Nieuws
V.d. Broek aan de start van Montferland Run
Op zondag 4 december zal Hugo van den Broek tijdens de Montferland Run over 15 kilometer zijn rentree maken na een blessureperiode. De Castricummer is inmiddels volop in training en het hazen tijdens de Amsterdam Marathon verliep ook voorspoedig. Daags na de wedstrijd zal hij met TDR afreizen naar een trainingsstage in Secunda, Zuid-Afrika.
Lees verderGuido Hartensveld: ?Ik laat me gewoon niet beperken?
bron: Het Parool, 15 september 2005tekst: Robert-Jan Frieletitel: ‘Ik laat me gewoon niet beperken’In 1991 begon atletiektrainer Guido Hartensveld (35) in Castricum ‘ illegaal’ met enkele atleten te trainen. Nu staat hij aan het hoofd van Team Distance Runners, een professioneel geleide ploeg van zo’n veertig atleten, van wie zondag een tiental meedoet aan de Dam tot Damloop. ‘ Talenten opleiden is meer dan trainen. Atletiek is een vak.’Het is een sekte, zeggen sommigen. Maar wat weten zij er nou helemaal van? Ze zien slechts jongens met mooie pakjes, een gesloten groep atleten waar niemand tussen komt, met een gedrevenheid die velen vreemd is. Trainen is trainen: dan wordt er gelopen, niet geouwehoerd. Het wekt argwaan, misschien ook wel jaloezie.Maar het is toch niet meer dan normaal dat ze zo’n sterke onderlinge band hebben? Zij zien samen af zoals weinigen dat doen, zij gaan samen op trainingskamp, zij leven allemaal een leven dat in dienst staat van het lopen. Dat weinig mensen dat kunnen opbrengen, is hun probleem. Maar laat de atleten van Team Distance Runners gewoon lekker lopen.Tijdens de Dam tot Damloop zullen ze er ook weer zijn. Een tiental lopers legt de 16,1 kilometer tussen Amsterdam en Zaandam af. De kans is groot dat de atleten die niet lopen, hun teamgenoten opwachten bij de finish. Zo gaat dat bij TDR. Zo wil hoofdtrainer Guido Hartensveld het ook zien. Niet voor niets legde hij tien jaar geleden het aanbod van de AV Castricum naast zich neer. De atletiekvereniging had hem gevraagd of hij de A-selectie wilde trainen. Voor iedere jonge trainer zou het een een mooie opstap zijn geweest. Maar Hartensveld weigerde. Hij wilde niet in het geijkte patroon van atletiek in Nederland terechtkomen.“Dat is drie keer per week trainen op de club, verder niets. Ik wilde meer. In die tijd trok ik al veel samen op met mijn atleten. Bellen en zo. Heb je dit gezien? Heb je dat gezien? Zo stel ik me dat voor. In een band spelen is ook meer dan drie keer per week repeteren. ” Bij atleten die net zo gedreven zijn, wekt TDR bewondering. Misschien vinden ze de groep wat klef, maar het zijn tenminste mensen die ergens voor gaan. Recreanten schudden vaak hun hoofd bij het zien van de strakke kleding, bij het horen van de verhalen over trainingskampen in Kenia, hoogtestages in Mexico, inspanningsfysiologen, bewegingswetenschappers en zoveel trainingen. Voor sommigen is Hartensveld zelfs een ronselaar die talenten weg plukt bij verenigingen. Terwijl het acht van de tien keer de talenten zelf zijn die hem bellen, omdat ze hogerop willen. Die andere twee keer is het Hartensveld die een atleet polst. En nooit zonder eerst contact op te nemen met zijn trainer. “Het zijn in elk geval nooit de coaches die bellen en zeggen: ‘ Ik heb nu een talent, kan jij daar iets mee?’ Clubs houden atleten graag binnen hun structuur. Ze hebben liever dat iemand in de eigen vereniging vier minuten doet over 1500 meter dan verderop 3.45. ”Hartensveld begon in 1991 in Castricum buiten de reguliere trainingen om te werken met enkele junioren. Inmiddels staat hij aan het hoofd van een groep van zo’n veertig atleten, van wie Hugo van den Broek, Michel Butter en Selma Borst de bekendsten zijn.Er is een teammanager, er zijn fysiotherapeuten, sportartsen, bewegings-wetenschappers en op de shirts staat de naam van een grote sponsor. Een wereld van verschil met de situatie van destijds. “Liep ik als 23-jarige coach met een zestienjarige atleet naar de start. Dan vroegen mensen mij vaak: waarom loop jij niet? Dan zei ik: ik ben coach. ” Zelfs nu nog klinkt in die laatste woorden meer door dan alleen het antwoord op een vraag. Het is een statement. Hartensveld was een matige middenafstandsloper en tenniste. “Ik was clubkampioen van Uitgeest. Erg mooi, maar ik had snel door dat mijn talent niet in het zelf presteren lag. Ik wil anderen beter laten presteren. ” Zijn vader is leraar, dat zou een verklaring kunnen zijn voor het feit dat hij begin twintig al begon met coachen. En hij was al vroeg een wijsneus die veel in de boeken zat en dingen graag mocht uitpluizen. Maar of dat echt de uitleg is? Onlangs kreeg Hartensveld – die noodgedwongen nog vijftien uur per week werkt als fysiotherapeut – een korfballer op de massagetafel. “Maar die jongen praat nooit over korfbal, alleen maar over zijn gitaar. Dus ik vraag hem wat zijn doelen zijn. Hij zegt: drie keer een vol Wembley-stadion. ” Hartensveld heeft zichzelf vaak de vraag gesteld: waar komt zoiets vandaan? Waarom moet hij zo nodig atleten beter maken, waarom wil een korfballer beter gitaar leren spelen dan The Edge van U2? Het is moeilijk te zeggen. Eén ding weet hij wel: “Het is passie.”Het woord keert terug op de website van TDR. Passion, Perfection, Performance, staat er. “Talenten opleiden is meer dan samen trainen. Atleet zijn is een vak, dat moet je onder de knie krijgen. Het is belangrijk om een groep te vormen, jonge atleten aan je te binden, zodat ze van elkaar kunnen leren. ” Al toen hij begon met coachen, vond Hartensveld dat het anders moest. Een jongetje dat in Nederland op een atletiekvereniging komt, moet alle onderdelen beoefenen. “Dus ook Hugo van den Broek kreeg een discus in zijn handen. Zo’n schriel mannetje. Ik dacht: nee, zo doen ze dat in Kenia ook niet. ” En ja, Hartensveld kijkt naar Kenia, naar Marokko en naar Groot-Brittannië. Waarom? Omdat daar harder wordt gelopen dan in Nederland. Harder getraind ook. “Er wordt ook wel eens gezegd dat wij te hard trainen. Maar een achttienjarige Keniaan loopt een wereldrecord op de halve marathon. Op de wereldjuniorenranglijst halve marathon staan tientallen Japanners met tijden van 1.02 tot 1.04. Dat is hier het niveau van Hugo, die 28 is. Ik bedoel: hoezo te hard trainen? ” Hartensveld vindt het niet meer dan normaal dat zijn talenten in de zomer doortrainen. Ook als ze op vakantie zijn of zes weken werken in een fabriek. Net zoals hij het normaal vindt dat TDR in voorbereiding op de Europese kampioenschappen cross in Tilburg december een trainingsstage doet in Groet. “Dat is niet eens vernieuwend. Maar ik laat me niet beperken.” Tien jaar geleden reed hij met zijn talenten enkele dagen voor het NK-junioren al met een caravan naar de plaats van de wedstrijd. Het hoorde volgens Hartensveld bij een normale wedstrijdvoorbereiding. Maar dat soort dingen vallen vaak slecht in de conservatieve atletiek. Wie vooruit loopt, oogst hoon, daarvan is Hartensveld zich inmiddels wel bewust. Dan moet hij ineens denken aan de congressen waar hij wel eens komt. “Sta je te pissen met elkaar in de pauze. Pisbak één zegt: ‘Mijn oren suizen van alle nieuwe kennis.’ Dat gebeurt vrijwel nooit. Pisbak twee zegt: ‘Ach, weinig nieuwe dingen.’ Ik denk dan: kom nou, allemaal specialisten die hun verhaal doen en jij weet alles al. Pisbak drie zegt: ‘Hé, daar kan ik wat mee. Aan de slag.’ Dat ben ik dan.”
Lees verderGek of niet gek, de droom komt dichterbij
bron: Het Parool, 15 september 2005tekst: Robert-Jan Frieletitel: Gek of niet gek, de droom komt dichterbijAMSTERDAM – Zij dromen ervan, anderen verklaren hen voor gek. Hugo van den Broek, Michel Butter en Selma Borst zijn de gezichten van Team Distance Runners (TDR) en willen hetzelfde: een topklassering op een olympische marathon lopen. De droom komt steeds dichterbij.Hij heeft het gevoel dat hij op trede nummer zeventien is, Hugo van den Broek (foto). Vanaf zijn vijftiende – toen hij als voetballertje de overstap maakte naar atletiek – droomt hij over de marathon. Vanaf die tijd ook ziet hij het waarmaken van zijn droom als een trap van twintig treden. Nu, op zijn 28ste, is het grootste gedeelte van de route afgelegd. Misschien ziet Van den Broek zijn droom daarom duidelijker dan teamgenoten Michel Butter (19) en Selma Borst (22). Van den Broek: “Waar ik over dagdroom, is dat ik van achteruit kom. Plek twintig, dertig. En dan bij verrassing anderen oprollen.” Een medaille op de Spelen, dat is Van den Broeks streven. Vorig jaar liep hij in Amsterdam naar een nieuw persoonlijk record (2.12,08). Daarna kampte Van den Broek echter met een achillespees-blessure, waardoor hij er zondag bij de Dam tot Damloop niet bij is. Traptrede zeventien duurt wat langer.Van den Broek, Butter en Borst hebben hetzelfde meegemaakt: zij dromen, anderen verklaren ze voor gek. Borst: “Ze zeggen: je zult nooit de beste worden met al die Kenianen voor je. Ik zeg: dat weet je niet. ” Borst maakte op haar zeventiende de overstap naar TDR. Sindsdien is ze steeds harder gaan lopen en inmiddels is ze een van de gezichten van de Nederlandse wegatletiek. “Ik merk dat mijn droom completer wordt. ” En de geringschattende opmerkingen van anderen worden minder. “Ook zij zien dat ik steeds beter presteer. ” De Spelen van 2008 zouden kunnen voor Borst. Anders zeker die van 2012. Het geldt ook voor Van den Broek. “Maar die van 2012 zijn misschien mooier. In Londen, als iedereen kan komen kijken. Daar wil ik voor de medailles strijden. ” Butter droomde ooit van een topklassering in een olympische marathon om direct over de finishlijn dood neer te vallen. Zo ging het in het oude Griekenland toch ook? “Maar inmiddels heb ik me voorgenomen ervan te gaan genieten. ” Van den Broek ziet zichzelf in de kopgroep het olympische stadion binnenrennen. Met zeventigduizend mensen op de tribunes die uit hun dak gaan. “Ik heb in Rotterdam al als haas gelopen. Zo’n helikopter boven je hoofd, Lee Towers die zingt, al die camera’s. Dat geeft een geweldige kick. Sindsdien weet ik: de marathon is het mooiste. ” Hij en Borst lopen zondag wel van Amsterdam naar Zaandam. Borst zit in een rustige trainingsfase en hoopt op een tijd ergens in de 57 minuten. Butter zou na afzeggingen van onder anderen Kamiel Maase wel eens de snelste Nederlander kunnen worden. Voor een jongen uit Beverwijk die tot zijn zestiende heeft gevoetbal, zou dat op een van zijn twintig treden op weg naar de top al een droom op zich zijn.
Lees verderKwartet TDR klaar voor EK cross
De TDR-atleten Selma Borst, Michel Butter, Manon Kruiver en Tom Wiggers doen op 11 december a.s. mee aan het EK cross dat dit jaar plaatsvindt in Tilburg. Borst en Butter komen uit bij de senioren en Kruiver en Wiggers bij de junioren. Volgens eigen zeggen zijn ze er helemaal klaar voor.Voor Selma Borst (22 jaar) en Michel Butter (20) was het de eerste keer dat ze zich bij de senioren wisten te kwalificeren voor een internationaal crosstoernooi. Zij geven hun eerdere deelnames bij de junioren nu dus een passend vervolg. Voor Butter was plaatsing een verrassing aangezien deelname aan het EK cross voor hem geen doel was. Coach Guido Hartensveld: “Na zijn sterke baanseizoen en zijn 1.05 in de Bredase Singelloop wilde ik hem hoe dan ook twee weken absolute rust geven. Doe je dat niet dan krijg je later in het seizoen een terugslag. Vervolgens hebben we de training heel rustig opgebouwd. Plaatsing voor de EK was absoluut geen prioriteit”. Toch had Butter de laatste weken voldoende niveau om plaatsing af te dwingen in de nationale mannenploeg. Butter wil de kans met beide handen aangrijpen. “Ik ben fris en gretig en word wekelijks beter. Toernooien zijn belangrijk in mijn ontwikkeling. Hoog zal ik niet eindigen maar ik ben bijvoorbeeld wel benieuwd hoe ik sta ten opzichte van de neo’s uit andere landen. Tegen velen liep ik in mijn juniorentijd maar ook afgelopen zomer op de baan in Erfurt,” aldus Butter.Ook Selma Borst staat er goed voor. Zij heeft haar volledige najaar afgestemd op dit EK. Volgens Hartensveld was dit absolute noodzaak. “Selma heeft geen concessies gedaan aan haar voorbereiding, in mijn ogen kon zij zich met haar matige crossreputatie ook niets permitteren. Dit betekende geen wegwedstrijden maar slechts sterk bezette crosses en af en toe een extra training in de modder.” Borst licht toe: “Mijn kaatsende looptechniek is prima voor baan en weg, maar op de cross zal ik toch mijn afzet moeten veranderen. Gelukkig lukt dit steeds beter en gaven de laatste trainingen op het parcours mij veel vertrouwen. Ik ben erg gretig en verwacht op het EK veel beter te presteren dan bij de kwalificatiewedstrijden.”Junior Tom Wiggers (18) nam vorige jaar ook deel aan het EK cross. In Heringsdorf eindigde hij in de achterhoede. Guido Hartensveld: “Toch liep Tom daar een sterke wedstrijd en eindigde hij als 2e Nederlander kort achter zijn trainingsmaatje Michel Butter. De Nederlandse ploeg is dit jaar veel sterker omdat Khalid Chouckoud echt een kanjer is en ook Gerwin van den Hurk is doorgegroeid. Mede hierdoor had Tom zelfs een wildcard nodig voor plaatsing. Maar ook Tom zal op het EK sterker lopen dan de afgelopen weken, we zijn altijd uitgegaan van het toernooi zelf en niet van de kwalificatiewedstrijden. Tom komt nu langzaam in vorm en zal er zondag absoluut klaar voor zijn.”Voor Manon Kruiver (17) wordt het de eerste keer dat ze deelneemt aan een internationaal toernooi. Wat opvalt is dat de blonde atlete van TDR steeds constanter gaat presteren. Afgelopen zomer waren de Koninkrijkspelen in dit verband een leerzame ervaring voor de atlete uit Tuitjenhorn. “Ik heb daar geleerd dat ik goed mijn eigen dingen moet blijven doen en niet teveel op anderen moet letten. Ik voel me goed in deze ploeg en vind het fijn dat we met zoveel TDR-ers aanwezig zijn. We hebben steun aan elkaar.”In het voorprogramma vindt er een wedstrijd (1.500 meter) voor C/D junioren plaats. De beste Nederlandse junioren tijdens de Warandeloop zullen hier strijden tegen de beste Belgische en Duitse junioren. Een aantal talentvolle atleten uit het TDR Regioplan hebben zich voor deze wedstrijd weten te plaatsen. Voor hen een unieke kans om te proeven van de sfeer die een dergelijk internationaal kampioenschap met zich meebrengt.Programma EK cross:- 12.00 uur Junioren Meisjes 4830m- 12.30 uur Junioren Jongens 6500m- 13.50 uur Vrouwen 6500m- 14.30 uur Mannen 9840mfoto: Karel Delvoye
Lees verderTDR op stage naar Zuid-Afrika
Team Distance Runners is vandaag (maandag 12 december) vertrokken naar Zuid-Afrika voor een drieweekse trainingsstage. De ploeg onder leiding van trainer Guido Hartensveld verblijft de komende weken in Secunda op een hoogte van 1650 meter. Secunda is gelegen in het oostelijk deel van Zuid-Afrika. Voor de meeste atleten geldt de traininsstage als voorbereiding op de Egmond Halve Marathon die op zondag 8 januari plaatsvindt.Atleten die meegaan zijn onder andere Selma Borst, Michel Butter, Leon Ineke, Bob Winter en Barbara Zutt. Hugo van den Broek heeft inmiddels al zijn eerste week achter de rug en laat weten dat het uitstekend bevalt in het zonnige Zuid-Afrika.
Lees verderWinter geselecteerd voor NHD Sportverkiezing
Op 12 januari as. vindt de Noordhollands Dagblad Sportverkiezing 2005 plaats in Hotel Zuiderduin in Egmond aan Zee. TDR-atleet Bob Winter is geselecteerd in de categorie mannen individueel. Daarin moet hij het opnemen tegen Rafael van der Vaart (voetbal), Niki Terpstra (wielrennen), Miel Roozendaal (marathonschaatsen), Thomas Dekker (wielrennen), Henk Timmer (voetbal), Michael Duursma (honkbal) en Robin Koenders (kanovaren). De 28-jarige Winter werd dit jaar Nederlands Kampioen op de 1500 meter en was de tweede snelste atleet van Nederland op de 800 meter (1.48.91)Wilt u Bob Winter steunen dan kan dit door naar de onderstaande link te gaan en daar je stem op hem uit te brengen.Website Noordhollands Dagblad Sportverkiezing 2005
Lees verderNederlandse toplopers bij Egmond Halve Marathon
Het zal op 8 januari een prachtige strijd worden in Egmond aan Zee. Egmond is altijd bekend om haar strijd van de Nederlandse top tegen het buitenlandse geweld. Dat de Nederlandse toplopers, in tegenstelling tot bij andere grote wedstrijden, in Egmond niet kansloos zijn heeft te maken met het unieke, zware karakter van dit evenement. Greg van Hest heeft na zijn overwinning in 1999 nog steeds het parcoursrecord. Kamiel Maase en Luc Krotwaar versloegen daarna ook een keer de volledige buitenlandse top. Bij de komende editie lopen vrijwel alle Nederlandse mannelijke toplopers waaronder Kamiel Maase, Luc Krotwaar, Hugo van den Broek, Jeroen van Damme, Koen Raymaekers, Sander Schutgens, Michel Butter, Patrick Stitzinger en nog vele anderen. Bij de vrouwen zullen Selma Borst en Kristyna Loonen voorin meestrijden maar de tegenstand is ook daar indrukwekkend (o.a. Susan Chepkemei - winnares in 2001 en 2002).
Lees verderSelma Borst, diva op loopschoenen
bron: Noord-Hollands Dagblad, 16 september 2005tekst: Eric Korvertitel: Selma Borst, diva op loopschoenenZe kijkt met heldere ogen en een stralende lach de wereld in. Onschuld. En misleiding. Want daarachter schuilt een jonge vrouw die precies weet wat ze wil. En hoe ze dat moet bereiken. Selma Borst heeft zich in korte tijd opgewerkt tot de nieuwe diva van de vaderlandse loopsport. En haar grenzen zijn nog lang niet bereikt.Diva. Selma Borst schiet in de lach. Dat zou ze zelf nooit bedacht hebben. De 22-jarige atlete ziet zichzelf eerder als een gewone meid uit de Noord-Hollandse polder die toevallig heel erg hard kan lopen. Maar Borst heeft wel degelijk alles in zich om uit te groeien tot de nieuwe ster van de loopsport. Eigenlijk is ze daar al hard mee bezig. De Castricumse maakte in het afgelopen jaar een stormachtige ontwikkeling door. Ze was meermaals de beste Nederlandse in aansprekende races als de Dam tot Damloop en de Egmond Halve Marathon, en veroverde ook de nationale titel op die laatste afstand. Eigenlijk moet ze in de grote wedstrijden alleen nog de rapste Keniaansen voor zich dulden.Het is daarom niet meer dan logisch te stellen dat Selma Borst inmiddels meer dan volledig meetelt in de atletiekwereld. En steeds meer mensen raken overtuigd van de kwaliteiten van de frêle atlete van het Team Distance Runners. Lornah Kiplagat bijvoorbeeld. De vorig jaar tot Nederlandse genaturaliseerde Keniaanse verbaasde vorig jaar door na de Groet uit Schoorl Run openlijk te verklaren dat Borst de kwaliteiten heeft om het ver te kunnen schoppen. Kiplagat is wereldtop.Borst geeft toe dat ze goed heeft gedraaid. Meer dan dat zelfs. Een superseizoen, vindt ze zelf. En eigenlijk op alle fronten. ,,Met als hoogtepunt het NK halve marathon’’, zegt ze, en haar ogen glimmen. In Den Haag zette ze 1.11,23 op de klokken. ,,Waar ik zelf verwachtte in de 1.13 te lopen, heel misschien hoog in de 1.12.’’ Het was een race waarin ze álles kon. Er was dat gevoel waarnaar elke loper op zoek is, de ultieme vorm. ,,Het gevoel dat je vliegt, dat alles vanzelf gaat. Ik heb dat in die race heel lang gehad. Pas op het laatst werd het zwaar, maar dat is logisch. Gebeurt uiteindelijk in elke wedstrijd.’’Diep. Maar ze betaalde wél een hoge tol voor haar succes. Of beter gezegd: voor de inspanningen die haar dat succes opleverden. Borst ging diep in Den Haag. Héél diep en misschien zelfs wel tè diep. Een paar dagen was ze kapot, maar veel tijd om te herstellen was er niet. ,,Ik had precies dertien dagen. Daarna moest ik een tien kilometer lopen om me te kwalificeren voor het EK onder 23 jaar in Erfurt, mijn hoofddoel dit seizoen. Het liefst was ik rechtstreeks geplaatst, maar dat kon niet.’’En dus liep ze. Een paar weken later bleek dat het allemaal te veel was geweest. Borst kreeg last van een stressfractuur in de voet, gevolg van overbelasting. De hoofdoorzaak lag in die halve marathon en de daaropvolgende tien kilometer, analyseerde ze samen met trainer Guido Hartensveld. ,,Zó diep gaan, kan niet te vaak. En omdat ik nog jong ben, hakte het er nog meer in.’’Ze waren er vroeg bij, vervolgt Borst. Compliment voor de begeleiding. Meteen werd er een scan uitgevoerd, meteen werd een alternatief programma samengesteld. ,,We hebben ervoor gezorgd dat ik goed kon trainen, dat ik op conditie en gewicht bleef.’’ Maar zelfs daarmee kon Borst niet worden klaargestoomd voor het EK. Achteraf won ze in Den Haag een nationale titel en liet ze een mogelijke Europese liggen. ,,Ik heb achteraf de tijden gezien van Erfurt, en ik had zéker een medaille gepakt.’’ Ze slaat de ogen berustend neer. ,,Ik baalde er zo vreselijk van dat ik niet kon lopen in Erfurt. Het hele seizoen had ik erop ingericht, en dan kún je niet lopen. Aan de andere kant had ik ook het besef dat blessures nu eenmaal bij de sport horen. Je ontkomt er niet aan. Alleen was dit wel een heel slecht moment.’’Toppers. Selma Borst gebruikte de weken daarna om goed te herstellen. Ze pikte het staartje van het baanseizoen mee, en gaat straks het wegseizoen in. Daarin zal ze, en dat begint al zondag in de Dam tot Damloop, te maken krijgen met andere uitgangspunten. Vorig seizoen was ze de nieuwkomer, de uitdaagster, de vrouw die de gevestigde orde het leven zuur zou maken. Maar in die rol is ze al uitgespeeld. Borst maakte het allemaal waar en hoort nu zélf tot de toppers. En dus is zij nu de vrouw waarnaar wordt gekeken.Ze lacht, bescheiden. ,,Ik weet best dat ik wordt gezien als één van de grote talenten. En ik weet inmiddels ook dat, vooropgesteld dat ik me goed voel, ik op de weg eerste Nederlandse hoor te zijn. Maar vlak Nadja Wijenberg en Kristijna Loonen niet uit. Wijenberg liep in Den Haag óók 1.11. Ik bedoel maar: het zit allemaal dicht bij elkaar.’’ Maar Wijenberg en Loonen verkeren al in de herfst van hun carrière, worden in principe niet meer of weinig beter. ,,En ik sta nog aan het begin, kan alleen maar groeien. Da’s waar.’’Het maakt haar, zegt ze, allemaal niets uit. Dat past nog bij haar ook. Borst heeft de nuchterheid die zo typerend is voor Noord-Holland. Ze trekt altijd haar eigen plan. ,,Wat de anderen doen, zegt me eigenlijk niet zo veel. Ik kijk alleen naar mezelf, doe alleen waar ik zelf beter van wordt.’’ Ze kijkt, vervolgt ze, daarom ook verder. Over de grens. ,,Als ik beter wil worden, heb ik concurrentie nodig. Die is er in Nederland niet zo heel veel. Het ontbreekt hier in de breedte eigenlijk aan goede loopsters. Daarom gaan we vaak naar het buitenland, de concurrentie opzoeken. Dat past ook in de filosofie van TDR: omstandigheden schepper waarin iemand beter kan worden. En als dat in het buitenland is, dan gaan we daar naartoe. We denken over het algemeen hoger en verder dan de anderen.’’Peking. Het wekt daarom geen verwondering dat Borst de lat voor zichzelf hoog legt. Sinds twee jaar dwalen haar gedachten soms af naar Peking. Als het even kan wil ze de Spelen daar meemaken, al beseft ze dat er dan nog wel heel wat moet gebeuren. ,,Mijn persoonlijke records moeten behoorlijk verbeteren wil ik de limieten voor Peking halen. Maar ik heb mezelf al eerder verbaasd, dus waarom zou dit niet kunnen? Alleen moeten we daar volgend jaar al serieus mee aan de slag. Dán moeten we al beslissen waar de meeste kansen voor mij liggen: op de vijf of tien kilometer óf op de marathon. Ja, daar denk ik ook aan, al besef ik best dat die dan gezien mijn leeftijd heel vroeg komt.’’Voorlopig voert de weg naar Peking eerst gewoon langs Zaandam. Vorig jaar kwam ze als eerste Nederlandse de Gedempte Gracht op, maar dat was een andere Selma Borst. ,,Zo fit ben ik nu niet. Begin deze maand zat ik op een tien kilometer in Tilrburg twee minuten boven mijn beste tijd, en ik denk dat dat heel aardig het niveau weergeeft waar ik nu sta.’’ Top zal het zondag dus allemaal niet zijn, wil ze maar zeggen. ,,Maar reken er maar op dat ik een goede wedstrijd wil lopen. Heb ik altijd gedaan in de Dam tot Dam. Mooie race, mooie sfeer ook altijd. Ik vind het echt een speciale wedstrijd, geniet er telkens weer van. Zie het ook als een soort thuiswedstrijd. En we zijn inmiddels weer twee weken verder dan Tilburg, dus wie weet.’’ Als Selma Borst zulke uitspraken doet, moet de concurrentie op z’n tellen passen.
Lees verderBorst in top honderd halve marathon
Selma Borst is op de internationale jaarranglijst halve marathon terug te vinden op een 78e plaats. Borst liep tijdens de City Pier City Loop, waar zij ook de NK titel halve marathon wist te winnen, 1.11.23. De inter-nationale ranglijst wordt aangevoerd door Derartu Tulu (Ethiopië). Zij kwam tijdens een wedstrijd in een Engeland tot 1.07.33. Op Nederlandse jaarranglijst halve marathon vinden we Borst terug op de tweede plaats achter Lornah Kiplagat. Kiplagat staat op de internationale jaarranglijst 32ste (1.10.19).foto: Karel Delvoye
Lees verder