Portugal Update 2: De drukte voorbij

Bij het schrijven van deze update zit alweer meer dan tweederde van de trainingsstage erop. En zoals altijd vliegt de tijd voorbij. Inmiddels zijn er binnen TDR zoals bekend meerdere plukjes atleten sinds mijn aankomst op vrijdag de 23^e april gearriveerd en inmiddels zijn de eerste groepen alweer vertrokken. Ik kan zeggen dat ik op dit moment in het algemeen zeer tevreden ben over hoe deze stage verlopen is en nog verloopt. Eergisteren was ik aangeschoven bij de evaluatie met het jeugdplan onder leiding van Johan Koenis en Eric Declercq en daaruit kwam overduidelijk naar voren dat de groep zich niet alleen uitstekend gedragen heeft, maar dat ook het overgrote deel van de groep vooral de passie uitstraalde die nodig is om de komende jaren de hardloopsport op hoog niveau te gaan beoefenen. Dat vond ik toch wel opvallend dit jaar. En de bespreekpunten gingen toch vooral over de zaken waar het echt om hoort te gaan. Dus ik verwacht na dit seizoen weer een aantal atleten die zullen doorstromen naar het team. Het leuke filmpje wat Losse Veter voor TDR-Tv heeft gemaakt is een beloning voor deze kids.

Ook had ik dit jaar voor het eerst een assistent-coach, Will Conijn, tot mijn beschikking en ik kan niet anders zeggen dan dat dat een verademing is geweest. Will heeft het mogelijk gemaakt om nog individueler te werken dan anders en een aantal van mijn elite-atleten kwam met het verzoek of we deze situatie niet nog meer kunnen doortrekken in Nederland. Een groot compliment dus voor deze keuze van de staff en in het bijzonder voor Will zelf, die ook overduidelijk zeer op zijn plek was met deze rol. Ook de evaluatie met fysiotherapeut René van Engelen was erg positief. Naast het uitvoeren van de consulten en behandelingen was René dagelijks aanwezig bij alle belangrijke trainingen en nam hij de volledige verantwoordelijkheid voor een aantal revalidaties, waaronder die van Selma Borst, met wie het overigens zeer voorspoedig lijkt te gaan. De verwachting is dat ze binnen enkele weken zal kunnen starten met hardlopen. Met zo'n grote groep atleten op trainingsstage is het niet ondenkbaar dat we volgend jaar de keuze maken om twee fysiotherapeuten mee te nemen.

Zoals bekend hebben we met Losse Veter voor TDR-Tv onder de noemer ‘Inside the Training' weer een aantal prachtige trainingsfilmpjes gemaakt. Ook dit jaar hebben we weer overduidelijk de keuze gemaakt om te streven naar volledige openheid. Ik ben blij te horen aan de vele reacties dat deze filmpjes een ongekend succes zijn. Binnen twee weken zijn alle filmpjes al tussen de 2000 en 3000 keer bekeken.

Enkele atleten kwamen vol trots vertellen dat ze in het internetcafé zaten en op drie verschillende beeldschermen hun stem hoorden. Daarnaast zijn onder de noemer ‘The Road to Barcelona' een aantal portretten en diepte-interviews gemaakt. Ik heb inmiddels wat ruw materiaal terug gezien en ik vind het een compliment voor de atleten dat ze zich zo bloot hebben durven geven. En hiervoor geldt: ook bij de elite-atleten verloopt het proces naar het beoogde doel niet altijd gladjes. Het ziet er misschien zo makkelijk uit in de wedstrijden, maar dat is een illusie. Ik vind het een kracht in plaats van een zwakte om een atleet te zien toegeven, uit te stappen met kramp of over te geven op het middenterrein. Een groot compliment dus voor de atleten, al zullen we natuurlijk vooral hun sterke punten laten zien. Ook sportfotograaf Karel Delvoye (Orange Pictures) streeft er natuurlijk naar om de atleten van hun meest esthetische kant te laten zien, logisch. Ook dit jaar heeft hij weer fantastisch werk verricht. En ik weet dat onze sponsoren PWC en Nike en onze partners, waaronder SiS en Suunto, heel blij zijn met het materiaal. Klik hier voor het resultaat.

Het typisch Hollandse ‘klein denken' en afgunst kwam ook weer even voorbij, naar aanleiding van met name de filmpjes op Losse Veter. Dit kon je natuurlijk van mijlenver zien aankomen. Men voelt zich tekort gedaan als niet iedereen onder de aandacht wordt gebracht. Nog los van het feit dat Losse Veter het hele jaar stad en land doorreist om zoveel mogelijk atletiek onder de aandacht te brengen en dat er alle ruimte is om de andere 360 dagen van het jaar een verzoek in te dienen voor een interview of verslag, was het deze vijf dagen gewoonweg niet realistisch. Losse Veter had namelijk een opdracht liggen voor een achttal portretten, twee sfeerimpressies en een viertal trainingsfilmpjes. Met daarnaast nog een aantal interviews met internationale topatleten zoals Robert Lathouwers, Thomas Chamney en Martin Fagan bleef er geen tijd over.

Tegen Karel begonnen we te grappen dat er nog 20 andere groepen waren die gefotografeerd moesten worden. Want Karel, je bent toch van de media en hoort toch objectief te zijn? Waarop Karel heel gevat antwoordde: "Als ik voor de bruiloft van Wesley Sneijder en Yolanthe word uitgenodigd om te fotograferen is er vast nog wel ergens ergens anders een bruiloft. Daar heb ik dan natuurlijk geen tijd voor en bovendien moet er ook gewoon brood op de plank komen."

Als we zo blijven denken met zijn allen, dan blijft de atletiek gewoon klein. Wij zijn met TDR een weg ingeslagen om de atletiek professioneler te maken. Ik ben in 1991 begonnen en heb me eind jaren negentig gerealiseerd dat werken vanuit verenigingsniveau voor mij niet eindeloos zou kunnen voortduren. Uiteindelijk is in oktober 2000 TDR opgericht en die formule was na jaren hard werken dermate succesvol dat op 1 januari 2005 een aantal sponsoren mij hebben benaderd, waardoor eindelijk een financiële basis ontstond. Om een misverstand weg te werken, 90 procent van de atleten betaalt de trainingsstage zelf. En onze stages zijn niet goedkoop, omdat we streven naar de hoogste kwaliteit. De laatste jaren hebben we de volgende stap gezet en zijn we de weg ingeslagen om onze sport heel bewust te promoten en vele mensen hiermee te inspireren. Niet alleen onze sponsoren zijn ons hier dankbaar voor, maar gelukkig ook onze vele volgers. Het zou goed zijn voor de sport als vele initiatieven ons voorbeeld zouden volgen. Daar komen we verder mee dan klagen.

Met ‘de drukte voorbij' bedoel ik ook het vertrek van Michel Boeting. Net als Karel is hij inmiddels een goede huisvriend van de ‘Hartensveldjes'. Hij sms'te Selma bij zijn landing op Schiphol dan ook voor de grap: "Hier heb je hem weer terug, nu is hij weer even van jou." Hiermee doelde hij op het feit dat we in vier dagen tijd 13 gesprekken met atleten hebben gehad. Ik geef hiermee aan dan het intensief is, maar ik had net zo goed kunnen zeggen dat het inspirerend is. Deze gesprekken zijn lang niet altijd gemakkelijk. Soms niet voor de atleet, maar ook lang niet altijd voor ons. Onze intentie is hierbij altijd positief. En bovendien met maar één doel voor ogen: de atleet beter maken. En omdat we de grens opzoeken, zoals hoort bij topsport, komen er ook allerlei emoties bij kijken. Hoe hoger het niveau, hoe moeilijker het is om te blijven verbeteren. Het is dan ook geen toeval dat we met onze atleten die op dit moment het beste presteren heel bewust op voorhand al een vervolggesprek plannen. We geven ze vragen mee om over na te denken. Van sommige gespreken krijg je gewoon een dosis energie. Voor mij persoonlijk één van de facetten van het vak die onbetaalbaar zijn.