Mexico Update 1: Trainen & Twitteren

De eerste microcyclus van 12 dagen zit erop. Hoewel ik het druk genoeg heb en er al een paar dagen tegenop hik, heb ik mezelf toch gedwongen om de beloofde update te schrijven. Vandaag is een rustdag. Dat betekent in de praktijk dat ik gisteravond tegen de 13 atleten heb gezegd dat ze zelf mochten kiezen wat ze vandaag zouden doen. Of helemaal niets, of één keer loslopen, of twee keer loslopen, of alternatief trainen (zwembad, spinning, crosstrainer, lichte krachttraining, wandelen, etc) en dit alles met maar één doel: zorg dat je doet wat je denkt waar je het beste van herstelt. Immers, na deze rustdag begint de tweede microcyclus van 12 dagen. De meesten zullen hierna naar huis gaan en bijvoorbeeld de CPC lopen, maar met een drietal atleten zal ik blijven voor een derde periode van 12 dagen. En, niet onbelangrijk: we reizen door naar Californie om in Stanford een wedstrijd te lopen. Voor Michel Butter staat er veel op het spel: hij zal zijn PR moeten gaan aanscherpen van 28'52" naar 28'25". Dit om onze grote droom van deelname aan het EK atletiek in Barcelona te kunnen realiseren. Daarover in een latere update meer. Kristof van Malderen zal in Stanford op de 5000m gaan testen of ‘ie met voldoende uithoudingsvermogen uit de wintertraining is gekomen. Ook zijn droom is Barcelona, maar dan op zijn geliefde 1500m, de afstand die hij sinds hij in Nederland traint heeft ontdekt als de afstand met voor hem de meeste mogelijkheden. Nils Pennekamp is de derde atleet die de gehele periode van bijna zes weken zal meedraaien. Hij zal in Stanford zijn overdistance, voor hem de 1500m, testen.

Het verhaal van Nils is toch wel bijzonder. Eind januari nam hij contact op om eens te praten over de mogelijkheden voor na het komend baanseizoen. Michel Boeting (teammanager) en ik hadden een heel goed gevoel bij hem. Nils vroeg een tweede gesprek en we spraken af dat dat gesprek puur over training zou gaan. Ik had een plan geschreven over de verschillende typologieën die je onder de 800m-lopers tegenkomt. Nadat we samen heel geconcentreerd hadden gesproken over de manier van trainen voor een type zoals hij, wisten we beiden eigenlijk al dat we zouden gaan starten aan een geweldige uitdaging. "Boek maar een ticket voor me, langste periode", zei hij na afloop. Direct wat TDR-kleding uitgezocht en daar stond hij dan op Schiphol die maandagochtend, ruim anderhalve week na ons gesprek. Nog geen meter samen getraind. Nu, 12 dagen verder, kan ik zeggen dat we inderdaad aan iets moois bezig zijn. Komende week zal ik eens wat filmbeelden laten schieten, zodat de mensen van TDR TV hier een ongetwijfeld spectaculair trainingsfilmpje van kunnen monteren bij thuiskomst.

Naast de TDR-ers zit hier nog een andere Nederlandse atlete: Ilse Pol. We kenden elkaar nauwelijks, maar mijn eerste indruk van haar is dat ze een vrij ongecompliceerde atlete is, die gewoon geniet van waar ze mee bezig is. Dat klinkt allemaal heel voor de hand liggend, maar dat is het niet. Dagelijks tweemaal trainen en plezier uitstralen dat je heerlijk je rondjes kan rennen is toch wel een grote kracht voor een lange afstandsloopster. En vooral de dingen simpel houden. Tja, ik moet zeggen dat je zulke atleten ook niet elke dag tegenkomt in Nederland.

Laat ik mijn eerste bijdrage toch vooral richten op de atleten en hun training. Tjerk Conijn is aan een geweldige periode bezig. De verwachting is dat hij een mooie sprong kan maken in het baanseizoen. Hij traint veel met Kristof en Nils, maar ook met Wesley Pauel, die het  fantastisch doet. Wat een buffel is die jongen. Vlak voor vertrek naar Mexico liep hij nog een prachtige 10km in Schoorl in 30'20". Helaas is Mark Nouws nog voornamelijk aan het revalideren, nadat hij in Schoorl moest uitstappen vanwege een "tikkie" in zijn kuit. Gelukkig is La Loma de beste plek om geblesseerd te zijn. De mogelijkheden voor alternatieve training zijn haast onbeperkt en bovendien heeft hij zijn fysio dagelijks naast zich staan. Mark is een jongen met een positieve attitude, dus de sfeer in de groep heeft niet te lijden onder zijn blessure. Raika Lenaarts raakte begin januari geblesseerd door een ongelukje in het dagelijks leven, maar is sinds een paar dagen weer heel hoopvol aan het trainen. Gisteren deed ze een training van 4 x 3000m, daar waar Inge de Jong en de andere marathoners er 6 deden, met bovendien een duurloopje voorafgaand aan deze blokken.

Voor Selma is het doel deze stage om zich vooral weer een beetje sporter te voelen. Vooraf hadden we twijfel of ze er wel goed aan zou doen om mee te gaan in deze sfeer van sporters met een missie. Gelukkig, maar anderzijds natuurlijk ook helaas, is haar pijn en verdriet over deze zeer ernstige voetblessure niet meer zo vers, dat ze het inmiddels weer aankan om anderen lekker te zien trainen en over training te horen praten. Ze kan zelfs genieten als ze Ilse ziet trainen en dat zegt al heel wat. Selma is al blij genoeg dat ze zelf een flink trainingsprogramma kan afwerken. Het wandelen is af en toe nog pijnlijk omdat de schroef in haar middenvoet hinderlijke druk geeft. Met de juiste wandelschoenen is dat redelijk op te vangen. Vandaag tweemaal 20 minuutjes gewandeld en dat ging redelijk. Verder elke dag 3 uur de botstimulator erop en visualisatie oefeningen ter bevordering van de botgenezing.

De marathonlopers is een verhaal apart. Inge de Jong zal haar debuut maken in Rotterdam en het trio Schröer, Dekkers en Ton dromen nog steeds van Barcelona. Ze zitten nu in hun zware weken en doen nu echt een reeks trainingen die er toe doen. Ik zal daar in een volgende update wat uitvoeriger op ingaan. Mooi is ook de steun die ze uit de groep krijgen bij de wat extremere trainingen. Gisteren pakten Mark en Nils de fiets om het proces eens van nabij mee te maken en om de boys van bidons te voorzien. Zo mooi en fascinerend als ze dat vinden, zo geniet ik ook nog telkens. Eigenlijk geldt dat voor elke training waarin je weet dat de atleten weer een stapje hebben gemaakt. Vaak is zo'n stapje ook mentaal.

Vandaag nog een leuk gesprek gehad over de veranderingen die de nieuwe media met zich meebrengt, met alle voordelen, maar ook nadelen. Mooi recent voorbeeld is natuurlijk Ajax-speler Van der Wiel. Afmelden voor een oefeninterland vanwege een hersenschudding, maar wel op je Twitter laten zien dat je tot diep in de nacht een hiphop concert hebt bijgewoond. Had grote gevolgen voor deze jongen. Ook mij hadden ze zover gekregen om voor deze stage op Twitter te gaan. Daar is een wereld voor me open gegaan. Levert leuke gespreksstof op. Eerder deze week ontstond er al een onderlinge discussie over wat je wel en niet vertelt van je trainingen. De conclusie was dat je wel met elkaar rekening moest houden en dat we toch vooral open willen blijven naar de mensen toe. Hetgeen we met TDR TV natuurlijk ook pogen. En wie wil kopiëren doet zijn best maar! Toch blijft het mooi als er altijd nog wat te raden over blijft en soms moet je ook zakelijk en vooral professioneel zijn. Kennis die je een voorsprong geeft op je concurrenten hoef je ook niet op een presenteerblaadje te geven. Kortom, zo trainen, rusten, praten en Twitteren we onze dagen door.

Volg me dagelijks via twitter