Nieuws
Grote TDR-ploeg op jacht naar medailles bij NK Atletiek
CASTRICUM - Op zaterdag 1 en zondag 2 augustus vindt in het Olympisch Stadion te Amsterdam het NK Atletiek plaats. Team Distance Runners (TDR) wist in de afgelopen vijf edities meer dan 10 medailles in de wacht te slepen. Het absolute topjaar was 2007 met liefst zes medailles. Alleen in 2005 keerde de ploeg met lege handen huiswaarts. Ook dit jaar willen de atleten van TDR weer een aantal medailles in de wacht slepen. Met Michel Butter en Machteld Mulder heeft het atletencollectief onder leiding van Guido Hartensveld en Ton Baltus twee titelkandidaten in huis. Daarnaast bevinden zich in de 20-koppige equipe nog een aantal serieuze outsiders voor eremetaal. 400 meter Op de 400 meter bij de vrouwen starten Lisanne de Witte (16) en Marije Wever (16). De Witte wist in juni de titel bij de B-junioren te winnen en moet gezien haar persoonlijk record van 56.16 in staat worden geacht de finale te bereiken. Wever zal haar debuut gaan maken in Amsterdam en hoopt haar persoonlijk record van 58.58 aan te scherpen. Bij de mannen zal Bjorn Blauwhof (18) vanaf het begin bij de les moeten zijn om de finale te halen. De kampioen bij de A-junioren staat als negende geplaatst met 47.87. 800 meter Machteld Mulder is een titelkandidate op de 800 meter bij de vrouwen. De 20-jarige Mulder is vastbesloten om goed te presteren na haar teleurstellend verlopen EK neo-senioren waar zij werd uitgeschakeld in de series. "Ik heb voor mezelf wat recht te zetten. Best vreemd om nu eens een NK te doen vanuit deze positie. Maar mentaal ben ik nu gretiger dan wanneer ik in de weken ervoor al grote successen zou hebben geboekt." Manon Kruiver (21) liep afgelopen weekend in het Belgische Brasschaat een persoonlijk record van 2.07.73. Kruiver over haar keuze voor de 800 meter: "Ik heb heel veel zin in een 800, ben in topvorm en wil komend weekend lekker knallen." Diana Spaargaren (19) - meervoudig kampioene bij de A-junioren - is een outsider voor een finaleplaats met een persoonlijk record van 2.11.75. Bij de mannen is Bouke Onstenk (28) op papier de snelste atleet van TDR. Onstenk kwam echter door fysieke ongemakken dit baanseizoen pas tweemaal in actie met als snelste tijd 1.50.94. Addis Riet daarentegen reist met veel vertouwen af naar Amsterdam. De 17-jarige Riet kwam maandag terug van het EK junioren waar hij overtuigend de halve finale wist te bereiken. Hij bezit daarnaast een sterk eindschot wat tijdens kampioensraces het verschil kan maken. Paul Boon (21) zal naast een sterk optreden het nodige geluk moeten hebben om de grote wens van coach Ton Baltus waar te maken; namelijk drie atleten in de finale. Achter de namen van Boyd Declercq (26) en Tjerk Conijn (22) staat wegens fysieke ongemakken nog een vraagteken. 1500 meter Het is nog onduidelijk of Raika Lenaarts (21) komend weekend van de partij is. Lenaarts onderging eind juni met spoed een buikoperatie waardoor zij uiteindelijk niet in staat bleek haar normale niveau te bereiken op het EK neo-senioren. Guido Hartensveld: "We zullen op het laatste moment beslissen of Raika voldoende hersteld is van de naweeën van haar buikoperatie. Ze heeft de afgelopen twee weken weer goed kunnen trainen maar is logischerwijs enorm teleurgesteld teruggekeerd uit Kaunas. Raika en ik beslissen donderdag of ze fysiek en mentaal genoeg hersteld is om fris en gretig aan de start te staan van de 1500." Bij de mannen behoort Tom Wiggers (21) tot één van de zes kanshebbers om achter topfavoriet Bram Som een medaille te winnen. Wiggers licht zijn keuze tussen de 1500 en 5000 meter toe: "We zijn er afgelopen maandag even rustig voor gaan zitten en tot de conclusie gekomen ik het meeste uitkijk naar een duel op de 1500 meter. Zeker gezien de te verwachten harde race op de 5000 meter. Het was een lastige keuze want beide afstanden loop ik graag." Voor de 20-jarige Niels Verwer zal het bereiken van een finaleplaats lastig worden met een persoonlijk record van 3.52.09. Juniorenkampioen Mark Nouws hoopt zijn reserveplaats omgezet te zien worden naar een definitieve startplek in de series. 5000 meter Inge de Jong (33) vertegenwoordigt TDR op de 5000 meter bij de vrouwen. De Jong zal haar rentree maken na een rugblessure die zij opgelopen had na haar succesvolle optreden tijdens de City-Pier-City loop waar zij knap tweede werd op het NK. De afgelopen twee maanden heeft zij weer geheel volgens schema kunnen trainen waaronder vier weken op hoogte in Sankt Moritz. Na het wegvallen van Ilse Pol belooft het een open strijd te worden met - naast Inge de Jong - Nina Mathijsen, Sabine van der Reijt, Marieke Falkmann, Lesley van Miert en Andrea Deelstra die naar verwachting zullen gaan strijden om de medailles. Eén van de spectaculairste loopnummers bij de mannen belooft de 5000 meter te worden. Michel Butter (23) is de favoriet aangezien hij in 2007 al eens de titel wist te veroveren na een prachtig duel met Kamiel Maase. Volgens coach Guido Hartensveld zal echter veel afhangen van het wedstrijdverloop met tegenstanders als Khalid Choukoud, Abdi Nageeye en Guus Janssen. Butter: "In 2007 liep ik 4800m van de race achter Kamiel aan, maar ik besef me dat nu twee jaar verder de rollen wel eens omgedraaid zouden kunnen zijn. Dat maakt het voor mij alleen maar een extra uitdaging." Over de tactiek is Butter kort: "Ik kan zowel hard finishen als tempo lopen. Maar uiteindelijk draait het maar om één ding en dat is de winst. We hebben het strijdplan klaarliggen en ik kan niet wachten tot zondag." Pip Tesselaar (40), Christian de Lie (32) en de steeds sterker wordende Robert Ton (24) gaan voor een top 10 klassering.
Lees verderKristof van Malderen naar WK Atletiek
CASTRICUM - Afgelopen maandag besloot de selectiecommissie van de Belgische Atletiekfederatie Kristof van Malderen alsnog te selecteren voor de Belgische WK-ploeg voor Berlijn. De Belg, die sinds 2007 uitkomt voor Team Distance Runners (TDR), zag daarmee zijn gestage progressie van de afgelopen twee seizoenen beloond. Van Malderen was een bespreekgeval voor de selectiecommissie, omdat hij enkel aan de B-limiet had voldaan. De 26-jarige atleet, die in Heusden met 3.39.10 op de 1500m onder de B-limiet bleef, leek eerder op de dag buiten de boot te vallen toen de selectiecommissie wel vijf andere Belgische atleten aanwees die ook alleen de B-limiet hadden gehaald. Pas bij tweede deliberatieronde besloot de selectiecommissie consequent te zijn en ook Krijn van Koolwijk (3000m steeple) en Van Malderen te selecteren voor de WK-ploeg. "Op de hele procedure wil ik verder niet ingaan. We hebben intern met elkaar afgesproken dat we ons volledig focussen op het toernooi. Ik ben in vorm en heb mentaal geleerd onbegrensd te denken. Dit soort zaken leiden alleen maar af van waar het werkelijk omgaat," aldus een zelfbewuste Van Malderen. De 1500m-loper zal zich zondag melden in het Koning Boudewijn Stadion in Brussel voor de ploegvoorstelling. Aanvankelijk zou hij van het weekend nog starten in Ninove maar coach Guido Hartensveld legt uit waarom Van Malderen daar van afziet. "Kristof is een atleet die mentaal heel erg toeleeft naar een wedstrijd en daarom zijn we tot de conclusie gekomen dat hij die energie beter kan opbouwen naar de series op zaterdag 15 augustus. Hij moet nu vooral rust hebben in zijn hoofd. Als Kristof die weet te bewaren kunnen we nog een uitschieter verwachten, want die is er nog niet geweest." Voor TDR is het de tweede keer dat één of meerdere atleten zich weten te kwalificeren voor een internationaal seniorentoernooi op de baan. In 2006 namen Selma Borst (10000m), Hugo van den Broek (marathon) en Bob Winter (1500m) deel aan het EK in Gothenburg. Kristof van Malderen zal de eerste atleet van TDR zijn die deel gaat nemen aan een WK. Daarnaast is Van Malderen slechts de vierde Belg in het laatste decennium die zich weet te kwalificeren voor een groot internationaal toernooi op de 1500 meter. Guido Hartensveld reist aankomende week ook naar Berlijn en zal regelmatig verslag doen van zijn bevindingen.
Lees verderGeen Amsterdam Marathon voor Martin Lauret
CASTRICUM - Marathonloper Martin Lauret heeft zich vandaag bij de organisatie van de Amsterdam Marathon afgemeld. De atleet van Team Distance Runners kreeg in de week na het behalen van de nationale titel op de 10km klachten in het gebied rond de achillespees. Belangrijke trainingsweken gingen verloren en enkele wedstrijden moesten worden afgezegd, waaronder de Bredase Singelloop van aankomende zondag. Lauret heeft de looptraining inmiddels weer opgepakt maar zal de komende weken geen enkel risico nemen. "Eerst deze teleurstelling maar eens van me afzetten en pijnvrij mijn duurloopjes blijven lopen. Daarna zien we wel verder. We gaan na Amsterdam eens rustig zitten om de plannen richting Barcelona (het EK Atletiek 2010, red.) op een rijtje te zetten."
Lees verderRonald Schroer geeft startsein
SCHOORL - Topatleet Ronald Schroer geeft woensdag 2 juni het startsein voor de voorbereidingen op de "Dag van de Duinen". Aan de voet van het Klimduin in Schoorl beginnen hardlopers, mountainbikers en wandelaars dan aan hun training voor een groot sport- en cultureel evenement dat eind augustus zal plaatsvinden. De opbrengst is bedoeld voor bescherming en herstel van het verbrande natuurgebied. De 25-jarige Schroer is lid van het Team Distance Runners en Hera in Heerhugowaard. Hij won op Eerste Pinksterdag voor de tweede maal de nationale titel op de 10.000 meter. Bij het NK marathon in Rotterdam won hij een zilveren medaille. Met die prestatie kwalificeerde hij zich ook voor de Nederlandse marathonploeg bij de komende Europese kampioenschappen in Barcelona. Schroer traint vrijwel dagelijks in het duingebied van Schoorl en voelt zich erg betrokken bij de gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Om die reden heeft hij zijn medewerking toegezegd aan de ÂDag van de DuinenÂ. Tijdens een ontmoeting met sporters en andere belangstellenden in café-restaurant Honky Tonk zal hij vertellen over zijn sportcarrière, zijn favoriete trainingen in de duinen en zijn voorbereidingen op de EK. Aansluitend gaat hij met de lopers het duingebied in voor een rustige duurloop van ongeveer 45 minuten. Mountainbikers kunnen zich met instructeur Mathijs Honig alvast oriënteren op de unieke tijdrit die tijdens de ÂDag van de Duinen zal plaatsvinden. En ook de wandelaars kunnen de benen gaan strekken. Sport en cultuur Hardlopen, mountainbiken en wandelen zijn ook de drie sportieve elementen van de ÂDag van de Duinen op zaterdag 28 augustus. Tevens vindt er een kunstexpositie plaats van Schoorlse kunstenaars. Aan de voet van het Klimduin is een muziekprogramma. Precies een jaar na de eerste grote bosbranden in het gebied rond Schoorl en Groet willen de organisatoren met dit evenement deelnemers en bezoekers laten genieten van natuur en cultuur. Ze willen bovendien hun waardering tonen voor ieder die zich in het afgelopen jaar heeft ingespannen bij de calamiteiten. Het evenement is een initiatief van inwoners van Schoorl, i.s.m. Duursportief. Inschrijving Deelnemers aan de ÂDag van de Duinen kunnen zich woensdag 2 juni vanaf 19.00 uur al inschrijven bij Honky Tonk. De clinic met Ronald Schroer begint om 19.30 uur. Via internet (www.dagvandeduinen.nl) begint de inschrijving een dag later. Het totaal aantal deelnemers is beperkt tot duizend. Ieder die op 2 juni een startbewijs koopt, kan gratis deelnemen aan enkele voorbereidende trainingen. De clinic met Ronald Schroer is daarvan de eerste. Andere belangstellenden betalen  5,00. De opbrengst van het totale evenement zal  in overleg met gemeente, brandweer en Staatsbosbeheer  aangewend worden voor het herstel van de natuur en de preventie van bosbranden en andere bedreigingen van het duingebied. Op dit moment wordt gedacht aan waterputten of Âbronnen die bij calamiteiten benut kunnen worden. Op 2 juni zullen brandweer en Staatsbosbeheer hier meer informatie over verstrekken.
Lees verderPortret Kristof van Malderen
Datum: juni 2010 Bron: Ivan Sonck (Runnersworld België) Kristof Van Malderen (27) verblijft sinds enkele jaren meestentijds in de Noord-Hollandse kustplaats Bakkum. Hij is lid van de Team Distance Runners, een stichting die er naar streeft looptalent maximaal te ontwikkelen. Van Malderen is Belgisch kampioen op de 1500 meter. Loopt sinds: Ik was zes en vond het prettig in de velden van Grimbergen te lopen. Ik herinner me dat mijn ouders me beloofden dat ik bij een atletiekclub mocht aansluiten als ik een goed schoolrapport behaalde. Pas op mijn achttiende kreeg ik echt belangstelling voor competitielopen. Tot dan had ik me, misschien ook uit onwetendheid, beperkt tot duurlopen, vaak samen met mijn vader. We voerden dan interessante gesprekken. Favoriete afstand (en beste tijd): De 1500 meter past het best bij mijn fysiologie en karakter. Mijn coach, Guido Hartensveld, heeft me daarvan overuigd. Ik ben van die afstand gaan houden. Mijn record bedraagt 3.39.10. Zwaarste training: 16 tot 20 kilometer progressieve duurloop met drie marathonlopers van het Team. De eerste kilometer gaat in 3.40, de laatste in nauwelijks meer dan 3 minuten. Na afloop moet ik een halve dag op de bank liggen. Zwaarste trainingsweek: In de herfst staat, behalve progressieve duurlopen, onder meer ook circuittraining op het programma, gevolgd door een fartlek op fietspaden. Die combinatie van krachttraining en tempolopen is veel zwaarder dan pakweg tienmaal 400 meter op de baan. Ondergrond: De baan. Daar komt mijn looptechniek het best tot zijn recht. Trainingslocatie: Ik heb met het Team al op ontelbare plaatsen in de wereld getraind. Maar niets gaat boven Bakkum. Vierhonderd meter voorbij mijn huis kom ik in de duinen. Anders dan in België is het een oneindig uitgestrekt gebied, een paradijs voor lopers. Weertype: Ik houd van de zon, ze bezorgt me een lekker gevoel. Laat het straks bij de Europese kampioenschappen in Barcelona maar lekker warm zijn, vooropgesteld dat ik me voor dat toernooi kwalificeer. Alleen of in groep: Het Team is een unieke club. Ik beschouw het als een voorrecht om in dit gezelschap te trainen. Favoriet tijdstip: Ik ben geen ochtendmens, trainen om acht uur is bijgevolg niet mijn geliefkoosde bezigheid. Een avondtraining en een avondwedstrijd gaan me veel beter af. Favoriete wedstrijd: De mooiste meeting ter wereld is de Ivo Van Damme Memorial. Als ik ooit een scherpe tijd loop, dan graag in Brussel. De sfeer is er ronduit fantastisch. Beste wedstrijd: De 1500 meter van de Belgische kampioenschappen, vorige zomer. Ik voelde me heel sterk, in de voorafgaande weken had ik trouwens tweemaal 3.39 gelopen. Op geen enkel moment verloor ik de controle over de wedstrijd en toen ik op 300 meter van de finish versnelde, was het pleit beslecht. Slechtste wedstrijd: Bij een Belgisch veldloopkampioenschap voor scholieren in Oostende stond ik rustig mijn trainingsbroek uit te trekken toen het startschot weerklonk. Ik ben er niet zeker van dat mijn toenmalige trainer daar geen hartverzakking heeft opgelopen. Volgens mij ben ik nog midden in de groep gefinisht. Favoriete muziek: Tijdens de training heb ik geen behoefte aan welke klanken dan ook. Vòòr een wedstrijd maak ik wel eens gebruik van de iPod. Mijn keuze varieert maar U2 ontbreekt zelden, ik ben een fan van die groep. Voorbeeld: Ik heb grote bewondering voor Bernard Lagat. Hij bevindt zich in de herfst van een lange carrière, en staat nog altijd aan de top hoewel veel van zijn concurrenten bijna vijftien jaar jonger zijn. Van de recente Belgische middenafstandslopers verdient Christophe Impens waardering, hij liep knappe tijden. Als ik niet loop: Ik werk nog als freelance-marketeer, als dat zo uitkomt tot vijfendertig uur per week. Dat is soms een beetje belastend maar je kan niet verwachten dat alles in het leven van een leien dakje loopt. Elk jaar evalueer ik de voorbije twaalf maanden en totnogtoe is er geen reden om mijn leven anders in te richten. Ik lees nu: Vorige winter maakten we tijdens een trainingskamp in Mexico kennis met een Amerikaanse atletengroep. Ik was onder de indruk van hun keiharde training en van hun mentaliteit en cultuur: niets is onmogelijk, denken ze. Dat weerspiegelt zich ook in Fast Track, een boek van gewezen topper Suzy Favor-Hamilton. Ik ben pas bij pagina 2, maar het ziet er goed en inspirerend uit. De Amerikanen tellen trouwens weer mee op de middenafstand, zeker bij de vrouwen.
Lees verderPortret Kristof van Malderen
Datum: juni 2010 Bron: Ivan Sonck (Runnersworld België) Kristof Van Malderen (27) verblijft sinds enkele jaren meestentijds in de Noord-Hollandse kustplaats Bakkum. Hij is lid van de Team Distance Runners, een stichting die er naar streeft looptalent maximaal te ontwikkelen. Van Malderen is Belgisch kampioen op de 1500 meter. Loopt sinds: Ik was zes en vond het prettig in de velden van Grimbergen te lopen. Ik herinner me dat mijn ouders me beloofden dat ik bij een atletiekclub mocht aansluiten als ik een goed schoolrapport behaalde. Pas op mijn achttiende kreeg ik echt belangstelling voor competitielopen. Tot dan had ik me, misschien ook uit onwetendheid, beperkt tot duurlopen, vaak samen met mijn vader. We voerden dan interessante gesprekken. Favoriete afstand (en beste tijd): De 1500 meter past het best bij mijn fysiologie en karakter. Mijn coach, Guido Hartensveld, heeft me daarvan overuigd. Ik ben van die afstand gaan houden. Mijn record bedraagt 3.39.10. Zwaarste training: 16 tot 20 kilometer progressieve duurloop met drie marathonlopers van het Team. De eerste kilometer gaat in 3.40, de laatste in nauwelijks meer dan 3 minuten. Na afloop moet ik een halve dag op de bank liggen. Zwaarste trainingsweek: In de herfst staat, behalve progressieve duurlopen, onder meer ook circuittraining op het programma, gevolgd door een fartlek op fietspaden. Die combinatie van krachttraining en tempolopen is veel zwaarder dan pakweg tienmaal 400 meter op de baan. Ondergrond: De baan. Daar komt mijn looptechniek het best tot zijn recht. Trainingslocatie: Ik heb met het Team al op ontelbare plaatsen in de wereld getraind. Maar niets gaat boven Bakkum. Vierhonderd meter voorbij mijn huis kom ik in de duinen. Anders dan in België is het een oneindig uitgestrekt gebied, een paradijs voor lopers. Weertype: Ik houd van de zon, ze bezorgt me een lekker gevoel. Laat het straks bij de Europese kampioenschappen in Barcelona maar lekker warm zijn, vooropgesteld dat ik me voor dat toernooi kwalificeer. Alleen of in groep: Het Team is een unieke club. Ik beschouw het als een voorrecht om in dit gezelschap te trainen. Favoriet tijdstip: Ik ben geen ochtendmens, trainen om acht uur is bijgevolg niet mijn geliefkoosde bezigheid. Een avondtraining en een avondwedstrijd gaan me veel beter af. Favoriete wedstrijd: De mooiste meeting ter wereld is de Ivo Van Damme Memorial. Als ik ooit een scherpe tijd loop, dan graag in Brussel. De sfeer is er ronduit fantastisch. Beste wedstrijd: De 1500 meter van de Belgische kampioenschappen, vorige zomer. Ik voelde me heel sterk, in de voorafgaande weken had ik trouwens tweemaal 3.39 gelopen. Op geen enkel moment verloor ik de controle over de wedstrijd en toen ik op 300 meter van de finish versnelde, was het pleit beslecht. Slechtste wedstrijd: Bij een Belgisch veldloopkampioenschap voor scholieren in Oostende stond ik rustig mijn trainingsbroek uit te trekken toen het startschot weerklonk. Ik ben er niet zeker van dat mijn toenmalige trainer daar geen hartverzakking heeft opgelopen. Volgens mij ben ik nog midden in de groep gefinisht. Favoriete muziek: Tijdens de training heb ik geen behoefte aan welke klanken dan ook. Vòòr een wedstrijd maak ik wel eens gebruik van de iPod. Mijn keuze varieert maar U2 ontbreekt zelden, ik ben een fan van die groep. Voorbeeld: Ik heb grote bewondering voor Bernard Lagat. Hij bevindt zich in de herfst van een lange carrière, en staat nog altijd aan de top hoewel veel van zijn concurrenten bijna vijftien jaar jonger zijn. Van de recente Belgische middenafstandslopers verdient Christophe Impens waardering, hij liep knappe tijden. Als ik niet loop: Ik werk nog als freelance-marketeer, als dat zo uitkomt tot vijfendertig uur per week. Dat is soms een beetje belastend maar je kan niet verwachten dat alles in het leven van een leien dakje loopt. Elk jaar evalueer ik de voorbije twaalf maanden en totnogtoe is er geen reden om mijn leven anders in te richten. Ik lees nu: Vorige winter maakten we tijdens een trainingskamp in Mexico kennis met een Amerikaanse atletengroep. Ik was onder de indruk van hun keiharde training en van hun mentaliteit en cultuur: niets is onmogelijk, denken ze. Dat weerspiegelt zich ook in Fast Track, een boek van gewezen topper Suzy Favor-Hamilton. Ik ben pas bij pagina 2, maar het ziet er goed en inspirerend uit. De Amerikanen tellen trouwens weer mee op de middenafstand, zeker bij de vrouwen.
Lees verderSofia Jarvis: 'Passion'
De TDR website redactie stuitte onlangs op de weblog van jeugdplan atlete Sofia Jarvis. Jarvis is een Amerikaanse scholiere die voor een langere periode in Nederland verblijft in het kader van een uitwisselingsproject. De atlete kwam in contact met TDR en traint nu ongeveer een jaar met de jeugdafdeling mee. Over haar visie op het loperscollectief, heeft ze een drietal columns geschreven, met de pakkende titels ÂpassionÂ, Âperfection en ÂperformanceÂ, naar de TDR-slogan. Wij waren onder de indruk en willen de drie verhalen graag met de lezers van de TDR-website delen. Vandaag deel 1: ÂPassionÂ. Passion Passion doesn't come in moments; it's always there and it never goes away. Passion is what has made this year so important for me, and what made Portugal such an experience. And passion is what is going to make it so hard for me to leave TDR in July. When I first started running with TDR my goal was to make the most of ten months of training with them, improve a lot, and be able to perform for the cross-country and track season when I got back to Spooner. Of course I wanted to be able to keep up with the other runners and to feel like I belonged, but I never really thought it was a possibility. Over the last few months that's changed. I've gotten so caught up in the passion of the other athletes, of the coaches, and the passion I've gained, that I don't even want to imagine what it's going to be like to train without TDR again. It's not honest to say that passion is the only reason I love TDR- it's not. I love how professional it is, that there's a website with a real slogan, that we're sponsored by Nike, that we warm up for an hour before starting the rest of the training, that we have to send training logs to our coach every week, that we train in the dunes on Sundays, and on the track Tuesdays and Thursdays. I could go on forever about everything that I love about TDR, and it doesn't all have to do with passion. Still, passion is a huge part of it, because it's what makes everything else possible. No one can train as much and as hard as the athletes from TDR do, or coach as much as the coaches do without passion. At the end of the two weeks in Portugal we all sat down and talked about how we thought it went, what we'd learned, and what could have gone better. When the discussion was over, the coach from the other team asked which people from the youth team thought that they could make the step over to the other team within the next year. In that moment it hit me so hard how lucky I've been. The coaches all have the same goal as the athletes: to train runners who will eventually be strong enough and fast enough to run with the other team. But I don't fall under that category. We all know that I'll be leaving in July and then I'll be done with TDR, but the coaches still coach me like everyone else, give me just as much attention, and train me with just as much passion as they do all of the other athletes. I don't know how Milja found TDR or why the coaches let me start training with them. I don't really understand how it all began, but I know it's going to be incredibly hard to let it end. The thing is, it's just starting now. Right now, I'm starting to run faster, to be able to train harder, and to feel like I belong. In Portugal, the practices weren't about not being left behind anymore. They were about running the right times for myself and focusing on real goals. Getting left behind didn't happen very often- I ran with the rest of the team, not behind them. Now, almost every practice goes better than the practice I had before, and over two months (less than two months) I have to leave. I love running more than I ever have before. I'm doing my best to hold on to the "Portugal feeling." I don't ever want to forget what the days were like there; training, eating fresh bread on the balcony, napping every afternoon, training again. I'm not going to forget what it's like to be taken so seriously, to run up a hill and feel like you could do it ten more times, and to run on the track with so many strong athletes. More than anything I hope that after I leave I can hold onto the passion I've gotten through this year: through all the races, all the practices, all the long coversations about running, the other athletes, the coaches, and through Portugal.
Lees verderSofia Jarvis: 'Perfection'
De TDR website redactie stuitte onlangs op de weblog van jeugdplan atlete Sofia Jarvis. Jarvis is een Amerikaanse scholiere die voor een langere periode in Nederland verblijft in het kader van een uitwisselingsproject. De atlete kwam in contact met TDR en traint nu ongeveer een jaar met de jeugdafdeling mee. Over haar visie op het loperscollectief, heeft ze een drietal columns geschreven, met de pakkende titels passion, perfection en performance, naar de TDR-slogan. Wij waren onder de indruk en willen de drie verhalen graag met de lezers van de TDR-website delen. Vandaag deel 2: Perfection. Perfection Perfection moments are frequent. Performance moments are perfection moments and the moments that are incredibly far away from performance moments are perfection moments too. Every moment in Portugal was a perfection moment, every training here is a perfection moment, every time I train by myself, or think and talk about running is a perfection moment. For me, the word "perfection" probably isn't the right word. Saying that I'm perfecting something makes it sound like what I'm doing is almost perfect, and that couldn't be further from the truth. Improving might be a better word, but since I'm sticking with the TDR slogan, "Passion, Perfection, Performance," this blog is still the perfection blog. These are the things I've been perfecting this year, or some of them... everything needs perfection. And I have been perfecting everything. Even the things I'm still horrible at are much better than they were at the beginning of the year, and after Portugal they're better than they were before Portugal. Farthest from Perfect: Â Jumping high. I've never been able to jump high, but it doesn't help that I'm afraid to try to jump high. I'm still the only one who has to jump next to the hurdles we're jumping over, and in front of the box we're supposed to jump on to. Â Sprinting. The joke that I'm going to be made into a sprinter never gets old. Â High knees. Whenever the sprint coach sees me run by he tells me to bring my knees up. At least to a 90 degree angle he says. And the whole time it felt like they were already at a 120 degree angle... Â Toes to my nose. There's this jumping exercise we do where we have to jump as high as we can using only the flexing movement of our toes. The thing is, every time we do this I automatically have to pee. Which makes it really hard to jump higher and higher. I'm going to blame the huge distance between my toes and my nose on my small bladder. Â Leaping. "Loopsprong" is what you say in Dutch. The other runners look so strong and fast when they do it, but it still hasn't really clicked for me. Â Elbows in. The more tired I get the further my elbows get from my body. It's a sad story. Â Underwater swimming. Don't even get me started. Really Far From Perfect: Â 800m dash. The word "dash" says it all. The thing is, people who are really "dashers," like the athletes who run 100m and 200m dont' really like dashing for 800m. So people like me who don't think 800m is all that far have to try to run fast, and then 800m does seem far. Â Hill sprints. Hill sprints only get to be under the second worst category because they're better than my normal sprints. Sometimes I can get on my toes, sometimes I can get my knees up, and sometimes I can push through to the end. Â 80 second laps in an interval training. It's happened before- around 80 seconds, and it's way better than 90 second laps in an interval training. Â "Zweef Momenten." A zweef moment is when neither of your feet is touching the ground. There were a few flying moments in Portugal, and now I want more. Still Pretty Far From Perfect: Â Skipping. If I focus really hard and think "tic, tic, tic" in my head, remember to keep my hips high, my feet quick, my head forward, my knees straight, then it works. Sometimes and for a few seconds. Â Mental strength. I don't give up right away anymore when I hear an impossible workout. Instead, I try to pretend it's not that impossible, and focus on the series: one at a time. Before you know it we're done- whether we ran the right times or not. Â Eating. If we look at every time I don't eat dessert, and every time I eat an apple instead of a cookie, or close the cupboard door when I see a bar of chocolate, then I'm doing pretty well. We'll keep it that way- focusing on what I AM passing up, and not what I'm not passing up. Â Drinking water. I'm a drinking professional. I can drink glass, after glass, after glass- as long as there's a bathroom somewhere in the area. Â Long runs by myself. If I feel good and the weather's nice, sometimes 45 minutes fly by and I can finish fast. Â Actually, long runs in general. If I don't have to go speed up, I can go for a long time.
Lees verderSofia Jarvis: 'Performance'
De TDR website redactie stuitte onlangs op de weblog van jeugdplan atlete Sofia Jarvis. Jarvis is een Amerikaanse scholiere die voor een langere periode in Nederland verblijft in het kader van een uitwisselingsproject. De atlete kwam in contact met TDR en traint nu ongeveer een jaar met de jeugdafdeling mee. Over haar visie op het loperscollectief, heeft ze een drietal columns geschreven, met de pakkende titels passion, perfection en performance, naar de TDR-slogan. Wij waren onder de indruk en willen de drie verhalen graag met de lezers van de TDR-website delen. Vandaag het derde en laatste deel: Performance. Performance In Portugal we woke up early every morning, trained and ate, or ate and then trained. We'd come back from training, buy fresh bread at the bakery, eat on the balcony, and then sleep for a few hours. Around 4:30 or so in the afternoon we would train again, eat dinner, sit around, maybe drink hot chocolate somewhere, and be in bed again by 10:00. The two weeks in Portugal were about running. I got to be a runner and I didn't have to be anything else. In Portugal I wasn't an exchange student who still wants to see all of the Netherlands, I wasn't a daughter who was away from home and wants constant contact with her friends and parents, I wasn't a student who has to study for a test. Because I wasn't anything other than a runner, I performed better than I have all year- or ever. When I called my dad after we got back from Portugal and told him how we spent our days, he started going on about how the ancient Greeks were right when they said that athletes are actually lazy, because the only thing they do is train. I'm not sure where he got the whole ancient Greeks thing from, but it's true that we trained better because we did absolutely nothing else. Here, we all have normal lives with working, going to school, and doing things with people who aren't runners. Of course we trained better in Portugal without all of the other distractions. But being able to perform came from the atmosphere too. There were about fifteen of us in Portugal from the youth team accompanied by two coaches and one of the coaches wives- our "mom" while we were there. The other athletes in the youth team are driven. It's not "cool" not to want to train, or to stay up late eating tons of junk food, and not caring about how running goes. The fastest most dedicated people are the ones who are the most respected by the rest of us, and all of us want the same thing: to run faster. Besides the youth team, Team Distance Runners had a group of 40 or so other athletes who were all in the same hotel as us. This is the group of runners that TDR is known for: the marathoners that are going to run in the European Championships in Barcelona this summer, the 40 runners with championship medals, and all of the athletes that have medals and championships coming soon. Everyone in the youth team wants to be one of them someday. It's all those little things that added up to being able to perform in Portugal: resting well, eating well, spending time with the other athletes, and being able to focus on running and nothing else. Occasionally when you run there's these moments where something clicks, and even when your legs are burning and your panting, you feel unstoppable. Then you're living in the moment, not thinking about how much longer you have to run, or about anything besides the way you feel in that split second and the way that your body's moving. Then you're flying over the track, and you never want it to end. Those are performance moments, and they make all the moments when you can't peform- when you don't want to get out of bed and train, or when you skip the going out late and the chocolate cake- completely worth it. Portugal was full of performance moments. Maybe I'm greedy to ask, but I want more of them. I want performance moments in every race I have while I'm still here. I want to run personal records, and feel that flying unstoppable feeling. I'm trying so hard to hold on to the feeling of Portugal and to not forget what all those performance moments were like. Performance moments or not, I know that the year I've had training with TDR has been one of the best things I've ever done. I don't need to run any certain times or win any races to know that- but still, performance would be nice. So it's decided: I'm going to perform.
Lees verder