Zuid-Afrika Update 1: Wennen aan de hoogte

Trainer Guido Hartensveld verblijft momenteel met zijn atleten van het Team Distance Runners op trainingskamp in het Zuid-Afrikaanse Dullstroom. Op een hoogte van 2000m trainen de langeafstandsatleten voor de voorjaarswedstrijden, terwijl Kristof van Malderen zich voorbereidt op het indoorseizoen. Hartensveld doet verslag van zijn ervaringen en gedachten. 

Ik ben inmiddels alweer een paar dagen in Zuid-Afrika, maar laat ik eerst eens teruggaan naar de afgelopen weken. De trainingsstage in het Spaanse Chiclana is niet alleen goed bevallen, maar blijkt ook direct zijn vruchten af te werpen. Bij de eerste indoorwedstrijd van het seizoen was een aantal atleten indoor al sneller dan ooit. Ik was vooral onder de indruk van Nils Pennekamp.

Na Spanje ben ik zelf maar één avond thuis geweest, want de volgende dag volgde direct al het Egmond-weekend. Was weer een prachtig moment om voor het eerst sinds lange tijd de langeafstandsatleten te ontmoeten. Op Chris en Inge na, die mee waren naar Chiclana, had iedereen zich in de gladheid van Nederland voorbereid. Met name de mindere prestaties en onzekerheden in de aanloop van Michel en Rens concludeerden de nadelen van het trainen op afstand en de voordelen van het ‘live' trainen in een groep. Het in de ogen kunnen kijken van een atleet en het afleiden van lichaamstaal blijven belangrijke factoren. Het was een bijzonder gezellig weekend, waarin ik ook veel afspraken gepland had. Zaterdagavond was het dan ook constant in- en uitlopen bij de pub van hotel Zuiderduin. Een aantal afspraken had namelijk plaats in het minder luidruchtige gedeelte van het hotel. De volgende dag had ik nog weinig stem over.

Tijdens de wedstrijd had ik opnieuw de luxe om in de jeep van Radio80 de race vanaf eerste rij te volgen, in ruil voor een radioverslag. Ik zag dan ook hoe hard het ging in het dorp en op het strand. Over een aantal prestaties van mijn atleten ben ik erg tevreden. En de marathonlopers moeten wel beseffen dat het pas januari is, de echte trainingen gaan nu komen.

Maandag in het vliegtuig naar Zuid-Afrika was het vooral terugblikken op Egmond. Met een groep van acht (Ronald, Rens, Michel, Inge, Chris, Wesley, Yennick en ik) vertrokken we vanaf Schiphol. Kristof en Niels waren toen al in Dullstroom. Vrijdag waren ze direct doorgereisd vanuit Madrid en verblijven in totaal vier dagen eerder op hoogte. Helaas werd ik in het vliegtuig erg rillerig en grieperig en verdween mijn eetlust. Aangekomen in het airport hotel werd ik echt ziek: griep en diarree. De volgende dag hebben we een paar uur gewacht voordat ik in orde was om op de achterbank van de huurauto mee naar Dullstroom te gaan. Daar was ik vervolgens nog een dag of twee, drie gammel.

Eenmaal in Dullstroom proef ik direct het enthousiasme van de groep. Iedereen heeft zichtbaar zin om de komende vier weken aan de slag te gaan en is enthousiast over de ideale loopmogelijkheden. Er zijn hier veel heuvels en kleipaden, net als in Kenia, maar de variatie is een stuk groter. Zo hebben we op een minuut of twintig rijden een groot bos, waarbij het net is of je je in Noorwegen waant. De hoogte is hier ruim 2000 meter. Qua onderkomen hebben we vier vierpersoonshuisjes vlak naast elkaar. Met huishoudster en wasmachines, maar voor de rest lijkt het net of je in begin twintigste eeuw bent aanbeland.

Over het eten hebben we goede afspraken gemaakt. Om exact zeven uur wordt er een sportmaaltijd geserveerd, bestaande uit weinig vetten en veel koolhydraten. Tijdens de maaltijd treffen we ook de andere atleten: Scandinavische oriëntatielopers, Europees steeplekampioen van 2006 Jukka Keskisalo uit Finland, steepleloper Bjornar Kristensen uit Noorwegen en nog een aantal anderen.

Verder kan ik melden dat iedereen fit en gezond is en ja, ook Michel Butter is weer aan het trainen. Laten we Egmond snel vergeten. Hanneke Brouwer, studiegenote van Majelle bij de master fysiotherapie, en Ilse Pol komen aanstaande dinsdag aan. Hanneke is ook in Sankt Moritz al meegeweest als fysiotherapeute, wat goed is bevallen. Ilse heeft het samen met Majelle in Castricum inmiddels goed op de rails gekregen en doet alweer duurloopjes van 45 minuten.

Later in de stage ga ik met Kristof en Niels nog een dag of tien naar Potchefstroom om de ‘puntjes op de i' te zetten voor de start van het indoorseizoen van Kristof. Potchefstroom bevindt zich op lagere hoogte: 1300m tegen 2000m in Dullstroom. Ook is daar een synthetische kunststofbaan voorhanden. Na die periode zal ik samen met Niels weer terugreizen naar Dullstroom. Door de hoogte biedt Dullstroom tevens als voordeel dat het daar minder warm is: temperaturen bevinden zich tussen de 18 en 25 graden.

Die 2000m brengt ook het wennen aan de hoogte met zich mee. De eerste microcyclus van training waarin we ons nu bevinden, staat in het teken van acclimatisatie aan de hoogte. Hiervoor gelden dan wel een aantal algemene principes, toch is het vooral een individueel proces. We hebben uitstekend gereedschap in huis met onze Suunto Sportwatches zodat het adaptatieproces goed individueel gemonitord kan worden. Ik heb de atleten op het hart gedrukt toch vooral op zichzelf te letten en naar het gevoel te luisteren. Iedere atleet is een individu en doorloopt dergelijke processen in zijn eigen tempo. Het lijkt wel het echte leven.