Dekkers en Schr?er doorbreken magische grens van 2.20
21 October
Team Distance Runners
Posted by:
AMSTERDAM – Rens Dekkers en Ronald Schröer hebben vandaag tijdens de ING Amsterdam Marathon de hoge verwachtingen meer dan waargemaakt. De TDR-atleten liepen een prima wedstrijd en finishten uiteindelijk beiden in een tijd onder de 2.20.00.
Na een uitstekende voorbereiding verschenen Dekkers en Schröer vanochtend in de hoofdstad aan de start. Beide atleten hadden al laten zien goed in vorm te zijn en ook de weergoden waren hen gunstig gestemd, zodat niets een topprestatie in de weg hoefde te staan. De marathonlopers wilden, naast het doel om hun pr’s verbeteren, een poging doen om een tijd van onder de 2.20 te realiseren.
Met de wind in de rug en aangevoerd door twee hazen ging het duo weg op een tussentijd van 1.10.00 op de halve marathon. Het groepje, met onder andere ook de Nederlander Neals Strik en de Zweed Jonas Buud, begon echter al snel een marge op te bouwen ten opzichte van het afgesproken tempo. Zo passeerde men het 15-kilomerpunt met een tijd van 49:01 op de klokken.
Dekkers: “De hazen zouden een tempo van 3:19 per kilometer aanhouden, maar al gauw bleek dat het te snel ging. Gelukkig was ik voorbereid op een aanvallende marathon en ik kende dan ook geen angst”. Ook Schröer had in eerste instantie geen moeite met het hoge aanvangstempo: “Langs de Amstel wilde ik eigenlijk al gaan versnellen omdat ik me zo goed voelde.”
Toen de lopers even later echter draaiden en met tegenwind te maken kregen, begonnen zij de vermoeidheid te voelen. Vooral Dekkers kreeg het zwaar en moest lossen. “Ik wilde niet forceren, dus besloot ik Ronald en Neals te laten lopen” verklaarde de 25-jarige marathonloper. Schröer en Strik wisten het tempo goed vast te houden en er leek zich zelfs een droomscenario te ontvouwen, waarin het duo afstevende op een tijd van in de 2:18.
Rond kilometer 35 sloeg het noodlot echter toe bij de 23-jarige Schröer. Vlak na de drinkpost kreeg hij plotseling last van hevige steken en zag hij zijn toptijd aldus in rook opgaan. “Ik liep helemaal dubbelgevouwen en kreeg geen lucht meer, waardoor ik in paniek raakte”. Ook coach Guido Hartensveld kreeg in de gaten dat er duidelijk iets goed mis was: “Ronald had ontzettend veel last en ik zag de wanhopige blik in zijn ogen terwijl hij woest met zijn vuisten op zijn buik sloeg.”
Tot grote opluchting van zowel atleet als trainer verdwenen de krampen weer. Hierna diende zich echter al snel een volgend probleem aan in de vorm van kramp in de hamstrings. Schröer: “Ik vocht constant tegen de kramp, maar desondanks voelde ik dat ik nog veel power in de benen had”. Bij het 40-kilometerpunt sloot de Hera-atleet dan ook weer aan bij zijn concurrent Strik en samen kwamen ze door in een tijd van 2:11:43.
Dekkers, die op een kleine minuut volgde, wist op dat moment dat hij alle reserves zou moeten aanspreken als hij zijn droomdoel van 2 uur 20 nog wilde halen. “Ik kan op zo’n moment meestal moeilijk meer rekenen, maar ik wist dat ik nog een kleine zeven en een halve minuut had voor de laatste twee en een halve kilometer. Ik wilde er alles aan doen om niet met een tijd van 2.20.01 naar huis te moeten.”
Ondertussen begonnen Schröer en Strik aan de laatste kilometer waarin ze elkaar nog eens flink opzweepten. Terwijl Schröer tegen de kramp vocht en Strik nog een deel van zijn maaginhoud kwijtraakte, gingen de atleten het olympisch stadion binnen. Nog bijna liep het mis toen Schröer een vreugdesprongetje met een krampaanval moest bekopen, maar uitzinnig van vreugde passeerde de marathonloper uiteindelijk trekkebenend de meet. In een formidabele tijd van 2:19:32 finishte hij als vierde Nederlander, vlak achter Neals Strik.
Rens Dekkers maakte het feest compleet door uiteindelijk maar 22 seconden toe te geven, waarmee hij zes seconden onder zijn droomprestatie bleef. Met zijn tijd van 2:19:54 was hij vijfde Nederlander.
Kamiel Maase gaf de race, die werd gewonnen door de Keniaan Emmanuel Mutai, nog een extra tintje, door zijn eigen Nederlands record te verbeteren tot 2:08:21. De kopgroep, met daarin ook Maase, werd de eerste 18 kilometer uitstekend gehaast door Michel Butter. Ook Butter zelf was te spreken over zijn haaswerk: “Dit was een heerlijk testje voor mezelf. Het liep als een trein en de 45:22 op de eerste 15 kilometer liep ik zonder veel moeite.”
Voor Christian de Lie, die zich de afgelopen zes maanden in Kenia voorbereidde, liep de marathon uit op een grote teleurstelling. De eerste helft wist hij nog mee te lopen met de voorste vrouwen, maar daarna moest hij al snel lossen. Na 28 kilometer besefte hij dat er voor hem weinig eer te behalen viel en besloot hij de resterende kilometers joggend af te leggen.
Dekkers: “De hazen zouden een tempo van 3:19 per kilometer aanhouden, maar al gauw bleek dat het te snel ging. Gelukkig was ik voorbereid op een aanvallende marathon en ik kende dan ook geen angst”. Ook Schröer had in eerste instantie geen moeite met het hoge aanvangstempo: “Langs de Amstel wilde ik eigenlijk al gaan versnellen omdat ik me zo goed voelde.”
Toen de lopers even later echter draaiden en met tegenwind te maken kregen, begonnen zij de vermoeidheid te voelen. Vooral Dekkers kreeg het zwaar en moest lossen. “Ik wilde niet forceren, dus besloot ik Ronald en Neals te laten lopen” verklaarde de 25-jarige marathonloper. Schröer en Strik wisten het tempo goed vast te houden en er leek zich zelfs een droomscenario te ontvouwen, waarin het duo afstevende op een tijd van in de 2:18.
Rond kilometer 35 sloeg het noodlot echter toe bij de 23-jarige Schröer. Vlak na de drinkpost kreeg hij plotseling last van hevige steken en zag hij zijn toptijd aldus in rook opgaan. “Ik liep helemaal dubbelgevouwen en kreeg geen lucht meer, waardoor ik in paniek raakte”. Ook coach Guido Hartensveld kreeg in de gaten dat er duidelijk iets goed mis was: “Ronald had ontzettend veel last en ik zag de wanhopige blik in zijn ogen terwijl hij woest met zijn vuisten op zijn buik sloeg.”
Tot grote opluchting van zowel atleet als trainer verdwenen de krampen weer. Hierna diende zich echter al snel een volgend probleem aan in de vorm van kramp in de hamstrings. Schröer: “Ik vocht constant tegen de kramp, maar desondanks voelde ik dat ik nog veel power in de benen had”. Bij het 40-kilometerpunt sloot de Hera-atleet dan ook weer aan bij zijn concurrent Strik en samen kwamen ze door in een tijd van 2:11:43.
Dekkers, die op een kleine minuut volgde, wist op dat moment dat hij alle reserves zou moeten aanspreken als hij zijn droomdoel van 2 uur 20 nog wilde halen. “Ik kan op zo’n moment meestal moeilijk meer rekenen, maar ik wist dat ik nog een kleine zeven en een halve minuut had voor de laatste twee en een halve kilometer. Ik wilde er alles aan doen om niet met een tijd van 2.20.01 naar huis te moeten.”
Ondertussen begonnen Schröer en Strik aan de laatste kilometer waarin ze elkaar nog eens flink opzweepten. Terwijl Schröer tegen de kramp vocht en Strik nog een deel van zijn maaginhoud kwijtraakte, gingen de atleten het olympisch stadion binnen. Nog bijna liep het mis toen Schröer een vreugdesprongetje met een krampaanval moest bekopen, maar uitzinnig van vreugde passeerde de marathonloper uiteindelijk trekkebenend de meet. In een formidabele tijd van 2:19:32 finishte hij als vierde Nederlander, vlak achter Neals Strik.
Rens Dekkers maakte het feest compleet door uiteindelijk maar 22 seconden toe te geven, waarmee hij zes seconden onder zijn droomprestatie bleef. Met zijn tijd van 2:19:54 was hij vijfde Nederlander.
Kamiel Maase gaf de race, die werd gewonnen door de Keniaan Emmanuel Mutai, nog een extra tintje, door zijn eigen Nederlands record te verbeteren tot 2:08:21. De kopgroep, met daarin ook Maase, werd de eerste 18 kilometer uitstekend gehaast door Michel Butter. Ook Butter zelf was te spreken over zijn haaswerk: “Dit was een heerlijk testje voor mezelf. Het liep als een trein en de 45:22 op de eerste 15 kilometer liep ik zonder veel moeite.”
Voor Christian de Lie, die zich de afgelopen zes maanden in Kenia voorbereidde, liep de marathon uit op een grote teleurstelling. De eerste helft wist hij nog mee te lopen met de voorste vrouwen, maar daarna moest hij al snel lossen. Na 28 kilometer besefte hij dat er voor hem weinig eer te behalen viel en besloot hij de resterende kilometers joggend af te leggen.
Foto's staan op de FOTOGALERIJ