerst live naar Machteld te kijken die aan de start stond voor haar finale 800m bij het WK junioren in Polen. Mijn TDR collega Ton Baltus smste me al "straks baan 8. we gaan voor goud. Zou mooi verjaardagscadeautje voor je zijn!". En wat werd het uiteindelijk spannend! En wat zaten we te schreeuwen "Come on Mach, go go go go.....Yes!!!!!!" BRONS! De 4e internationale TDR medaille! En fuck wat pieken ze weer goed. Want laten we wel wezen, Ton en Machteld zijn een enorm sterk duo die het vooral samen doen. Mijn hulp is slechts zijdelings. Het diner was natuurlijk heel feestelijk met cadeautjes, bedankjes en een grote ijstaart als dessert. Heel veel warmte en gezelligheid. Ik voelde me echt jarig!Het trainen gaat natuurlijk ook gewoon door. Pim Molenaar en Rens Dekkers zijn de atleten met wat fysieke probleempjes nu. De afgelopen dagen stonden verder in het teken van de evaluaties van het NK. Verder had ik nogal een intuïtieve en spontane actie een paar dagen geleden. Om de boel op scherp te zetten had ik voor het avondeten heel snel voor iedereen (ook voor mezelf) een briefje gemaakt met daarop een voor mij en dus ook voor de atleet belangrijke kernvraag. Soms simpel, soms confronterend en persoonlijk, maar altijd met goede intenties en de bedoeling er beter uit te komen dan ervoor. Leverde zoals gehoopt vele reacties op. Soms woede, soms negeren en soms ook ontkenning. Er wordt ook veel met elkaar gesproken. Prima! Gelukkig snapten de atleten heel goed dat werk en privé gescheiden dienen te worden en werd mijn verjaardag onverdeeld gezellig gevierd. Vandaag ging het praten weer verder. Met succes. Morgen sluiten we dat natuurlijk af want "praatjes vullen geen gaatjes". We moeten natuurlijk de focus langzaam gaan verleggen naar waar het uiteindelijk om draait: de races! Geniet van de foto’s van Karel. Trainze, Guido.
Lees verder