WK-Update 1: De coach en zijn trainingspak

Er werd hard gelachen maandag op de training toen ik met een big smile in mijn België-trainingspak aan kwam zetten. Ik deed dat ook wel om reacties bij mijn atleten uit te lokken, maar eerlijk gezegd ben ik heel trots om een atleet op het WK te hebben lopen. En ja, ik maak nu eenmaal altijd graag grapjes.

Na een hectische dag is Kristof maandagavond vorige week uiteindelijk toegevoegd aan de Belgische ploeg voor het WK. Kristof heeft de laatste twee jaar een uitstekende progressie doorgemaakt. En daarnaast heeft hij bewezen dit seizoen ook in staat te zijn om wedstrijden met een sterk eindschot te beslissen. Met als resultaat al tweemaal een tijd van 3.39 op de 1500m en een aantal prachtige overwinning voor eigen publiek in de Flanders Cup en het Belgisch Kampioenschap.

De vergelijking met Bob Winter (mijn vorige atleet onder de 3.40) dient zich wel eens aan. Het leuke is dat Kristof dikwijls naar Bob en andersom Bob ook wel naar Kristof vraagt. Laat ik duidelijk zijn dat het twee totaal verschillende atleten zijn: in karakter en vooral ook als type atleet. Voor mij persoonlijk is het logisch dat ik deze dagen vaker terugdenk aan de periode met Bob en het gevoel dat ik had op de dag van de wedstrijd: hoe we samen met een kop koffie de serie-indelingen doornamen. Dat gevoel komt nu weer helemaal terug en ik kijk al uit naar zaterdagochtend.

Ook realiseer ik me hoe belangrijk het is op je allerbest te zijn op een groot toernooi. Limieten zijn limieten, maar vormen in feite slechts een eerste hindernis. Ook weet ik uit ervaring dat niets vervelender is dan onder je kunnen te presteren op een toernooi: dan is er plotseling niet veel meer aan. Het doet me beseffen dat ik het pas echt leuk vind als we presteren en daar draait het natuurlijk allemaal om. Hoe het ook mag lopen, één ding weet ik zeker: Kristof is in een bloedvorm en is zich aan het opladen om die zaterdagavond te etaleren.

Terugkomend op het begin en mijn Belgische trainerskleding. Die mocht ik afgelopen zondag in ontvangst nemen tijdens de perspresentatie van het Belgische team in het Koning Boudewijn Stadion in Brussel. Tijdens de presentatie werd de teneur al gauw duidelijk: de ploegleiding sprak van een onthoofde ploeg zonder ‘Tia' en ‘Kim'. Ik weet niet hoe de Nederlandse presentatie is verlopen, maar ik kan me zeker niet voorstellen dat die termen daar zijn gevallen, al missen ook wij de nodige kopstukken.

Afgelopen weekend verbleef ik met een groep atleten in Hulst, in het atletenhuis van Michel Boeting, als uitvalsbasis voor de Flanders Cup wedstrijden in Ninove. Kristof woont op een kwartiertje rijden, dus konden we 's middags mooi de laatste serieuze training voor het WK afwerken. TDR-tv heeft daar een filmpje van gemaakt en aan het eind is mooi te zien wat Kristofs geheim is om de laatste ‘puntjes op de i' te zetten. Ik raad jullie dan ook allemaal aan even te kijken en geloof me: het is echt de moeite waard!

Laat ik nog één laatste keer terugkomen op mijn Belgische outfit: ik ben er toch trotser op dan ik wil toegeven. Gisteravond heb ik me namelijk nog uitgebreid laten fotograferen in mijn België-kleding door onze fotograaf Karel Delvoye. Ik ben benieuwd naar het resultaat en laat zeker een uitvergroting maken om op te hangen in mijn kantoor in het atletenhuis. Ik reis zelf vrijdag af naar Berlijn en zal voor de TDR-website dagelijks een verhaaltje schrijven met daarbij elke keer een andere foto van een toch wel erg trotse coach in Belgisch trainingspak.

Guido.