Barcelona Update 5: Van het stadion naar de straat

Vrijdag ben ik voor het eerst weer naar het stadion geweest sinds de race van Kristof en Niels. Ik heb het hotel van de Belgische equipe verlaten, omdat ik vind dat ik er nu niets meer te zoeken heb. Ook Kristof heeft me nu niet nodig. Het is de eerste keer dat ik niet de pendelbus neem vanaf het atletenhotel, maar gewoon de route van de toeschouwers. Dat betekent onderaan de Montjuic met roltrappen omhoog. Ik zie nu pas hoe druk het is en hoe weinig je hiervan meekrijgt als je direct bij het warming-upveld aankomt vanaf je hotel. De drukte van de stad, hoe mooi het is en hoe het EK leeft. Als coach leef je in een kleine wereld die zich vooral afspeelt tussen het trainingsveld, warming-upveld, het stadion en het atletenhotel.

Vrijdag beloofde een fantastische atletiekavond te worden met een groot aantal loopnummers en dat werd het ook. Ik heb een ongekend hoog niveau op de 1500m vrouwen gezien, waarbij duidelijk werd dat de Nederlandse limiet van 4.08.76 absoluut niet te streng is geweest en eerder te licht als te zwaar kan worden aangemerkt. Susan Kuijken, de enige Nederlandse die de limiet had gelopen, stond slechts 17^e op de startlijst en ging in de series kansloos ten onder. De eerste drie ronden moest ik erg aan Kristof denken. Ze leek niet lekker te draaien en was ook al niet fris toen de finale begon. Nu is daar natuurlijk de fantastische zilveren medaille van Yvonne Hak. Je kon gewoon aan alles zien dat die medaille er zou komen. Het is wat Selma me sms'te: "Wow, die Hak. Wat was die totally in control." En zo is het maar net. En verder was daar natuurlijk de 1500m finale. Met pijn in het hart kijk je ernaar, met ons gevoel dat toch Kristof daar had moeten staan en niet die Oostenrijker of Goran Nava. Maar wat een niveau en wat een spektakel. Met een slotronde van 51 seconden. Een zinderende finale, woorden schieten tekort. Toch echt een koningsnummer, die 1500m.

's Avonds heb ik een heel gezellige avond gehad met Meint (Price Waterhouse Coopers) in de stad, op Placa Reial. We hebben goed gepraat over de ontwikkeling en het gedrag van een groot aantal TDR-atleten. Ik vind dat altijd zeer waardevol. Maar verder hebben we ook enorm gelachen. Want de ober gooide een kan sangria over me heen en vervolgens werden me allemaal foute prullaria aangeboden van één, twee of drie euro. De volgende morgen ben ik vroeg opgestaan om vanuit Gavà Mar naar het atletenhotel te gaan om zo de route die we moeten rijden met het team af te leggen. Ook wij, het begeleidingsteam, hebben een generale repetitie. En daarin gaat lang niet alles zoals gepland. Door alle stoplichten en eenrichtingswegen waren we veel langer onderweg dan de geplande 30 minuten. Morgen zullen we dan ook om 05.30u weg moeten rijden om 06.30u in het hotel te zijn voor de voorbereiding van de slush puppies, de koelboxen met drankjes en koude handdoeken.

Samen met de jongens zijn we naar het startgebied gegaan en hebben we gekeken naar waar we morgen gaan zitten: ons stekkie voor de warming-up, callroomprocedure en het startgebied. De jongens zijn toen direct teruggegaan naar het hotel en Gerard, Carel, Majelle en ik hebben vervolgens de damesmarathon intensief gevolgd, alsook de drankposten bekeken. Ik zal morgen met Robert Ton de drankpost op de 10, 20, 30 en 40 kilometer bemannen, terwijl Carel met Willem van der Worp bij de andere zal staan op 5, 15, 25 en 35 kilometer.

Wat me opviel bij de dames is dat de meesten zo'n zes tot acht minuten boven hun pr eindigden. Dat is toch meer dan ik had gedacht. De winnares Balcinuaite was de enige die een negative split kon lopen. Ondanks haar rustige start (er was een grote kopgroep die halverwege in 1.16 doorkwam) was zij de enige die kon versnellen. Dat alles heeft met de hitte te maken, ik zag vanochtend zelfs een thermometer 33 graden aangeven. Gelukkig waren er weinig uitvallers. Wat me verder opviel is dat ik niemand vanuit achterveld zag oprukken. De Engelse meiden liepen zoals wij voor ogen hebben: sterk in de breedte en op safe. Kortom: ik denk dat Rens en Ronald het goed doen als ze onder de 2.24 lopen en veilig finishen. Zoals Rens zei: "Ik sta 45^e van de 65 deelnemers en dat moet ik zoveel mogelijk gaan verbeteren. En daarvoor zal je ten eerste moeten finishen." We gaan het zien, iedereen die finisht is voor ons sowieso een held, zo spraken we vanochtend met zijn allen af. Vanavond vroeg naar bed en morgen gaan we het zien. Er waren trouwens veel bekenden langs het parcours, zag ik vandaag. Dus kom morgen in groten getale naar de marathon, de jongens kunnen alle steun gebruiken!